آیه قالَ فَإِنَّها مُحَرَّمَةٌ عَلَيْهِمْ أَرْبَعينَ سَنَةً يَتيهُونَ فِي الْأَرْضِ فَلا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْفاسِقينَ [26]
خداوند [به موسى] فرمود: «اين سرزمين [ مقدّس]، تا چهل سال بر آنها ممنوع است [و به آن نخواهند رسيد]؛ پيوسته در زمين (در اين بيابان)، سرگردان خواهند بود؛ و درباره‌ی [سرنوشت] اين جمعيّت گنهكار، غمگين مباش».
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَاتَ مُوسَی کَلِیمُ اللَّهِ (علیه السلام) فِی التِّیهِ فَصَاحَ صَائِحٌ مِنَ السَّمَاءِ مَاتَ مُوسَی (علیه السلام) وَ أَیُّ نَفْسٍ لَا تَمُوتُ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- موسی (علیه السلام) در بیابان درگذشت و منادی حق از آسمان ندا برآورد: موسی (علیه السلام) جان سپرد و کدامین نفس است که جان نسپرد.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- مَاتَ مُوسَی (علیه السلام) فِی التِّیهِ وَ فَتَحَ الْمَدِینَهًَْ یُوشَعُ‌بْنُ‌نُونٍ وَصِیُّ مُوسَی (علیه السلام) بَعْدَهُ وَ کَانَ یُوشَعُ ابْنَ أُخْتِ مُوسَی (علیه السلام) وَ وَصِیَّهُ وَ النَّبِیَّ فِی قَوْمِهِ بَعْدَهُ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- موسی (علیه السلام) در بیابان «تیه» از دنیا رفت و شهر [مقدس] را یوشع‌بن‌نون، وصیّ موسی (علیه السلام) بعد از او فتح کرد و یوشع فرزند خواهر موسی (علیه السلام)، وصیّ او و پیامبر در میان قومش بعد از موسی (علیه السلام) بود.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- بِئْسَ الْقَوْمُ مَنْ خَفَضَنِی وَ حَاوَلُوا الْإِدِّهَانَ فِی دِینِ اللَّهِ فَإِنْ یُرْفَعْ عَنَّا مِحَنُ الْبَلْوَی حَمَلْنَاهُمْ مِنَ الْحَقِّ عَلَی مَحْضِهِ وَ إِنْ یَکُنِ الْأُخْرَی فَلا تَأْسَ عَلَی الْقَوْمِ الْفاسِقِینَ.
امام علی (علیه السلام)- چه بد مردمانی هستند آنان که جایگاه مرا کاستند و سعی کردند بر دین خدا سرپوش نهند؛ پس اگر آزمایش های بلا از ما برداشته شود، آن ها را به پذیرش حق محض وادار می‌کنیم، درباره‌ی [سرنوشت] این جمعیّت گنهکار، غمگین مباش.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- بِئْسَ الْقَوْمُ وَ اللَّهِ مَنْ خَفَّضَنِی و هینی وَ حَاوَلُوا الْإِدْهَانَ فِی ذَاتِ اللَّهِ، هَیْهَاتَ ذَلِکَ مِنِّی فَإِنْ تَنْحَسِرْ عَنَّا مِحَنُ الْبَلْوَی أَحْمِلْهُمْ مِنَ الْحَقِّ عَلَی مَحْضِهِ، وَ إِنْ تَکُنِ الْأُخْرَی فَلا تَذْهَبْ نَفْسُکَ عَلَیْهِمْ حَسَراتٍ وَ فَلا تَأْسَ عَلَی الْقَوْمِ الْفاسِقِینَ.
امام علی (علیه السلام)- به خدا قسم! مردم از رفق و مدارای با من مأیوسند و می‌خواهند در کار خدا مداهنه کنند و آن هم که از من ساخته نیست و اگر محنت‌ها از ما دور شود ایشان را به صراط حقیقت می‌خوانم و اگر بمیرم یا کشته شوم باید بر آنها حسرت نخوری و بر فاسقان متأسف نشوی.