آیه وَ لِلهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ لَقَدْ وَصَّيْنَا الَّذينَ أُوتُوا الْكِتابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَ إِيَّاكُمْ أَنِ اتَّقُوا اللهَ وَ إِنْ تَكْفُرُوا فَإِنَّ لِلهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ كانَ اللهُ غَنِيًّا حَميداً [131]
آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است، از آن خداست. و ما به كسانى كه پيش از شما، كتاب آسمانى به آنها داده شده بود، و نيز به شما سفارش كرديم، كه از [نافرمانى] خدا بپرهيزيد. و اگر كافر شويد، [به خدا زيانى نمىرسد]؛ زيرا آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است براى خداست؛ و خداوند، بىنياز و ستوده است.
الصّادق (علیه السلام)- وَ قَدْ أَجْمَعَ اللَّهُ تَعَالَی مَا یَتَوَاصَی بِهِ الْمُتَوَاصُونَ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ فِی خَصْلَهًٍْ وَاحِدَهًٍْ وَ هِیَ التَّقْوَی قَالَ اللَّهُ جَلَّ وَ عَزَّ وَ لَقَدْ وَصَّیْنَا الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتابَ مِنْ قَبْلِکُمْ وَ إِیَّاکُمْ أَنِ اتَّقُوا اللهَ وَ فِیهِ جِمَاعُ کُلِّ عِبَادَهًٍْ صَالِحَهًٍْ وَصَلَ مَنْ وَصَلَ إِلَی الدَّرَجَاتِ الْعُلَی وَ الرُّتْبَهًِْ الْقُصْوَی وَ بِهِ عَاشَ مَنْ عَاشَ مَعَ اللَّهِ بِالْحَیَاهًِْ الطَّیِّبَهًِْ وَ الْأُنْسِ الدَّائِمِ قَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَ نَهَرٍ فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِیکٍ مُقْتَدِرٍ.
امام صادق (علیه السلام)- و خداوند، تمام آنچه را که وصیّتکنندگان از اوّلین و آخرین انسانها بدان توصیه مینمایند، در یک صفت واحد جمع کرده است و آن تقوی است. خدای تعالی میفرماید: وَ لَقَدْ وَصَّیْنَا الَّذِینَ أُوتُواْ الْکِتَابَ مِن قَبْلِکُمْ وَ إِیَّاکُمْ أَنِ اتَّقُواْ اللهَ که در آن جمع تمام عبادتهای صالحه است و افراد بهواسطهی آن به درجات عالی و رتبههای دست نیافتنی رسیدهاند و بهواسطهی آن، در زندگی نیکو به سر برده و در انس همیشگی بودهاند. خدای تعالی فرماید: پرهیزگاران در باغها و کنار جویبارانند. درجایگاهی پسندیده، نزد فرمانروایی توانا. (قمر/۵۵۵۴).
الصّادق (علیه السلام)- أَفْضَلُ الْوَصَایَا وَ أَلْزَمُهَا أَنْ لَا تَنْسَی رَبَّکَ وَ أَنْ تَذْکُرَهُ دَائِماً وَ لَا تَعْصِیَهُ وَ تَعْبُدَهُ قَاعِداً وَ قَائِماً وَ لَا تَغْتَرَّ بِنِعْمَتِهِ وَ اشْکُرْهُ أَبَداً وَ لَا تَخْرُجْ مِنْ تَحْتِ أَسْتَارِ رَحْمَتِهِ وَ عَظَمَتِهِ وَ جَلَالِهِ فَتَضِلَّ وَ تَقَعَ فِی مَیْدَانِ الْهَلَاکِ وَ إِنْ مَسَّکَ الْبَلَاءُ وَ الضَّرَّاءُ وَ أَحْرَقَتْکَ نِیرَانُ الْمِحَنِ. وَ اعْلَمْ أَنَّ بَلَایَاهُ مَحْشُوَّهًٌْ بِکَرَامَاتِهِ الْأَبَدِیَّهًِْ وَ مِحَنَهُ مُورِثَهًٌْ رِضَاهُ وَ قُرْبَهُ وَ لَوْ بَعْدَ حِینٍ فَیَا لَهَا مِنْ أَنْعُمٍ لِمَنْ عَلِمَ وَ وُفِّقَ لِذَلِکَ.
امام صادق (علیه السلام)- بهترین سفارشها و پایدارترین آنها این است که خدایت را فراموش نکنی و همیشه به یاد او باشی و وی را سرکشی نکنی و نشسته و ایستاده به عبادت وی مشغول باشی و به نعمتهای وی مغرور نشوی و همواره زبان تو به شکر او گویا باشد و از سرسرای رحمت و عظمت و جلالش بیرون نشوی که گمراه گردی و در میدان هلاکت افتی؛ هرچند که بلا و دشواری به تو رسد و آتش محنتها تو را بسوزاند. بدانکه بلاهای خدایی همراه با کرامات ابدیست و دشواریهایش رضایت و قرب وی را برجای نهد، هرچند پس از مدّتی به وقوع رسد. برای آنکه بداند و به آن توفیق یابد، چه بسیار نعمتهاست.
الباقر (علیه السلام)- أُوصِیکُمْ عِبَادَ اللَّهِ بِتَقْوَی اللَّهِ فَإِنَّ التَّقْوَی وَصِیَّهًُْ اللَّهِ فِیکُمْ وَ فِی الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ قَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ وَ لَقَدْ وَصَّیْنَا الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتابَ مِنْ قَبْلِکُمْ وَ إِیَّاکُمْ أَنِ اتَّقُوا اللهَ وَ إِنْ تَکْفُرُوا فَإِنَّ لِلهِ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ وَ کانَ اللهُ غَنِیًّا حَمِیداً.
امام باقر (علیه السلام)- ای بندگان خدا! شما را به تقوی و پرهیز از خشم خدا توصیه میکنم. تقوی، همان توصیهالهی است که میفرماید: وَ لَقَدْ وَصَّیْنَا الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتابَ مِنْ قَبْلِکُمْ وَ إِیَّاکُمْ أَنِ اتَّقُوا اللهَ وَ إِنْ تَکْفُرُوا فَإِنَّ لِلهِ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ وَ کانَ اللهُ غَنِیًّا حَمِیدا.