آیه ۵۴ - سوره شعراء

آیه إِنَّ هؤُلاءِ لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ [54]

[و گفت]: به يقين اين‌ها گروهى اندكند.

۱
(شعراء/ ۵۴)

الباقر ( لَشِرْذِمَةٌ قَلِیلُونَ یَقُولُ عَصَبَهًٌْ قَلِیلَهًْ.

امام باقر ( لَشِرْذِمَةٌ قَلِیلُون؛ که منظور از آن، یک گروه اندک است.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۵۴۴
بحارالأنوار، ج۱۳، ص۱۰۷/ القمی، ج۲، ص۱۲۲/ نورالثقلین/ البرهان
۲
(شعراء/ ۵۴)

الصّادق ( إِنَّ اللَّهَ خَلَقَ أَقْوَاماً لِجَهَنَّمَ وَ النَّارِ فَأَمَرَنَا أَنْ نُبَلِّغَهُمْ کَمَا بَلَّغْنَاهُمْ وَ اشْمَأَزُّوا مِنْ ذَلِکَ وَ نَفَرَتْ قُلُوبُهُمْ وَ رَدُّوهُ عَلَیْنَا وَ لَمْ یَحْتَمِلُوهُ وَ کَذَّبُوا بِهِ وَ قَالُوا ساحِرٌ کَذَّابٌ {فَ} طَبَعَ اللهُ عَلی قُلُوبِهِمْ وَ أَنْسَاهُمْ ذَلِکَ ثُمَّ أَطْلَقَ اللَّهُ لِسَانَهُمْ بِبَعْضِ الْحَقِّ فَهُمْ یَنْطِقُونَ بِهِ وَ قُلُوبُهُمْ مُنْکِرَةٌ لِیَکُونَ ذَلِکَ دَفْعاً عَنْ أَوْلِیَائِهِ وَ أَهْلِ طَاعَتِهِ وَ لَوْ لَا ذَلِکَ مَا عُبِدَ اللَّهُ فِی أَرْضِهِ فَأَمَرَنَا بِالْکَفِّ عَنْهُمْ وَ السَّتْرِ وَ الْکِتْمَانِ فَاکْتُمُوا عَمَّنْ أَمَرَ اللَّهُ بِالْکَفِّ عَنْهُ وَ اسْتُرُوا عَمَّنْ أَمَرَ اللَّهُ بِالسَّتْرِ وَ الْکِتْمَانِ عَنْهُ قَالَ ثُمَّ رَفَعَ یَدَهُ وَ بَکَی وَ قَالَ اللَّهُمَ إِنَّ هؤُلاءِ لَشِرْذِمَةٌ قَلِیلُونَ فَاجْعَلْ مَحْیَانَا مَحْیَاهُمْ وَ مَمَاتَنَا مَمَاتَهُمْ وَ لَا تُسَلِّطْ عَلَیْهِمْ عَدُوّاً لَکَ فَتُفْجِعَنَا بِهِمْ فَإِنَّکَ إِنْ أَفْجَعْتَنَا بِهِمْ لَمْ تُعْبَدْ أَبَداً فِی أَرْضِکَ وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ تَسْلِیماً.

امام صادق ( سپس فرمود: «به‌راستی خدا مردمانی را برای دوزخ و برای آتش آفریده و ما دستور داشتیم به آن‌ها تبلیغ کنیم و به آن‌ها تبلیغ کردیم و قبول نکردند و دلشان از آن نفرت کرد و آن را به ما برگرداندند و متحمّل آن نشدند و آن را دروغ شمردند و گفتند جادوگر و دروغگوست، و خدا مهر بر دل آن‌ها نهاد و آن را از یادشان برد. و سپس زبانشان را به بعضی از بیان حق باز کرد و آن را به زبان می‌گویند ولی از دل باور ندارند تا بدین‌وسیله از اولیای خدا و اهل طاعتش دفاع شود و اگر چنین نبود خدا در زمین خود پرستش نمی‌شد و ما دستور می‌یافتیم که از آن‌ها نهان داریم و کتمان کنیم، شما هم از آن‌ها که خدا دستور به صرف‌نظر از آن و ستر و کتمان داده، پنهان کنید». سپس دست برداشت و گریست و فرمود: «بار خدایا این گروه جمعی اندک هستند آن‌ها را در زندگی و مرگ ما شریک گردان و دشمن خود را بر آن‌ها مسلّط نکن که ما را به مرگ آنان داغدار کنی؛ زیرا اگر داغ آن‌ها را به دل ما بگذاری تو هرگز در زمین خود پرستیده نخواهی شد و رحمت و درود فراوان بر محمّد و آلش (باد».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۵۴۶
الکافی، ج۱، ص۴۰۲/ نورالثقلین
بیشتر