آیه ما قُلْتُ لَهُمْ إِلاَّ ما أَمَرْتَني بِهِ أَنِ اعْبُدُوا اللهَ رَبِّي وَ رَبَّكُمْ وَ كُنْتُ عَلَيْهِمْ شَهيداً ما دُمْتُ فيهِمْ فَلَمَّا تَوَفَّيْتَني كُنْتَ أَنْتَ الرَّقيبَ عَلَيْهِمْ وَ أَنْتَ عَلى كُلِّ شَيْ‌ءٍ شَهيدٌ [117]
من، جز آنچه مرا به آن فرمان دادى، چيزى به آن‌ها نگفتم؛ [به آن‌ها گفتم]: خداوندى را بپرستيد كه پروردگار من و پروردگار شماست. و تا زمانى كه در ميان آن‌ها بودم، گواه بر [اعمال] آن‌ها بودم؛ ولى هنگامى كه مرا از ميانشان برگرفتى، تو خود مراقب آن‌ها بودى؛ و تو بر هر چيز، گواهى.