آیه يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللهَ وَ ابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسيلَةَ وَ جاهِدُوا في سَبيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ [35]
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! از [مخالفت فرمان] خدا بپرهيزيد؛ و وسيله‌اى براى تقرّب به او بجوييد؛ و در راه او جهاد كنيد، باشد كه رستگار شويد.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- عن سَلْمَانَ الْفَارِسِی عَنْ امیرالمؤمنین (علیه السلام) فِی قَوْلِ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی: قُلْ کَفی بِاللهِ شَهِیداً بَیْنِی وَ بَیْنَکُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ فَقَالَ أَنَا هُوَ الَّذِی عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتَابِ وَ قَدْ صَدَّقَهُ اللَّهُ وَ أَعْطَاهُ الْوَسِیلَهًَْ فِی الْوَصِیَّهًِْ وَ لَا یُخَلِّی أُمَّتَهُ (صلی الله علیه و آله) مِنْ وَسِیلَتِهِ إِلَیْهِ وَ إِلَی اللَّهِ فَقَالَ: یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللهَ وَ ابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسِیلَةَ.
امام علی (علیه السلام)- سلمان (رحمة الله علیه) نقل می‌کند: امیرالمؤمنین (علیه السلام) درباره‌ی آیه: بگو: خدا و هر کس که از کتاب آگاهی داشته باشد، به شهادت میان من و شما کافی است. (رعد/۴۳)؛ فرمود: «منم آن که ام الکتاب نزد اوست. و خداوند او را تصدیق نمود و او را در وصیّت وسیله‌ی بخشش نمود و هیچ امّتی را از دستاویزی به وی و به خداوند، بی‌نیازی نیست که خداوند می‌فرماید: یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اتَّقُواْ الله وَابْتَغُواْ إِلَیهِ الْوَسِیلَةَ.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- الْأَئِمَّهًُْ (علیهم السلام) مِنْ وُلْدِ الْحُسَیْنِ (علیه السلام) مَنْ أَطَاعَهُمْ فَقَدْ أَطاعَ اللَّهَ وَ مَنْ عَصَاهُمْ فَقَدْ عَصَی اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ هُمُ الْعُرْوَهًُْ الْوُثْقَی وَ هُمُ الْوَسِیلَهًُْ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَل.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- امامان و پیشوایان [پس از من] همگی از فرزندان حسین می‌باشند، و هرکس از ایشان فرمان برد، خدا را اطاعت کرده، و هرکس نافرمانی آنان کند خدا را معصیت کرده است، و ایشان چنگاویز محکم و دستگیره استوار هستند، و اینان راهنما به سوی خداوند عزّوجلّ هستند.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- وَ ابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسِیلَةَ فَقَالَ: تَقَرَّبُوا إِلَیْهِ بِالْإِمَامِ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ ابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسِیلَةَ؛ به‌واسطه‌ی امام به خداوند نزدیکی جویید.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- سَلُوا اللَّهَ لِیَ الْوَسِیلَهًَْ فَإِنَّهَا دَرَجَهًٌْ فِی الْجَنَّهًِْ لَا یَنَالُهَا إِلَّا عَبْدٌ وَاحِدٌ وَ أَرْجُو أَنْ أَکُونَ أَنَا هُوَ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- از خدا برای من وسیله را بخواهید که آن جایگاه و مرتبه‌ای در بهشت است که تنها یک بنده به آن دسترسی دارد و امید آن دارم که آن بنده من باشم.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- فِی الْجَنَّهًِْ لُؤْلُؤَتَانِ إِلَی بُطْنَانِ الْعَرْشِ إِحْدَاهُمَا بَیْضَاءُ وَ الْأُخْرَی صَفْرَاءُ فِی کُلِّ وَاحِدَهًٍْ مِنْهَا سَبْعُونَ أَلْفَ غُرْفَهًٍْ أَبْوَابُهَا وَ أَکْوَابُهَا مِنْ عِرْقٍ وَاحِدٍ فَالْبَیْضَاءُ الْوَسِیلَهًُْ لِمُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ أَهْلِ بَیْتِهِ (علیهم السلام) وَ الصَّفْرَاءُ لِإِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) وَ أَهْلِ بَیْتِهِ (علیهم السلام).
امام علی (علیه السلام)- در بهشت دو مروارید در میانه‌ی عرش هست؛ یکی سپید و دیگری زرد است و در هر یک از آن‌ها هفتاد هزار اتاق است که درها و جام‌های آن از یک جنس می‌باشند و سفید: وسیله‌ی محمّد (صلی الله علیه و آله) و اهل بیت (علیهم السلام) اوست و زرد: از آن ابراهیم (علیه السلام) و خاندان وی است.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- خُطبَهًٌْ لِأَمِیرِالمُؤمِنِینَ (علیه السلام) وَ هِیَ خُطبَهًَُْ الوَسِیلَهًِْ قَالَ (علیه السلام) فِیهَا: أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَی وَعَدَ نَبِیَّهُ مُحَمَّداً (صلی الله علیه و آله) الْوَسِیلَهًَْ وَ وَعْدُهُ الْحَقُ وَ لَنْ یُخْلِفَ اللهُ وَعْدَهُ أَلَا وَ إِنَّ الْوَسِیلَهًَْ عَلَی دَرَجِ الْجَنَّهًِْ وَ ذِرْوَهًِْ ذَوَائِبِ الزُّلْفَهًِْ وَ نِهَایَهًِْ غَایَهًِْ الْأُمْنِیَّهًِْ لَهَا أَلْفُ مِرْقَاهًٍْ مَا بَیْنَ الْمِرْقَاهًِْ إِلَی الْمِرْقَاهًِْ حُضْرُ الْفَرَسِ الْجَوَادِ مِائَهًَْ عَامٍ وَ هُوَ مَا بَیْنَ مِرْقَاهًِْ دُرَّهًْ إِلَی مِرْقَاهًِْ جَوْهَرَهًٍْ إِلَی مِرْقَاهًِْ زَبَرْجَدَهًٍْ إِلَی مِرْقَاهًِْ لُؤْلُؤَهًٍْ إِلَی مِرْقَاهًِْ یَاقُوتَهًٍْ إِلَی مِرْقَاهًِْ زُمُرُّدَهًٍْ إِلَی مِرْقَاهًِْ مَرْجَانَهًٍْ إِلَی مِرْقَاهًِْ کَافُورٍ إِلَی مِرْقَاهًِْ عَنْبَرٍ إِلَی مِرْقَاهًِْ یَلَنْجُوجٍ إِلَی مِرْقَاهًِْ ذَهَبٍ إِلَی مِرْقَاهًِْ غَمَامٍ إِلَی مِرْقَاهًِْ هَوَاءٍ إِلَی مِرْقَاهًِْ نُورٍ قَدْ أَنَافَتْ عَلَی کُلِّ الْجِنَانِ وَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) یَوْمَئِذٍ قَاعِدٌ عَلَیْهَا مُرْتَدٍ بِرَیْطَتَیْنِ رَیْطَهًٍْ مِنْ رَحْمَهًِْ اللَّهِ وَ رَیْطَهًٍْ مِنْ نُورِ اللَّهِ عَلَیْهِ تَاجُ النُّبُوَّهًِْ وَ إِکْلِیلُ الرِّسَالَهًِْ قَدْ أَشْرَقَ بِنُورِهِ الْمَوْقِفُ وَ أَنَا یَوْمَئِذٍ عَلَی الدَّرَجَهًِْ الرَّفِیعَهًِْ وَ هِیَ دُونَ دَرَجَتِهِ وَ عَلَیَّ رَیْطَتَانِ رَیْطَهًٌْ مِنْ أُرْجُوَانِ النُّورِ وَ رَیْطَهًٌْ مِنْ کَافُورٍ وَ الرُّسُلُ وَ الْأَنْبِیَاءُ (علیهم السلام) قَدْ وَقَفُوا عَلَی الْمَرَاقِی وَ أَعْلَامُ الْأَزْمِنَهًِْ وَ حُجَجُ الدُّهُورِ عَنْ أَیْمَانِنَا وَ قَدْ تَجَلَّلَهُمْ حُلَلُ النُّورِ وَ الْکَرَامَهًِْ لَا یَرَانَا مَلَکٌ مُقَرَّبٌ وَ لَا نَبِیٌّ مُرْسَلٌ إِلَّا بُهِتَ بِأَنْوَارِنَا وَ عَجِبَ مِنْ ضِیَائِنَا وَ جَلَالَتِنَا وَ عَنْ یَمِینِ الْوَسِیلَهًِْ عَنْ یَمِینِ الرَّسُولِ (صلی الله علیه و آله) غَمَامَهًٌْ بَسْطَهًَْ الْبَصَرِ یَأْتِی مِنْهَا النِّدَاءُ یَا أَهْلَ الْمَوْقِفِ طُوبَی لِمَنْ أَحَبَّ الْوَصِیَّ وَ آمَنَ بِالنَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) الْأُمِّیِّ الْعَرَبِیِّ وَ مَنْ کَفَرَ فَالنَّارُ مَوْعِدُهُ وَ عَنْ یَسَارِ الْوَسِیلَهًِْ عَنْ یَسَارِ الرَّسُولِ (صلی الله علیه و آله) ظُلَّهًٌْ یَأْتِی مِنْهَا النِّدَاءُ یَا أَهْلَ الْمَوْقِفِ طُوبَی لِمَنْ أَحَبَّ الْوَصِیَّ وَ آمَنَ بِالنَّبِیِّ الْأُمِّیِّ وَ الَّذِی لَهُ الْمُلْکُ الْأَعْلَی لَا فَازَ أَحَدٌ وَ لَا نَالَ الرَّوْحَ وَ الْجَنَّهًَْ إِلَّا مَنْ لَقِیَ خَالِقَهُ بِالْإِخْلَاصِ لَهُمَا وَ الِاقْتِدَارِ بِنُجُومِهِمَا فَأَیْقِنُوا یَا أَهْلَ وَلَایَهًِْ اللَّهِ بِبَیَاضِ وُجُوهِکُمْ وَ شَرَفِ مَقْعَدِکُمْ وَ کَرَمِ مَآبِکُمْ وَ بِفَوْزِکُمُ الْیَوْمَ عَلی سُرُرٍ مُتَقابِلِینَ وَ یَا أَهْلَ الِانْحِرَافِ وَ الصُّدُودِ عَنِ اللَّهِ عَزَّ ذِکْرُهُ وَ رَسُولِهِ وَ صِرَاطِهِ وَ أَعْلَامِ الْأَزْمِنَهًِْ أَیْقِنُوا بِسَوَادِ وُجُوهِکُمْ وَ غَضَبِ رَبِّکُمْ جَزَاءً بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ.
امام علی (علیه السلام)- ای مردم! همانا خداوند عزّوجلّ فرستاده‌اش محمّد (صلی الله علیه و آله) را وعده‌ی وسیله داده است و وعده‌اش حق است و خداوند خلف وعده نمی‌کند. هان! آگاه باشید که وسیله، بالاترین درجه‌ی بهشت است و در اوج بلندی‌ها قرار دارد و انتهای آرزوست و هزار نردبان دارد و فاصله‌ی بین هر نردبان و دیگری هزار سال دویدن یک اسب نجیب است و نردبان‌های آن از مروارید، گوهر، زبرجد، لؤلؤ، یاقوت، زمرّد، مرجان، کافور، عنبر، بخار، عود، بخور، طلا، نقره و ابر و هوا و نور می‌باشد و این وسیله بر بالای همه‌ی باغ‌های بهشت قرار دارد و رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در آن روز بر روی آن نشسته است و دو جامه‌ی لطیف به تن‌کرده است: یک لباسش از جنس رحمت خدا و دیگری از نور اوست و بر سر آن حضرت تاج نبّوت و اکلیل رسالت است، و این درحالی است که آن مکان را با نورش نورانی کرده است و من در آن روز بر مقامی رفیع قرار دارم که پایین‌تر از مقام پیامبر (صلی الله علیه و آله) است و من نیز دو لباس لطیف به تن دارم، یکی از شکوفه ارجوان است و دیگری از جنس کافور، و فرستادگان و پیامبران بر روی نردبان‌ها ایستاده‌اند و بزرگان و حجّت‌های همه‌ی ادوار در سمت راست ما قرار دارند، درحالی‌که حلّه‌هایی از نور و کرامت آنان را پوشانده است. و هر فرشته‌ی مقرّب و نبی و فرستاده‌ای که ما را می‌بیند از نور ما مبهوت می‌گردد و از درخشش و شکوه ما شگفت‌زده می‌شود. و در سمت راست وسیله و رسول خدا (صلی الله علیه و آله) ابری است که وسعتش به گستره‌ی نگاه است و ندایی از آن به گوش می‌رسد: ای صاحبان این جایگاه! خوشا به حال کسی که وصی را دوست بدارد و به پیامبر عربی امّی ایمان بیاورد و هرکس کفر ورزد، آتش میعادگاه اوست. در سمت چپ وسیله و رسول خدا (صلی الله علیه و آله) سایه‌ایست که ندایی از آن می‌آید: «ای صاحبان این جایگاه! خوشا به حال کسی که وصی را دوست بدارد و به پیامبر عربی امّی (صلی الله علیه و آله) ایمان بیاورد و قسم به خدایی که پادشاهی برتر از آن اوست، هیچ‌کس رستگار نگردد و به رحمت و بهشت نمی‌رسد، مگر اینکه با اخلاص نسبت به این دو و دنباله‌روی مسیر این دو به دیدار پروردگارش بیاید. پس ای طرفداران ولایت خدا! به روسفیدی و شرافت مقتدایتان (جایگاهتان) و بازگشت کریمانه‌تان و رستگاریتان در این روز درحالی‌که بر روی تخت‌هایی در برابر هم قرار دارید، یقین داشته باشید. و شما ای طرفداران انحراف و منع‌کنندگان از ذکر خداوند و رسول و راهش، و ای بزرگان ادوار، به سیاه‌رویی خویش و خشم پروردگارتان در مقابل اعمالی که کردید، ایمان داشته باشید».
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنْ أَبِی سَعِیدٍ الْخُدْرِیِّ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) إِذَا سَأَلْتُمُ اللَّهَ لِی فَسَلُوهُ الْوَسِیلَهًَْ فَسَأَلْنَا النَّبِیَّ (صلی الله علیه و آله) عَنِ الْوَسِیلَهًِْ فَقَالَ هِیَ دَرَجَتِی فِی الْجَنَّهًِْ وَ هِیَ أَلْفُ مِرْقَاهًٍْ مَا بَیْنَ الْمِرْقَاهًِْ إِلَی الْمِرْقَاهًِْ حُضْرُ الْفَرَسِ الْجَوَادِ شَهْراً وَ هِیَ مَا بَیْنَ مِرْقَاهًِْ جَوْهَرٍ إِلَی مِرْقَاهًِْ زَبَرْجَدٍ إِلَی مِرْقَاهًِْ یَاقُوتٍ إِلَی مِرْقَاهًِْ ذَهَبٍ إِلَی مِرْقَاهًِْ فِضَّهًٍْ فَیُؤْتَی بِهَا یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ حَتَّی تُنْصَبَ مَعَ دَرَجَهًِْ النَّبِیِّینَ فَهِیَ فِی دَرَجَهًِْ النَّبِیِّینَ کَالْقَمَرِ بَیْنَ الْکَوَاکِبِ فَلَا یَبْقَی یَوْمَئِذٍ نَبِیٌّ وَ لَا صِدِّیقٌ وَ لَا شَهِیدٌ إِلَّا قَالَ طُوبَی لِمَنْ کَانَتْ هَذِهِ الدَّرَجَهًُْ دَرَجَتَهُ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- ابوسعید خدری گوید: رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «اگر از خدا چیزی برای من خواستید، پس از وی وسیله (دستاویز) را بخواهید». از ایشان پرسیدیم: «وسیله چیست»؟ فرمود: «آن جایگاه من در بهشت است، و آن هزار پلکان نردبان است و بین هرپلکان تا پلکان دیگر نردبانی به اندازه‌ی یک ماه دویدن اسب تیزرو است، و آن بین نردبان گوهر تا نردبان زبرجد، تا نردبان یاقوت، تا نردبان زر، تا نردبان نقره است و در روز قیامت آن را می‌آورند تا در کنار جایگاه پیامبران بنهند، و آن در میان جایگاه‌ها و تخت‌های پیامبران همچون ماه در میان ستارگان است، و هیچ نبی و صدّیق و شهیدی در آن روز نیست، مگر آنکه می‌گوید: خوشا آن را که این جایگاه از آن اوست».