آیه وَ إِنْ مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ إِلاَّ لَيُؤْمِنَنَّ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ يَكُونُ عَلَيْهِمْ شَهيداً [159]
و هيچ‌يك از اهل كتاب نيست مگر اينكه پيش از مرگش به او (حضرت مسيح) ايمان مى‌آورد؛ و روز قيامت، عليه آن‌ها گواه خواهد بود.
الصّادق (علیه السلام)- ِعَن ابْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) فِی قَوْلِ اللَّهِ فِی عِیسَی (علیه السلام) وَ إِنْ مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ ... فَقَالَ إِنَّمَا إِیمَانُ أَهْلِ الْکِتَابِ لِمُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله).
امام صادق (علیه السلام)- ابن‌سنان نقل می‌کند: امام صادق (علیه السلام) در مورد آیه: وَ إِنْ مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ که در مورد حضرت عیسی (علیه السلام) است، فرمود: «ایمان اهل کتاب به محمّد (صلی الله علیه و آله) است».
الصّادق (علیه السلام)- لَمَّا نَزَلَتْ هَذِهِ الْآیَهًُْ وَ إِنْ مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ إِلَّا لَیُؤْمِنَنَّ بِهِ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) لَا یَرُدُّ أَحَدٌ عَلَی عِیسَی‌ابْنِ‌مَرْیَمَ (علیه السلام) مَا جَاءَ بِهِ فِیهِ إِلَّا کَانَ کَافِراً وَ لَا یَرُدُّ عَلَی عَلِیِّ‌بْنِ أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) أَحَدٌ مَا قَالَ فِیهِ النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله) إِلَّا کَافِرٌ.
امام صادق (علیه السلام)- وقتی آیه: وَ إِنْ مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ إِلَّا لَیُؤْمِنَنَّ بِهِ نازل شد، پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «هیچ‌کس مطالبی که در مورد عیسی‌بن‌مریم (علیه السلام) آمده را رد نمی‌کند مگر اینکه کافر باشد و کسی جز کافر نیز آنچه را که پیامبر (صلی الله علیه و آله) در مورد علی (علیه السلام) بیان کرده نفی نمی‌کند».
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- یَا عَلِیُّ (علیه السلام) إِنَّ فِیکَ مَثَلًا مِنْ عِیسَی‌ابْنِ‌مَرْیَمَ (علیه السلام) قَالَ اللَّهُ تَعَالَی وَ إِنْ مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ إِلَّا لَیُؤْمِنَنَّ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ وَ یَوْمَ الْقِیامَةِ یَکُونُ عَلَیْهِمْ شَهِیداً یَا عَلِیُّ (علیه السلام) إِنَّهُ لَا یَمُوتُ رَجُلٌ یَفْتَرِی عَلَی عِیسَی‌ابْنِ‌مَرْیَمَ (علیه السلام) حَتَّی یُؤْمِنَ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ وَ یَقُولَ فِیهِ الْحَقَّ حَیْثُ لَا یَنْفَعُهُ ذَلِکَ شَیْئاً وَ إِنَّکَ عَلَی مَثَلِهِ لَا یَمُوتُ عَدُوُّکَ حَتَّی یَرَاکَ عِنْدَ الْمَوْتِ فَتَکُونَ عَلَیْهِ غَیْظاً وَ حُزْناً حَتَّی یُقِرَّ بِالْحَقِّ مِنْ أَمْرِکَ وَ یَقُولَ فِیکَ الْحَقَّ وَ یُقِرَّ بِوَلَایَتِکَ حَیْثُ لَا یَنْفَعُهُ ذَلِکَ شَیْئاً وَ أَمَّا وَلِیُّکَ فَإِنَّهُ یَرَاکَ عِنْدَ الْمَوْتِ فَتَکُونُ لَهُ شَفِیعاً وَ مُبَشِّراً وَ قُرَّهًَْ عَیْنٍ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- ای علی (علیه السلام) در تو چیزی شبیه به عیسی (علیه السلام) است، خداوند فرمود: وَ إِنْ مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ إِلَّا لَیُؤْمِنَنَّ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ وَ یَوْمَ الْقِیامَةِ یَکُونُ عَلَیْهِمْ شَهِیداً ای علی (علیه السلام)! هیچ‌کس از افرادی که به عیسی (علیه السلام) تهمت دروغگو بودن می‌زدند نمردند مگر آنکه قبل از مرگشان به او ایمان آوردند و این حرف صحیح است که این ایمان دیگر برایشان نفعی ندارد. تو نیز چنینی، دشمن تو نمی‌میرد مگر آنکه تو را در لحظه‌ی مرگ ببیند و اوضاع بر او سخت و غمناک است تا به حقانیّت امر تو اقرار کند و حق را درباره‌ی تو بگوید و به ولایت تو اقرار کند گرچه دیگر این اقرار برای او نفعی ندارد. امّا دوستدارت تو را در لحظه‌ی مرگ مشاهده می‌کند درحالی‌که از او شفاعت می‌کنی و به او بشارت می‌دهی و مایه‌ی چشم روشنی او هستی.
الباقر (علیه السلام)- لَیْسَ مِنْ أَحَدٍ مِنْ جَمِیعِ الْأَدْیَانِ یَمُوتُ إِلَّا رَأَی رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) حَقّاً مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ.
امام باقر (علیه السلام)- هیچ‌کس از پیروان ادیان مختلف از اوّلین و آخرین نیست که بمیرد، مگر آنکه حقانیّت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و امیرالمؤمنین (علیه السلام) را دریابد.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مِنْ ذُرِّیَّتِیَ الْمَهْدِیُ (عجل الله تعالی فرجه الشریف) إِذَا خَرَجَ نَزَلَ عِیسَی بْنُ مَرْیَمَ (علیه السلام) لِنُصْرَتِهِ فَقَدَّمَهُ وَ صَلَّی خَلْفَهُ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از ذرّیّه‌ی من است که وقتی ظهور کند عیسی‌بن‌مریم (علیه السلام) برای یاری‌اش فرود می‌آید و او را مقدّم می‌کند و پشت سرش نماز می‌گذارد.
الحسن (علیه السلام)- مَا مِنَّا أَحَدٌ إِلَّا وَ یَقَعُ فِی عُنُقِهِ بَیْعَهًٌْ لِطَاغِیَهًِْ زَمَانِهِ إِلَّا الْقَائِمَ (عجل الله تعالی فرجه الشریف) الَّذِی یُصَلِّی رُوحُ اللَّهِ عِیسَی ابْنُ مَرْیَمَ (علیه السلام) خَلْفَهُ.
امام حسن (علیه السلام)- هریک از ما ائمّه (ناگزیر بیعت سلطان متجاوز زمانش به گردنمان است، مگر قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) که عیسی روح اللَّه پشت‌سر او نماز می‌گذارد.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) إِذَا رَجَعَ آمَنَ بِهِ النَّاسُ کُلُّهُمْ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وقتی رسول خدا (صلی الله علیه و آله) بازگردد، همه‌ی مردمان به وی ایمان می‌آورند.
الصّادق (علیه السلام)- عَنِ الْمُفَضَّلِ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَاعَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ وَ إِنْ مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ ... فَقَالَ هَذِهِ فِینَا نَزَلَتْ خَاصَّهًًْ إِنَّهُ لَیْسَ رَجُلٌ مِنْ وُلْدِ فَاطِمَهًَْ (سلام الله علیها) یَمُوتُ وَ لَا یَخْرُجُ مِنَ الدُّنْیَا حَتَّی یُقِرَّ لِلْإِمَامِ بِإِمَامَتِهِ کَمَا أَقَرَّ وُلْدُ یَعْقُوبَ لِیُوسُفَ (علیه السلام) حِینَ قَالُوا تَاللهِ لَقَدْ آثَرَکَ اللهُ عَلَیْنا.
امام صادق (علیه السلام)- مفضّل گوید: از امام صادق (علیه السلام) درباره‌ی آیه: وَ إِن مِّنْ أَهْلِ الْکِتَابِ إِلاَّ لَیُؤْمِنَنَّ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ پرسیدم، فرمود: «این آیه، مخصوص ما نازل شده است و هیچ‌یک از فرزندان فاطمه (سلام الله علیها) نمی‌میرد و از این دنیا خارج نمی‌گردد، مگر آنکه به امامت امام اقرار می‌نماید؛ همچنان که فرزندان یعقوب (علیه السلام) به مقام یوسف (علیه السلام) اعتراف نمودند، آنگاه که گفتند: به خدا سوگند، خداوند تو را بر ما برتری بخشیده. (یوسف/۹۱)».