آیه إِنِّي أُريدُ أَنْ تَبُوءَ بِإِثْمي وَ إِثْمِكَ فَتَكُونَ مِنْ أَصْحابِ النَّارِ وَ ذلِكَ جَزاءُ الظَّالِمينَ [29]
من مى‌خواهم تو بارگناه من و گناه خود را بر دوش كشى؛ و از دوزخيان گردى. و همين است سزاى ستمكاران!
الباقر (علیه السلام)- مَنْ قَتَلَ مُؤْمِناً مُتَعَمِّداً أَثْبَتَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ عَلَی قَاتِلِهِ جَمِیعَ الذُّنُوبِ وَ بَرِئَ الْمَقْتُولُ مِنْهَا وَ ذَلِکَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ: إِنِّی أُرِیدُ أَنْ تَبُوءَ بِإِثْمِی وَ إِثْمِکَ فَتَکُونَ مِنْ أَصْحابِ النَّارِ.
امام باقر (علیه السلام)- کسی که از روی عمد مؤمنی را بکشد، خداوند همه‌ی گناهان را بر وی ثبت می‌کند و مقتول را از همه‌ی گناهان پاک می‌سازد و این همان فرموده‌ی خداوند متعال است: إِنِّی أُریدُ أَنْ تَبُوءَ بِإِثْمی وَ إِثْمِکَ فَتَکُونَ مِنْ أَصْحابِ النَّار.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- إِنِّی أُرِیدُ أَنْ تَبُوءَ بِإِثْمِی وَ إِثْمِکَ مَعْنَاهُ إِنِّی لَا أَبْدَأُکَ بِالْقَتْلِ لِأَنِّی أُرِیدُ أَنْ تَرْجِعَ بِإِثْمِ قَتْلِی إِنْ قَتَلْتَنِی وَ إِثْمِکَ الَّذِی کَانَ مِنْکَ قَبْلَ قَتْلِی.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- معنای إِنِّی أُریدُ أَنْ تَبُوءَ بِإِثْمی وَ إِثْمِکَ این است که من برای کشتن تو پیش قدم نمی‌شوم؛ زیرا می‌خواهم اگر مرا کشتی، گناه کشتن من و گناه دیگری که داشتی، بر دوش کشی.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی خَلَقَنِی وَ أَهْلَ بَیْتِی مِنْ طِینَهًٍْ لَمْ یَخْلُقْ مِنْهَا أَحَداً غَیْرَنَا فَکُنَّا أَوَّلَ مَنِ ابْتَدَأَ مِنْ خَلْقِهِ فَلَمَّا خَلَقَنَا فَتَقَ بِنُورِنَا کُلَّ ظُلْمَهًٍْ وَ أَحْیَا بِنَا کُلَّ طِینَهًٍْ طَیِّبَهًٍْ وَ أَمَاتَ بِنَا کُلَّ طِینَهًٍْ خَبِیثَهًٍْ ثُمَّ قَالَ هَؤُلَاءِ خِیَارُ خَلْقِی وَ حَمَلَهًُْ عَرْشِی وَ خُزَّانُ عِلْمِی وَ سَادَهًُْ أَهْلِ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ هَؤُلَاءِ الْأَبْرَارُ الْمُهْتَدُونَ الْمُهْتَدَی بِهِمْ مَنْ جَاءَنِی بِطَاعَتِهِمْ وَ وَلَایَتِهِمْ أَوْلَجْتُهُ جَنَّتِی وَ کَرَامَتِی وَ مَنْ جَاءَنِی بِعَدَاوَتِهِمْ وَ الْبَرَاءَهًِْ مِنْهُمْ أَوْلَجْتُهُ نَارِی وَ ضَاعَفْتُ عَلَیْهِ عَذَابِی وَ ذلِکَ جَزاءُ الظَّالِمِینَ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- ای مردم! خدای تبارک‌وتعالی من و اهل بیتم را از طبیعتی آفریده که غیر از ما هیچ کس را از آن نیافریده است. ما اوّلین کسی بودیم که آفریدنش او را آغاز کرد و هنگامی که ما را آفرید، با نور ما هر ظلمتی را شکافت و به‌وسیله‌ی ما هر طینت پاکی را زنده کرد و به‌وسیله‌ی ما هر طینت خبیثی را می‌راند و سپس فرمود: «این‌ها بهترین خلق من، حمل‌کنندگان عرش من، خزانه‌داران علم من و سرور اهل آسمان و زمین هستند. این‌ها نیکوکاران هدایت‌شده‌ای هستند که [دیگران] به‌وسیله‌ی آن‌ها هدایت می‌شوند. هرکس با اطاعت آن‌ها و ولایتشان نزد من آید، او را در بهشت خودم و کرامتم داخل می‌سازم و هرکس درحال دشمنی با آن‌ها و بیزاری از آن‌ها نزد من آید، او را در آتشم داخل می‌گردانم و عذابم را برای او دو برابر می‌گردانم؛ وَ ذلِکَ جَزاءُ الظَّالِمِینَ.