آیه وَ لا تَهِنُوا فِي ابْتِغاءِ الْقَوْمِ إِنْ تَكُونُوا تَأْلَمُونَ فَإِنَّهُمْ يَأْلَمُونَ كَما تَأْلَمُونَ وَ تَرْجُونَ مِنَ اللهِ ما لا يَرْجُونَ وَ كانَ اللهُ عَليماً حَكيماً [104]
و در تعقيب دشمن، [هيچ‌گاه] سست نشويد؛ [زيرا] اگر شما درد و رنج مى‌بينيد، آن‌ها نيز همانند شما درد و رنج مى‌بينند؛ در‌حالى‌كه شما اميدى از خدا [براى پاداش] داريد كه آن‌ها ندارند؛ و خداوند، دانا و حكيم است.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- قَوْلُهُ وَ لا تَهِنُوا فِی ابْتِغاءِ الْقَوْمِ فَإِنَّهُ معطوف عَلَی قَوْلِهِ فِی سورهًْ آلِ عِمْرَانَ إِنْ یَمْسَسْکُمْ قَرْحُ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحُ مِثْلُهُ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ لا تَهِنُوا فِی ابْتِغاءِ الْقَوْمِ این آیه، به آیه‌ای در سوره‌ی آل عمران، معطوف است که فرمود: اگر بر شما زخمی رسید، به آن قوم نیز هم‌چنان زخمی رسیده است. (آل عمران/۱۴۰).