آیه قالَ اللهُ إِنِّي مُنَزِّلُها عَلَيْكُمْ فَمَنْ يَكْفُرْ بَعْدُ مِنْكُمْ فَإِنِّي أُعَذِّبُهُ عَذاباً لا أُعَذِّبُهُ أَحَداً مِنَ الْعالَمينَ [115]
خداوند [دعاى او را مستجاب كرد؛ و] فرمود: «من آن را بر شما نازل مى‌كنم؛ ولى هر‌كس از شما بعد از آن كافر گردد [و راه انكار پويد]، او را به گونه‌اى مجازات مى‌كنم كه هيچ كس از جهانيان را چنان مجازات نكرده باشم»!
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- یَا عِبَادَ اللَّهِ إِنَّ قَوْمَ عِیسَی (علیه السلام) لَمَّا سَأَلُوا عِیسَی (علیه السلام) أَنْ یُنَزِّلَ عَلَیْهِمْ مَائِدَهًًْ مِنَ السَّمَاءِ قَالَ اللَّهُ إِنِّی مُنَزِّلُها عَلَیْکُمْ فَمَنْ یَکْفُرْ بَعْدُ مِنْکُمْ فَإِنِّی أُعَذِّبُهُ عَذاباً لا أُعَذِّبُهُ أَحَداً مِنَ الْعالَمِینَ فَأَنْزَلَهَا عَلَیْهِمْ فَمَنْ کَفَرَ بَعْدُ مِنْهُمْ مَسَخَهُ اللَّهُ إِمَّا خِنْزِیراً وَ إِمَّا قِرْداً وَ إِمَّا دُبّاً وَ إِمَّا هِرّاً وَ إِمَّا عَلَی صُورَهًِْ بَعْضِ الطُّیُورِ وَ الدَّوَابِّ الَّتِی فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ حَتَّی مُسِخُوا عَلَی أَرْبَعِمِائَهًِْ نَوْعٍ مِنَ الْمَسْخ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- ای بندگان خدا، وقتی از عیسی (علیه السلام) درخواست کردند از آسمان مائده‌ای نازل کند، خدای متعال فرمود: إِنِّی مُنَزِّلُها عَلَیْکُمْ فَمَنْ یَکْفُرْ بَعْدُ مِنْکُمْ فَإِنِّی أُعَذِّبُهُ عَذاباً لا أُعَذِّبُهُ أَحَداً مِنَ الْعالَمین؛ آنگاه خداوند مائده را بر ایشان نازل نمود و هرکس به آن کفران ورزید، خداوند او را به‌صورت خوک یا بوزینه یا خرس، گربه و یا به‌صورت بعضی از پرندگان و حیوانات خشکی و دریا مسخ نمود، تا آنجا که آن‌ها به چهارصد گونه تغییر حالت و مسخ یافتند.
الحسین (علیه السلام)- أَنَّ الْحُسَیْنَ‌بْنَ‌عَلِیٍّ (علیه السلام) قَالَ کُنَّا قُعُوداً ذَاتَ یَوْمٍ عِنْدَ أَمِیرِالمُؤمِنِینَ (علیه السلام) وَ هُنَاکَ شَجَرَهًُْ رُمَّانٍ یَابِسَهًٌْ إِذْ دَخَلَ عَلَیْهِ نَفَرٌ مِنْ مُبْغِضِیهِ وَ عِنْدَهُ قَوْمٌ مِنْ مُحِبِّیهِ فَسَلَّمُوا فَأَمَرَهُمْ بِالْجُلُوسِ فَقَالَ عَلِیٌّ (علیه السلام) إِنِّی أُرِیکُمُ الْیَوْمَ آیَهًًْ تَکُونُ فِیکُمْ کَمِثْلِ الْمَائِدَهًِْ فِی بَنِی‌إِسْرَائِیلَ إِذْ یَقُولُ اللَّهُ إِنِّی مُنَزِّلُها عَلَیْکُمْ فَمَنْ یَکْفُرْ بَعْدُ مِنْکُمْ فَإِنِّی أُعَذِّبُهُ عَذاباً لا أُعَذِّبُهُ أَحَداً مِنَ الْعالَمِینَ ثُمَّ قَالَ انْظُرُوا إِلَی الشَّجَرَهًِْ وَ کَانَتْ یَابِسَهًًْ فَإِذَا هِیَ قَدْ جَرَی الْمَاءُ فِی عُودِهَا ثُمَّ اخْضَرَّتْ وَ أَوْرَقَتْ وَ عَقَدَتْ وَ تَدَلَّی حَمْلُهَا عَلَی رُءُوسِنَا ثُمَّ الْتَفَتَ إِلَیْنَا فَقَالَ لِلَّذِینَ هُمْ مُحِبُّوهُ مُدُّوا أَیْدِیَکُمْ وَ تَنَاوَلُوا وَ کُلُوا فَقُلْنَا بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ وَ تَنَاوَلْنَا وَ أَکَلْنَا رُمَّاناً لَمْ نَأْکُلْ قَطُّ شَیْئاً أَعْذَبَ مِنْهُ وَ أَطْیَبَ ثُمَّ قَالَ لِلنَّفَرِ الَّذِینَ هُمْ یُبْغِضُوهُ مُدُّوا أَیْدِیَکُمْ وَ تَنَاوَلُوا فَمَدُّوا أَیْدِیَهُمْ فَارْتَفَعَتْ فَکُلَّمَا مَدَّ رَجُلٌ مِنْهُمْ یَدَهُ إِلَی رُمَّانَهًٍْ ارْتَفَعَتْ فَلَمْ یَتَنَاوَلُوا شَیْئاً فَقَالُوا یَا أَمِیرَالمُؤمِنِینَ (علیه السلام) مَا بَالُ إِخْوَانِنَا مَدُّوا أَیْدِیَهُمْ وَ تَنَاوَلُوا وَ أَکَلُوا وَ مَدَدْنَا أَیْدِیَنَا فَلَمْ نَنَلْ فَقَالَ (علیه السلام) وَ کَذَلِکَ الْجَنَّهًُْ لَا یَنَالُهَا إِلَّا أَوْلِیَاؤُنَا وَ مُحِبُّونَا وَ لَا یُبَعَّدُ مِنْهَا إِلَّا أَعْدَاؤُنَا وَ مُبْغِضُونَا فَلَمَّا خَرَجُوا قَالُوا هَذَا مِنْ سِحْرِ عَلِیِّبنِأَبِیطَالِبٍ قَالَ سَلْمَانُ مَا ذَا تَقُولُونَ أَ فَسِحْرٌ هذا أَمْ أَنْتُمْ لا تُبْصِرُونَ.
امام حسین (علیه السلام)- امام حسین (علیه السلام) می‌فرماید: «روزی پیش علی (علیه السلام) نشسته بودیم و آنجا درخت اناری خشکی بود. عدّه‌ای از دشمنان حضرت وارد شدند که در بین آن‌ها از دوستداران او نیز بودند». [درحالی‌که عدّه‌ای از دوستان حضرت نزد ایشان بودند] آنان به حضرت (علیه السلام)، سلام‌کردند و امام فرمود: «بنشینید». سپس فرمود: «امروز به شما معجزه‌ای نشان می‌دهم که مثل مائده در میان بنی‌اسرائیل باشد». آنگاه که خداوند فرمود: إِنِّی مُنَزِّلُها عَلَیْکُمْ فَمَنْ یَکْفُرْ بَعْدُ مِنْکُمْ فَإِنِّی أُعَذِّبُهُ عَذاباً لا أُعَذِّبُهُ أَحَداً مِنَ الْعالَمین؛ سپس فرمود: «به درخت نگاه کنید». درخت خشکی بود که ناگهان آب بر شاخه‌هایش جریان پیدا کرد و سبز شد و برگ آورد و میوه داد و میوه‌هایش تا بالای سر ما آمد. سپس رو کرد به ما که از دوستدارانش بودیم». گفت: دستتان را دراز کنید و از میوه‌ها بچینید و بخورید. ما بسم الله الرّحمن الرّحیم گفتیم و دست‌های خود را دراز کردیم و از آن انارها چیدیم و خوردیم. تا آن زمان میوه‌ای به خوشمزگی آن نخورده بودیم. سپس به کسانی که او را دشمن می‌داشتند روکرد و فرمود: «بچینید و بخورید». امّا آنان وقتی که دستشان را بردند، انار بالارفت و هیچ یک از آن‌ها نتوانستند حتی یک انار بچینند! گفتند: «یا امیرالمؤمنین (علیه السلام)! چرا دست آن‌ها (برادران ما) رسید ولی دست ما نرسید». فرمود: «بهشت نیز همین‌طور است، فقط دست دوستان ما به نعمت‌های بهشت می‌رسد، نه دست دشمنان ما (و دور نمی‌شوند از آن مگر دشمنان ما)». آنان وقتی که از منزل خارج شدند، گفتند: «این از سحر علیّ‌بن‌ابی‌طالب، است». سلمان (رحمة الله علیه) گفت: «چه می‌گویید؟ سحر است یا شما نمی‌بینید؟. (طور/۱۵)».
الباقر (علیه السلام)- وَ أَمَّا عِیسَی (علیه السلام) فَإِنَّهُ لَعَنَ الَّذِینَ أُنْزِلَتْ عَلَیْهِمُ الْمَائِدَهًُْ ثُمَ کَفَرُوا بَعْدَ ذَلِکَ.
امام باقر (علیه السلام)- امّا عیسی (علیه السلام)، کسانی را لعنت کرد که بعد از آنکه سفره آسمانی بر آنان نازل شد، کفر ورزیدند.
الکاظم (علیه السلام)- رُوِیَ عَن أبِی‌الحَسَنِ مُوسَی (علیه السلام) أَنَّهُم مَسَخُوا خَنَازِیرَ.
امام کاظم (علیه السلام)- آن‌ها به‌صورت خوک‌ها درآمدند.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- عَنْ عَلِیِّ‌بْنِ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) قَالَ: سَأَلْتُ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) عَنِ الْمُسُوخِ فَقَالَ هُمْ ثَلَاثَهًَْ عَشَرَ الْفِیلُ وَ الْخِنْزِیرُ إِلَی قَولِهِ أَمَّا الْخَنَازِیرُ فَکَانُوا قَوْماً نَصَارَی سَأَلُوا رَبَّهُمْ إِنْزَالَ الْمَائِدَهًِْ عَلَیْهِمْ فَلَمَّا أُنْزِلَتْ عَلَیْهِمْ کَانُوا أَشَدَّ مَا کَانُوا کُفْراً وَ أَشَدَّ تَکْذِیباً.
امام علی (علیه السلام)- امیرالمؤمنین (علیه السلام) می‌فرماید: «ز پیامبر راجع به مسوخ پرسیدم. گفت: سیزده گونه‌اند: فیل، خرس، خوک، تا این سخن که فرمود: و امّا خوک‌ها گروهی از نصاری بودند که از پروردگار خود درخواست نمودند تا مائده‌ی آسمانی بر آنان فرو فرستد و چون فرود آمد در کفر و تکذیبی که داشتند بیشتر پافشاری نمودند».