آیه ۵۸ - سوره نساء

امام باقر (علیه السلام)- برید عجلی گوید: از امام باقر (علیه السلام) در مورد کلام خداوند متعال: إِنَّ اللهَ یَأْمُرُکُمْ أَن تُؤدُّواْ الأَمَانَاتِ إِلَی أَهْلِهَا وَإِذَا حَکَمْتُم بَیْنَ النَّاسِ أَن تَحْکُمُواْ بِالْعدْلِ، سؤال کردم. حضرت فرمود: «منظور خدا ما هستیم. به‌طوری که امام اوّل ما، کتاب‌ها، دانش و سلاحی که در دست دارد را به امام (علیه السلام) بعد از خود بدهد».

امام رضا (علیه السلام)- محمّدبن‌فضیل نقل می‌کند: امام رضا (علیه السلام) در مورد کلام خداوند متعال: إِنَّ اللهَ یَأْمُرُکُمْ أَن تُؤدُّواْ الأَمَانَاتِ إِلَی أَهْلِهَا فرمود: «آن‌ها امامانی از آل محمّد (هستند، امام، امانت را به امام پس از خود واگذار می‌کند و به هیچ‌کس جز او نمی‌دهد و او را از آن دور نمی‌سازد».

امام صادق (علیه السلام)- ابوبصیر از امام صادق (علیه السلام) نقل می‌کند که فرمود: إِنَّ اللهَ یَأْمُرُکُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَماناتِ إِلی أَهْلِها وَ إِذا حَکَمْتُمْ بَیْنَ النَّاسِ أَنْ تَحْکُمُوا بِالْعَدْلِ إِنَّ اللهَ نِعِمَّا یَعِظُکُمْ بِه؛ آن (امانت) عبارت است از: وصیّت و مسأله‌ی جانشینی که هریک از ما آن را [هنگام رحلتش] به دیگری ردّ می‌کند.

امام صادق (علیه السلام)- یحیی‌بن‌مالک از یکی از یاران ما نقل می‌کند: از امام صادق (علیه السلام) در مورد کلام خداوند متعال: إِنَّ اللهَ یَأْمُرُکُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَماناتِ إِلی أَهْلِها سؤال کردم. فرمود: «امام، مقام امامت را به امام بعد از خود می‌سپارد. ای یحیی! به خدا این کار به خواست او نیست بلکه [امام بعد] از جانب خدا تعیین می‌شود».

امام صادق (علیه السلام)- امام باید آنچه را که نزد خود دارد، به امام پس از خود برساند.

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- خدا بر هر امامی واجب کرده که امانت امامت را به امام بعد از خود که خداوند امر به آن کرده، بسپارد.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- واحدی نقل می‌کند: در روز فتح مکّه هنگامی‌که پیامبر (صلی الله علیه و آله) داخل مکّه شد، عثمان‌بن‌ابی طلحه عبدی [که کلیددار کعبه بود] در خانه‌ی خدا را قفل کرد و از آن بالا رفت و بالای کعبه ایستاد [که کسی دستش به او نرسد]، پیامبر (صلی الله علیه و آله) امر فرمود که کلید را بیاور [که داخل خانه‌ی خدا شوم] و او گفت اگر می‌دانستم که تو پیامبر خدا هستی که کلید را از تو دریغ نمی‌کردم [ولی تو پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) نیستی]. علی (علیه السلام) از [دیوار کعبه بالا رفت] و به روی خانه‌ی خدا رفت و دست او را پیچاند و کلید را از او گرفت و در خانه‌ی خدا را باز کرد، پیامبر داخل خانه‌ی خدا شد و دو رکعت نماز خواند هنگامی‌که از کعبه خارج شدند [و در را بستند] عبّاس از پیامبر (صلی الله علیه و آله) درخواست کرد تا کلید را به او بدهند [تا او کلیددار جدید کعبه شود] امّا این آیه نازل شد که: إِنَّ اللهَ یَأْمُرُکُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَماناتِ إِلی أَهْلِها پس پیامبر (صلی الله علیه و آله) امر فرمود که کلید را به عثمان برگردانند و از او عذرخواهی کنند. [علی (علیه السلام) نزد او رفت و کلید را به او داد و از او دلجویی کرد] عثمان گفت: «ای علی (علیه السلام)! به زور و اذیت آن را از من گرفتی و حالا با نرمی و دوستی به من برمی گردانی [قضیّه چیست]؟ امام علی (علیه السلام) فرمود: «خداوند درباره‌ی شخص تو آیه‌ای نازل فرمود» و آیه را برای او تلاوت کرد، عثمان [با شنیدن این آیه منقلب شد و] مسلمان شد و پیامبر (صلی الله علیه و آله) دست او را در دست خود فشرد.

امام کاظم (علیه السلام)- یزیدبن‌سلیط از امام کاظم (علیه السلام) نقل می‌کند که فرمود: «اگر از تو درخواست شد تا [نسبت به آنچه علم داری] شهادت بدهی، این کار را بکن و حقّ مطلب را ادا کن که خدا فرمود: إِنَّ اللهَ یَأْمُرُکُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَماناتِ إِلی أَهْلِها و ستمکارتر از کسی که گواهی خود را از خدا پنهان می‌کند کیست؟. (بقره/۱۴۰)».

امام باقر (علیه السلام)- خداوند فرمود: إِنَّ اللهَ یَأْمُرُکُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَماناتِ إِلی أَهْلِها وَ إِذا حَکَمْتُمْ بَیْنَ النَّاسِ أَنْ تَحْکُمُوا بِالْعَدْلِ [و هنگامی حکومت به عدل محقّق می‌شود] که ما پیروز و غالب شویم و امر ما (امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)) ظاهر شود.

امام سجاد (علیه السلام)- هرکس به شما امانتی داد، به او بازگردانید.