آیه فَاتَّقُوا اللهَ وَ أَطِيعُونِ [110]
پس، تقواى الهى پيشه كنيد و مرا اطاعت نماييد.
الباقر ( فَمَکَثَ نُوحٌ (فِی قَوْمِهِ أَلْفَ سَنَهًٍْ إِلَّا خَمْسِینَ عَاماً لَمْ یُشَارِکْهُ فِی نُبُوَّتِهِ أَحَدٌ وَ لَکِنَّهُ قَدِمَ عَلَی قَوْمٍ مُکَذِّبِینَ لِلْأَنْبِیَاءِ (الَّذِینَ کَانُوا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ آدَمَ (وَ ذَلِکَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ کَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرَسلِینَ یَعْنِی مَنْ کَانَ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ آدَمَ (إِلَی أَنِ انْتَهَی إِلَی قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ إِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیم.
امام باقر ( حضرت نوح (در میان قوم خویش نهصدوپنجاه سال ماند و در این مدّت کس دیگری با او در نبوّت شریک نبود، ولی او با مردمی روبرو شد که پیامبرانی را که میان او و آدم (بودند تکذیب کرده بودند، و این است گفتار خدای عزّوجلّ: کَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمرْسَلِینَ؛ یعنی پیامبرانی که میان او و آدم (بودند، تا آنجا که خدای عزّوجلّ میفرماید: وَ إِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیم.