آیه وَبِكُفْرِهِمْ وَ قَوْلِهِمْ عَلى مَرْيَمَ بُهْتاناً عَظيماً [156]
و [نيز] به خاطر كفرشان، و تهمت بزرگى كه بر مريم زدند.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- قَوْلُهُ بُهْتاناً عَظِیماً أَیْ قَوْلُهُمْ إِنَّهَا فَجَرَت.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- بُهْتاناً عَظِیماً یعنی به این گفته‌شان که مریم (سلام الله علیها)، فجور و فاحشه‌گی نموده است.
الصّادق (علیه السلام)- {عَنْ صَالِحِ بْنِ عَلْقَمَهًَْ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) أَنَّهُ قَالَ فِی حَدِیثٍ طَوِیلٍ} أَ لَمْ یَنْسُبُوا مَرْیَمَ بِنْتَ عِمْرَانَ (علیه السلام) إِلَی أَنَّهَا حَمَلَتْ بِعِیسَی (علیه السلام) مِنْ رَجُلٍ نَجَّارٍ اسْمُهُ یُوسُفُ؟.
امام صادق (علیه السلام)- صالح‌بن‌علقمه نقل می‌کند: امام صادق (علیه السلام) در حدیثی طولانی فرمود: آیا نگفتند: «مریم دختر عمران (سلام الله علیها)، از مردی نجّار به اسم یوسف، باردار شده است»؟
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- وَ قَوْلِهِمْ عَلَی مَرْیَمَ بُهْتاناً عَظِیماً أَیْ أَعْظَمَ کَذِبٍ وَ أَشْنَعَهُ وَ هُوَ رَمْیُهُمْ إِیَّاهَا بِالْفَاحِشَهًِْ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- وَ قَوْلِهِمْ عَلی مَرْیَمَ بُهْتاناً عَظِیماً یعنی آن دروغ بزرگ و شنیع؛ به مریم (سلام الله علیها) تهمت زدند که فاحشه است.