آیه أُولئِكَ الَّذينَ يَعْلَمُ اللهُ ما في قُلُوبِهِمْ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَ عِظْهُمْ وَ قُلْ لَهُمْ في أَنْفُسِهِمْ قَوْلاً بَليغاً [63]
آن‌ها كسانى هستند كه خدا، آنچه را در دل دارند، مى‌داند. از [مجازات] آنان صرف‌نظر كن؛ و آن‌ها را اندرز ده؛ و با بيانى رسا، [نتايج اعمالشان را] به آن‌ها گوشزد نما.
الکاظم (علیه السلام)- عَنْ أَبِی‌جُنَادَهًَْ الْحُصَیْن عَنْ أَبِی‌الْحَسَنِ الْأَوَّلِ (علیه السلام) فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ أُولئِکَ الَّذِینَ یَعْلَمُ اللهُ ما فِی قُلُوبِهِمْ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ فَقَدْ سَبَقَتْ عَلَیْهِمْ کَلِمَهًُْ الشَّقَاءِ وَ سَبَقَ لَهُمُ الْعَذَابُ وَ قُلْ لَهُمْ فِی أَنْفُسِهِمْ قَوْلًا بَلِیغاً.
امام کاظم (علیه السلام)- ابوجناده حصین نقل می‌کند: امام کاظم (علیه السلام) درباره‌ی آیه: أُولَئِکَ الَّذِینَ یَعلَمُ اللهُ مَا فِی قُلُوبِهِمْ فَأَعرِضْ عنْهُمْ فرمود: «شقاوت و بدبختی و عذاب بر آنان پیشی گرفت». وَ قُل لَهُمْ فِی أَنفُسِهِمْ قَوْلاً بَلِیغًا.
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- أُولئِکَ الَّذِینَ یَعْلَمُ اللهُ مَا فِی قُلُوبِهِمْ یَعْنِی مِنَ الْعَدَاوَهًِْ لِعَلِیٍّ (علیه السلام) فِی الدُّنْیَا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَ عِظْهُمْ وَ قُلْ لَهُمْ فِی أَنْفُسِهِمْ قَوْلًا بَلِیغاً أَیْ أَبْلِغْهُمْ فِی الْحُجَّهًِْ عَلَیْهِمْ وَ أَخِّرْ أَمَرَهُمْ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَهًِْ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- أُولَئِکَ الَّذِینَ یَعلَمُ اللهُ مَا فِی قُلُوبِهِمْ و منظور دشمنیِ موجود در قلب آن‌ها نسبت به علی (علیه السلام) در دنیاست. فَأَعرِضْ عنْهُمْ وَعظْهُمْ وَ قُل لَهُمْ فِی أَنفُسِهِمْ قَوْلاً بَلِیغًا یعنی ولایت و جانشینی علی (علیه السلام) بعد از خود را به آن‌ها ابلاغ کن و موضوع [رسیدگی به مخالفت آنان] را به روز قیامت واگذارکن.