آیه ۳۳ - سوره شعراء

آیه وَ نَزَعَ يَدَهُ فَإِذا هِيَ بَيْضاءُ لِلنّاظِرِينَ [33]

و دست خود را [در گريبان فرو برد و] بيرون ‌آورد، و در برابر بينندگان سفيد و نورانى بود.

۱
(شعراء/ ۳۳)

الرّضا ( عَنِ الْحَسَنِ‌بْنِ‌مَنْصُورٍ عَنْ أَخِیهِ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَی الرِّضَا (فِی بَیْتٍ دَاخِلٍ فِی جَوْفِ بَیْتٍ لَیْلًا فَرَفَعَ یَدَهُ فَکَانَتْ کَأَنَّ فِی الْبَیْتِ عَشَرَهًَْ مَصَابِیحَ وَ اسْتَأْذَنَ عَلَیْهِ رَجُلٌ فَخَلَّی یَدَهُ ثُمَّ أَذِنَ لَهُ.

امام رضا ( حسن‌بن‌منصور از برادرش نقل می‌کند: خدمت امام رضا (رسیدم در یک صندوق خانه در شب دست خود را بلند کرد گویی در اطاق ده چراغ روشن است در این موقع مردی اجازه ورود خواست دست را پایین آورد و اجازه داد وارد شود.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۵۳۶
الکافی، ج۱، ص۴۸۷/ نورالثقلین
بیشتر