آیه وَعَدَ اللهُ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ عَظيمٌ [9]
خداوند، به آن‌ها كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‌اند، وعده‌ی آمرزش و پاداش بزرگى داده است.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- کِتَابُ الْغَارَاتِ، لِإِبْرَاهِیمَ‌بْنِ‌مُحَمَّدٍ الثَّقَفِیِّ رَفَعَهُ قَالَ: إِنَّ النَّجَاشِیَّ الشَّاعِرَ شَرِبَ الْخَمْرَ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ فَحَدَّهُ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) أَقَامَهُ فِی سَرَاوِیلَ فَضَرَبَهُ ثَمَانِینَ ثُمَّ زَادَهُ عِشْرِینَ سَوْطاً وَ قَالَ هَذَا لِجُرْأَتِکَ عَلَی رَبِّکَ وَ إِفْطَارِکَ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ فَغَضِبَ وَ لَحِقَ بِمُعَاوِیَهًَْ فَدَخَلَ طَارِقُ‌بْنُ‌عَبْدِ‌اللَّهِ عَلَی أَمِیرِ‌الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) فَقَالَ یَا أَمِیرَ‌الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) مَا کُنَّا نَرَی أَنَّ أَهْلَ الْمَعْصِیَهًِْ وَ الطَّاعَهًِْ وَ أَهْلَ الْفُرْقَهًِْ وَ الْجَمَاعَهًِْ عِنْدَ وُلَاهًِْ الْعَدْلِ وَ مَعَادِنِ الْفَضْلِ سِیَّانِ فِی الْجَزَاءِ حَتَّی رَأَیْتُ مَا کَانَ مِنْ صَنِیعِکَ بِأَخِی الْحَارِثِ فَأَوْغَرْتَ صُدُورَنَا وَ شَتَّتَّ أُمُورَنَا وَ حَمَّلْتَنَا عَلَی الْجَادَّهًِْ الَّتِی کُنَّا نَرَی أَنَّ سَبِیلَ مَنْ رَکِبَهَا النَّارُ فَقَالَ عَلِیٌّ (علیه السلام) وَ إِنَّها لَکَبِیرَةٌ إِلَّا عَلَی الْخاشِعِینَ یَا أَخَا بَنِی نَهْدٍ فَهَلْ هُوَ إِلَّا رَجُلٌ مِنَ الْمُسْلِمِینَ انْتَهَکَ حُرْمَهًًْ مِنْ حُرَمِ اللَّهِ فَأَقَمْنَا عَلَیْهِ حَدّاً کَانَ کَفَّارَتَهُ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَی یَقُولُ فِی کِتَابِهِ: وَ لا یَجْرِمَنَّکُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلی أَلَّا تَعْدِلُوا اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوی.
امام علی (علیه السلام)- نجّاشی شاعر در ماه رمضان شراب نوشید و امیرمؤمنان حد را بر او جاری کرد و او را در سراویل قرار داد و هشتاد ضربه بر او زد، سپس بیست تازیانه بر آن افزود و فرمود: این به جهت گستاخی‌ات بر پروردگارت و باز کردن روزه در ماه رمضان است. پس خشمگین شد و به معاویه ملحق شد. طارق‌بن‌عبدالله بر امیرمؤمنان (علیه السلام) وارد شد و گفت: «ای امیرمؤمنان نمی‌دیدیم که اهل معصیت و طاعت و اهل تفرقه و اجتماع نزد والیان عدل و معادن فضل در جزاء برابر باشند، تا اینکه رفتارت بر برادرم حارث را دیدیم که ما را خشمگین کرد و امورمان را پراکنده ساخت و ما را وارد مسیری کرد که می‌دیدیم پایان هرکه در آن داخل شد آتش است». پس علی (علیه السلام) فرمود: وَإِنَّهَا لَکَبِیرَةٌ إِلاَّ عَلَی الْخَاشِعِینَ ای برادر بنی نهد، آیا او جز مردی از مسلمانان است که حرمت کسی‌که خدا حرام کرده است، هتک کرده است و ما بر او حدی که کفّاره‌ی آن بود را بر او جاری کرده‌ایم که خداوند در کتابش می‌فرماید: وَ لایَجْرِمَنَّکُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلی أَلَّا تَعْدِلُوا اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوی.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- وَ لا یَجْرِمَنَّکُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ أَنْ صَدُّوکُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ أَنْ تَعْتَدُوا أیْ لَا یَحْمِلَنَّکُمْ عَدَاوَهًُْ قُرَیْشٍ أَنْ صَدُّوکُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ فِی غَزْوَهًِْ الْحُدَیْبِیَّهًِْ أَنْ تَعْتَدُوا عَلَیْهِمْ وَ تَظْلِمُوهُمْ وَ تَعَاوَنُوا عَلَی الْبَرِّ وَ التَّقْوَی وَ لَا تَعَاوَنُوا عَلَی الْإِثْمِ وَ الْعُدْوَانِ ثُمَّ نُسِخَتْ هَذِهِ الْآیَهًُْ بِقَوْلِهِ: فَاقْتُلُوا الْمُشْرِکِینَ حَیْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَلاَ یَجْرِمَنَّکُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ أَن صَدُّوکُمْ عنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ أَن تَعتَدُواْ؛ یعنی دشمنی قریش در غزوه‌ی حدیبیه که شما را از مسجد الحرام بازداشتند، شما را بر آن ندارد که دست درازی کرده و به ایشان ستم نمایید. وَتَعاوَنُواْ علَی الْبرِّ وَالتَّقْوَی وَلاَ تَعاوَنُواْ علَی الإِثْمِ وَالْعدْوَانِ؛ و آنگاه این آیه به این قول الهی نسخ شد که می‌فرماید: فَاقْتُلُواْ الْمُشْرِکِینَ حَیْثُ وَجَدتُّمُوهُمْ.