آیه ۷۲ - سوره مائده

آیه لَقَدْ كَفَرَ الَّذينَ قالُوا إِنَّ اللهَ هُوَ الْمَسيحُ ابْنُ مَرْيَمَ وَ قالَ الْمَسيحُ يا بَني إِسْرائيلَ اعْبُدُوا اللهَ رَبِّي وَ رَبَّكُمْ إِنَّهُ مَنْ يُشْرِكْ بِاللهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ وَ مَأْواهُ النَّارُ وَ ما لِلظَّالِمينَ مِنْ أَنْصار [72]

كسانى ‌كه گفتند: «خداوند همان مسيح فرزند مريم است»، به‌يقين كافر‌ شدند، [با اينكه خود] مسيح گفت: «اى بنى‌اسرائيل! خداوند يگانه را، كه پروردگار من و شماست، پرستش ‌كنيد؛ زيرا هر‌كس همتايى براى خدا قرار ‌دهد، خداوند بهشت را بر او حرام‌ كرده؛ و جايگاه او دوزخ است؛ و براى ستمكاران، هيچ يار و ياورى نيست».

۱
(مائده/ ۷۲)

الصّادق (علیه السلام)- دَخَلَ عَمْرُوبْنُ‌عُبَیْدٍ عَلَی أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) فَلَمَّا سَلَّمَ وَ جَلَسَ ... قَالَ أُحِبُّ أَنْ أَعْرِفَ الْکَبَائِرَ مِنْ کِتَابِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ فَقَالَ نَعَمْ یَا عَمْرُو أَکْبَرُ الْکَبَائِرِ الْإِشْرَاکُ بِاللَّهِ یَقُولُ اللَّهُ وَ مَنْ یُشْرِکْ بِاللهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللهُ عَلَیْهِ الْجَنَّةَ.

امام صادق (علیه السلام)- عمروبن‌عبید خدمت امام صادق (علیه السلام) رسید، و چون سلام کرد و نشست ... گفت: «دوست دارم بدانم گناهان‌کبیره، از روی کتاب خدا چه چیزهایی هستند»؟ فرمود: «آری، ای عمرو! بزرگترین گناه کبیره شرک به خدا است، که خدا در این‌باره می‌فرماید: مَنْ یُشْرِکْ بِالله فَقَدْ حَرَّمَ الله عَلَیْهِ الْجَنَّةَ».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۴، ص۱۸۰
الکافی، ج۲، ص۲۸۵/ من لایحضره الفقیه، ج۳، ص۵۶۳/ بحارالأنوار، ج۷۶، ص۶/ إرشادالقلوب، ج۱، ص۱۷۶/ علل الشرایع، ج۲، ص۳۹۱/ عیون أخبار الرضا (ج۱، ص۲۸۵/ وسایل الشیعهًْ، ج۱۵، ص۳۱۸
۲
(مائده/ ۷۲)

الصّادق (علیه السلام)- عَنْ زُرَارَهًَْ قَالَ کَتَبْتُ إِلَی أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) مَعَ بَعْضِ أَصْحَابِنَا فِیمَا یَرْوِی النَّاسُ عَنِ النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) أَنَّهُ مَنْ أَشْرَکَ بِاللَّهِ فَقَدْ وَجَبَتْ لَهُ النَّارُ وَ مَنْ لَمْ یُشْرِکْ بِاللَّهِ فَقَدْ وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّهًُْ قَالَ أَمَّا مَنْ أَشْرَکَ بِاللَّهِ فَهَذَا الشِّرْکُ الْبَیِّنُ وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ مَنْ یُشْرِکْ بِاللهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللهُ عَلَیْهِ الْجَنَّةَ وَ أَمَّا قَوْلُهُ مَنْ لَمْ یُشْرِکْ بِاللهِ فَقَدْ وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّة ُقَالَ أَبُوعَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) هَاهُنَا النَّظَرُ هُوَ مَنْ لَمْ یَعْصِ اللَّهَ.

امام صادق (علیه السلام)- زراره گوید: «به امام صادق (علیه السلام) نامه نوشته و از ایشان درباره‌ی این حدیث رسول خدا (صلی الله علیه و آله) پرسیدم که می‌فرماید: «هرکس به خداوند شرک بورزد، جهنّم بر او واجب می‌شود، و هرکس به خدا شرک نورزد، بهشت بر او واجب می‌شود». حضرت (علیه السلام) فرمود: «هرکس به خدا شرک بورزد، این شرک آشکار است، و خداوند می‌فرماید: مَنْ یُشْرِکْ بِالله فَقَدْ حَرَّمَ اللهُ عَلَیْهِ الْجَنَّةَ؛ و امّا اینکه هرکس به خدا شرک نورزد بهشت بر او واجب می‌شود، منظور کسی است که گناه نکند و بر پروردگارش عصیان نورزد.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۴، ص۱۸۰
بحارالأنوار، ج۶۹، ص۹۸/ العیاشی، ج۱، ص۳۳۵/ نورالثقلین/ البرهان
۳
(مائده/ ۷۲)

أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- فَأَمَّا مَا جَاءَ مِنْ ذِکْرِ الشِّرْکِ فِی کِتَابِ اللَّهِ تَعَالَی فَمِنْ أَرْبَعَهًِْ أَوْجُهٍ قَوْلُهُ تَعَالَی لَقَدْ کَفَرَ الَّذِینَ قالُوا إِنَّ اللهَ هُوَ الْمَسِیحُ‌ابْنُ‌مَرْیَمَ وَ قالَ الْمَسِیحُ یا بَنِی‌إِسْرائِیلَ اعْبُدُوا اللهَ رَبِّی وَ رَبَّکُمْ إِنَّهُ مَنْ یُشْرِکْ بِاللهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللهُ عَلَیْهِ الْجَنَّةَ وَ مَأْواهُ النَّارُ وَ ما لِلظَّالِمِینَ مِنْ أَنْصارٍ فَهَذَا شِرْکُ الْقَوْلِ وَ الْوَصْفِ.

امام علی (علیه السلام)- در قرآن مجید از شرک هم در چهار موضوع گفتگو شده است، در آنجا که فرموده: لَقَدْ کَفَرَ الَّذِینَ قالُوا إِنَّ الله هُوَ الْمَسِیحُ ابْنُ مَرْیَمَ وَ قالَ الْمَسِیحُ یا بَنِی إِسْرائِیلَ اعْبُدُوا الله رَبِّی وَ رَبَّکُمْ إِنَّهُ مَنْ یُشْرِکْ بِالله فَقَدْ حَرَّمَ الله عَلَیْهِ الْجَنَّةَ وَ مَأْواهُ النَّارُ وَ ما لِلظَّالِمِینَ مِنْ أَنْصارٍ. این را شرک در گفتار و وصف می‌شمارند.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۴، ص۱۸۰
بحارالأنوار، ج۶۹، ص۱۰۰/ بحارالأنوار، ج۹۰، ص۶۱
۴
(مائده/ ۷۲)

الباقر (علیه السلام)- عَن أَبِی‌حَمْزَهًَْ الثُّمَالِیِّ قَالَ کُنْتُ عِنْدَ أَبِی‌جَعْفَر (علیه السلام) قَالَ لِی یَا أَبَا حَمزَهًَْ مِنَ الْمَحْتُومِ الَّذِی حَتَمَهُ اللَّهُ قِیَامُ قَائِمِنَا فَمَنْ شَکَّ فِیمَا أَقُولُ لَقِیَ اللَّهَ وَ هُوَ کَافِرٌ بِهِ وَ جَاحِدٌ لَهُ ثُمَّ قَالَ بِأَبِی‌وَ أُمِّی الْمُسَمَّی بِاسْمِی الْمُکَنَّی بِکُنْیَتِی السَّابِعِ مِنْ بَعْدِی یَأْتِی مَنْ یَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا وَ قِسْطاً کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً یَا أَبَاحَمْزَهًَْ مَنْ أَدْرَکَهُ فَلْیُسَلِّمْ مَا سَلَّمَ لِمُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ مَنْ لَمْ یُسَلِّمْ فَقَدْ حَرَّمَ اللهُ عَلَیْهِ الْجَنَّةَ وَ مَأْواهُ النَّارُ. وَ بِئْسَ مَثْوَی الظَّالِمِینَ.

امام باقر (علیه السلام)- ابوحمزه ثمالی گوید: خدمت امام باقر (علیه السلام) بودم. ایشان به من فرمود: «ای ابوحمزه! از مقدّرات محتوم و غیر قابل برگشت که خداوند آن را حتمی نموده قیام قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ماست؛ هرکس در این مطلب شک نماید خدا را در حال کفر و انکار او ملاقات خواهد کرد. سپس فرمود: «پدر و مادرم فدایش باد که هم نام من و هم کنیه‌ی من است؛ هفتمین نفر بعد از من خواهد آمد. کسی که دنیا را پر از عدل و داد کند چنانچه پر از ظلم و جور شده؛ ابوحمزه! هرکس او را درک کرد تسلیم او باید بشود، چنانچه تسلیم حضرت محمّد (صلی الله علیه و آله) است و هرکه تسلیم او نشود؛ خداوند بهشت را بر او حرام کرده؛ و جایگاه او دوزخ است.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۴، ص۱۸۲
بحارالأنوار، ج۲۴، ص۲۴۱
بیشتر