آیه ۶۲ - سوره مائده

آیه وَ تَرى كَثيراً مِنْهُمْ يُسارِعُونَ فِي الْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ وَ أَكْلِهِمُ السُّحْتَ لَبِئْسَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ [62]

بسيارى از آنان را مى‌بينى كه در گناه و تعدّى، و خوردن مال حرام، شتاب‌ مى‌كنند. چه بد و ناپسند است كارى كه انجام مى‌دادند.

۱
(مائده/ ۶۲)

علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- وَ أَکْلِهِمُ السُّحْتَ قَالَ السُّحْتُ هُوَ بَیْنَ الْحَلَالِ وَ الْحَرَامِ وَ هُوَ أَنْ یُؤَاجِرَ الرَّجُلُ نَفْسَهُ عَلَی حَمْلِ الْمُسْکِرِ وَ لَحْمِ الْخِنْزِیرِ وَ اتِّخَاذِ الْمَلَاهِی فَإِجَارَتُهُ نَفْسَهُ حَلَالٌ وَ مِنْ جِهَهًِْ مَا یَحْمِلُ وَ یَعْمَلُ هُوَ سُحْت.

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ أَکْلِهِمُ السُّحْتَ؛ سحت، ما بین حلال و حرام است و آن، این است که مردی خود را برای حمل مسکرات و یا گوشت خوک و یا وسایل لهو و لعب اجاره دهد. دراین‌صورت، اجاره حلال است، ولی از این جهت که بار او حرام است، سحت نامیده می‌شود.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۴، ص۱۳۰
بحارالأنوار، ج۷۶، ص۲۵۰/ القمی، ج۱، ص۱۷۰/ البرهان
۲
(مائده/ ۶۲)

أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- مِنَ السُّحْتِ ثَمَنُ الْمَیْتَهًِْ، وَ ثَمَنُ الْکَلْبِ، وَ مَهْرُ الْبَغِیِ، وَ الرِّشْوَهًُْ فِی الْحُکْمِ، وَ أَجْرُ الْکَاهِن.

امام علی (علیه السلام)- سحت، شامل قیمت مردار، قیمت سگ و مهریه‌ی فاحشه و رشوه در قضاوت و اجرت پیشگو می‌باشد.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۴، ص۱۳۰
القمی، ج۱، ص۱۷۰/ بحرالعرفان، ج۶، ص۱۳۶/ البرهان
بیشتر