آیه ۳۱ - سوره مائده

امام سجّاد (علیه السلام)- و آن گناهانی که موجب پشیمانی می‌گردد، کشتن فردی است که خداوند منع کرده و فرموده است: وَ لا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ الله؛ و خداوند در داستان قابیل فرمود: وی چون هابیل را کشت و از دفن او عاجز شد، نفس سرکش او قتل برادرش را در نظرش خوب جلوه داد: و سرانجام پشیمان شد. و [از دیگر گناهان] ترک پیوند خویشاوندی آنقدر که از او چشم بپوشند [مثل آنکه چنین خویشاوندی نداشته‌اند]، و ترک نماز تا وقت آن بگذرد، و ترک وصیّت و ندادن ردّ مظالم، و منع زکات تا هنگامی که مرگ فرا رسد و زبان از گفتار بازماند». (به‌همین جهت، بر بنی‌اسرائیل مقرّرداشتیم که هرکس، انسانی را بدون ارتکاب قتل یا فساد در روی زمین بکشد، چنان است که گویی همه‌ی انسان‌ها را کشته؛ و هرکس، انسانی را از مرگ رهایی بخشد، چنان است که گویی به همه‌ی مردم حیات