آیه قالَ عيسَى ابْنُ مَرْيَمَ اللهُمَّ رَبَّنا أَنْزِلْ عَلَيْنا مائِدَةً مِنَ السَّماءِ تَكُونُ لَنا عيداً لِأَوَّلِنا وَ آخِرِنا وَ آيَةً مِنْكَ وَ ارْزُقْنا وَ أَنْتَ خَيْرُ الرَّازِقينَ [114]
عيسى‌بن‌مريم گفت: «خداوندا! اى پروردگارما! از آسمان مائده‌اى بر ما نازل‌كن؛ تا عيدى براى اوّل و آخر ما، و نشانه‌اى از تو باشد؛ و به ما روزى ده؛ تو بهترين روزى‌دهندگانى».
الباقر (علیه السلام)- إِنَّ عِیسَی‌بْنَ‌مَرْیَمَ (علیه السلام) قَالَ لِبَنِی‌إِسْرَائِیلَ: صُومُوا ثَلَاثِینَ یَوْماً ثُمَّ سَلُوا اللَّهِ مَا شِئْتُمْ یُعْطِکُمُوهُ فَصَامُوا ثَلَاثِینَ فَلَمَّا فَرَغُوا قَالُوا: أَنَّا لَوْ عَمِلْنَا لِأَحَدٍ مِنَ النَّاسِ فَقَضَیْنَا عَمَلَهُ لَأَطْعَمَنَا طَعَاماً وَ إِنَّا صُمْنَا وَ جُعْنَا فَادْعُ اللَّهَ أَنْ یُنَزِّلَ عَلَیْنَا مَائِدَةً مِنَ السَّمَاءِ. فَأَقْبَلَتِ الْمَلَائِکَهًُْ بِمَائِدَهًٍْ یَحْمِلُونَهَا عَلَیْهَا سَبْعَهًُْ أَرْغِفَهًٍْ وَ سَبْعَهًُْ أَحْوَاتٍ حَتَّی وَضَعَتْهَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ فَأَکَلَ مِنْهَا آخِرُ النَّاسِ کَمَا أَکَلَ مِنْهَا أَوَّلُهُمْ.
امام باقر (علیه السلام)- عیسی‌بن‌مریم به بنی‌اسرائیل فرمود: «سی روز، روزه بگیرید و بعد هرچه را دوست دارید از خدا بخواهید، که به شما می‌دهد. پس، سی روز روزه گرفتند و بعد از آن به عیسی (علیه السلام) گفتند: اگر ما برای کسی کاری بکنیم و کارش را به پایان برسانیم، او به ما غذایی می‌دهد. ما روزه گرفتیم و گرسنگی کشیدیم، پس از خدا بخواه برای ما سفره‌ای از آسمان نازل کند. پس از آن، ملائک درحالی‌که سفره‌ای را حمل می‌کردند، رو به آن‌ها آوردند. بر آن سفره، هفت قرص نان و هفت ماهی بود و ملائکه آن سفره را در مقابل آن‌ها قرار دادند و همه‌ی آن‌ها از اوّل تا آخر، از آن خوردند.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- إِنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مَائِدَهًًْ عَلَی عِیسَی (علیه السلام) وَ بَارَکَ لَهُ فِی أَرْغِفَهًٍْ وَ سُمَیْکَاتٍ حَتَّی أَکَلَ وَ شَبِعَ مِنْهَا أَرْبَعَهًُْ آلَافٍ وَ سَبْعُمِائَهًٍْ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- همانا خداوند خوانی آسمانی را بر عیسی (علیه السلام) فرو فرستاد و آن را با چند قرص نان و ماهی هایی کوچک برای او با برکت گرداند، تا جایی که چهار هزار و هفتصد نفر از آن خوردند و سیر گشتند.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- لِأَوَّلِنا وَ آخِرِنا أَیْ لِأَهْلِ زَمَانِنَا وَ مَنْ یَجِیءُ بَعْدَنَا وَ قِیلَ: مَعْنَاهُ یَأْکُلُ مِنْهَا آخِرُ النَّاسِ کَمَا یَأْکُلُ أَوَّلُهُمْ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- لِأَوَّلِنا وَ آخِرِنا یعنی برای اهل زمان ما و کسانی که بعد از ما می‌آیند. و گفته‌شده است: «معنایش این است که آخرین نفر از مردم از آن خواهند خورد همانگونه که اوّلین نفر آن‌ها می‌خورند».