آیه أَلَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ [78]
همان كسى كه مرا آفريد، و پيوسته راهنماييم مى‌كند.
الرّسول ( قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (مَنْ تَوَضَّأَ ثُمَّ خَرَجَ إِلَی الْمَسْجِدِ فَقَالَ حِینَ یَخْرُجُ مِنْ بَیْتِهِ بِسْمِ اللَّهِ الَّذِی خَلَقَنِی فَهُوَ یَهْدِینِ هَدَاهُ اللَّهُ إِلَی الصَّوَابِ لِلْإِیمَان.
پیامبر ( هرکس وضو بگیرد و سپس به سوی مسجد برود و در حال خروج از خانه‌اش بگوید: بسم اللهِ الَّذِی خَلَقَنِی فَهُوَ یَهْدِینِ به نام خداوندی که مرا آفرید و اوست که مرا هدایت می‌کند. خداوند او را به سوی ایمان هدایت می‌کند.
الصّادق ( عَنِ الْمُفَضَّلِ‌بْنِ‌عُمَرَ عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ‌بْنِ‌مُحَمَّدٍ (قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ إِذِ ابْتَلَی إِبْراهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ وَ ذَکَرَ الْحَدِیثَ فِیمَا ابْتَلَاهُ بِهِ رَبُّهُ إِلَی أَنْ قَالَ: وَ التَّوَکُّلُ بَیَانُ ذَلِکَ فِی قَوْلِهِ الَّذِی خَلَقَنِی فَهُوَ یَهْدِینِ* وَ الَّذِی هُوَ یُطْعِمُنِی وَ یَسْقِینِ* وَ إِذا مَرِضْتُ فَهُوَ یَشْفِینِ* وَ الَّذِی یُمِیتُنِی ثُمَّ یُحْیِینِ* وَ الَّذِی أَطْمَعُ أَنْ یَغْفِرَ لِی خَطِیئَتِی یَوْمَ الدِّینِ.
امام صادق ( مفضّل گوید: از امام صادق (در مورد آیه: [به خاطر آورید] هنگامی‌که خداوند، ابراهیم را با وسایل گوناگونی آزمود. و او به خوبی از عهده این آزمایش‌ها برآمد. (بقره/۱۲۴) سؤال نمودم و ایشان در مورد انواع آزمون‌هایی که پروردگار ابراهیم (را بدان دچار نموده بود، به سخن پرداختند، تا اینکه به توکّل رسیدند و در مورد آن فرمود: توضیح مفهوم توکّل در این آیات نمایان است: همان کسی که مرا آفرید، و پیوسته راهنماییم می‌کند، و کسی که مرا غذا می‌دهد و سیراب می‌نماید، و هنگامی‌که بیمار شوم مرا شفا می‌دهد، و کسی که مرا می‌میراند و سپس زنده می‌کند، و کسی که امید دارم گناهم را در روز جزا ببخشد. (شعراء/۸۲۷۸)».