آیه ۱۲۰ - سوره نساء

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- جابر از پیامبر (صلی الله علیه و آله) نقل میکند که فرمود: «ابلیس اوّلین کسی بود که نوحه سر داد و اوّلین کسی بود که آواز سر داد و اوّلین کسی بود که حدی خوانی کرد». گفت: «هنگامی که آدم (علیه السلام) از میوه آن درخت خورد ابلیس آواز سر داد. گفت: «و هنگامی که آدم به زمین فرود آمد حدی خوانی کرد و هنگامی که بر روی زمین استقرار یافت نوحه سر داد و آنچه را که در بهشت بود به یاد او آورد». آدم گفت: «خدایا این همان است که بین من و او دشمنی قرار داده‌ای و من وقتی که در بهشت بودم در برابر او قدرت نداشتم و اگر مرا یاری نکنی در برابر او توان ندارم». خداوند فرمود: «هر گناه را یکی و هر نیکی را ده برابر تا هفتصد برابر حساب می‌کنم». گفت: «خدایا! افزون کن»، گفت: «هرکدام از فرزندان تو که متولّد شد با او یک یا دو فرشته میگذارم که از او محافظت کنند». آدم گفت: «خدایا! افزون کن»، خداوند فرمود: «توبه را نیز مادامی که روح در بدن است مفروض میگردانم». گفت: «خدایا افزون کن»، گفت: «گناهان را میبخشم و توجّهی نمیکنم». آدم گفت: «همین برای من کافیست». آنگاه ابلیس گفت: «خدایا این (آدم) کسی است که او را تکریم کرده و بر من برتری بخشیدی و اگر بر من از فضل و بخششت روا نداری نمیتوانم بر او چیره شوم». فرمود: «به ازای هر فرزند او تو صاحب دو فرزند میشوی». ابلیس گفت: «خدایا افزون کن گفت: مانند جاری شدن خون در رگها در او جاری میشوی. ابلیس گفت: خدایا افزون کن»، خداوند فرمود: «تو و ذریه تو در دل آنها خانههایی برمیگیرید». ابلیس گفت: «خدایا افزون کن»، خداوند فرمود: «تو به آنها وعده میدهی و آنها را در آرزوها میافکنی و شیطان جز فریب به آنها وعده نمیدهد».