آیه ۷۸ - سوره مائده

امام صادق (علیه السلام)- ابوعبیده حذّاء نقل می‌کند: امام صادق (علیه السلام) در مورد این آیه: لُعنَ الَّذِینَ کَفَرُواْ مِن بَنِی إِسْرَائِیلَ علَی لِسَانِ دَاوُودَ وَعیسَی‌ابْنِ‌مَرْیَمَ فرمود: (علیه السلام)خوکان به زبان داود (علیه السلام) و میمون‌ها به زبان عیسی‌بن‌مریم (علیه السلام). به یهودی‌ها امر شد که روز جمعه ماهی صید نکنند و آن‌ها روز جمعه را [بر خلاف أمر خدا] صید می‌نمودند. و شنبه از گرفتن ماهی خودداری می‌کردند، از این جهت خداوند بر ایشان که روز شنبه صید می‌کردند؛ حرام فرمود. مردانی از ابلهان شهر از روی قصد و دانسته در شب شنبه بعضی از ماهی‌ها را صید کردند و فروختند و عذابی بر آن‌ها نازل نشد؛ در نتیجه مسرور شدند و آن را چند سال انجام دادند و گروهی آن‌ها را موعظه و نصیحت کردند ولی گوش نکردند و [از باب استهزا] گفتند: «چرا گروهی [گنهکار] را که خداوند هلاکشان خواهد کرد، اندرز می‌دهید»؟! در نتیجه به‌صورت بوزینه‌هایی طردشده در آمدند.

امام علی (علیه السلام)- ای مردم! مسلّما خداوند عزّوجلّ عموم مردم را به خاطر افراد انگشت شماری که پنهانی گناه می‌کنند، بی‌آنکه عموم مردم از آن مطّلع گردند، عذاب نمی‌فرماید، ولی اگر همان افراد انگشت شمار و ناچیز، آشکارا و در حضور مردم همان گناه را مرتکب گردند و مردم، آنان را به خاطر کار زشتی که می‌کنند مورد سرزنش قرار ندهند، هر دو گروه مستوجب کیفر و عذاب خداوند می‌گردند. نیز فرمود: هیچ یک از شما در حالی که سلطان از روی ستم و دشمنی، مردی را می‌زند، یا بی‌گناهی را می‌کشد و یا ستمدیده‌ای را آزار می‌کند، اگر در صدد دفاع از او نیستید در آنجا حضور پیدا نکنید، زیرا یاری رساندن مؤمن به مؤمن هنگامی که در صحنه حضور داشته باشد، واجب است، و سلامت و عافیت برای شما آسان‌تر است. البته تا زمانی که حجت بر شما تمام شده باشد؛ و نیز فرمود: هنگامی که در میان بنی‌اسرائیل رخوت و سستی پیدا شد، در چنین شرایطی مردی برادر ایمانی خود را در حال ارتکاب گناه می‌دید و او را از آن کار زشت باز می‌داشت ولی آن مرد همچنان به کار خود ادامه می‌داد، و این نصیحت‌ناپذیری مانع آن نمی‌شد که همان شخص پنددهنده، هم پیاله و همنشین و همسفره آن مرد گناهکار باشد!! تا آنکه خداوند به مکافات این بی‌تفاوتی و عدم احساس مسئولیّت دل‌های آنان را نسبت به هم برگرداند و آنان را به دشمنی با یکدیگر واداشت، و این آیات را درباره‌ی آن‌ها فرو فرستاد: لُعِنَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ بَنِی إِسْرائِیلَ عَلی لِسانِ داوُدَ وَ عِیسَی ابْنِ مَرْیَمَ ذلِکَ بِما عَصَوْا وَ کانُوا یَعْتَدُونَ* کانُوا لا یَتَناهَوْنَ عَنْ مُنکَرٍ فَعَلُوهُ...

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- ای پسر مسعود: به‌زودی گروه‌هایی می‌آیند که طعام پاکیزه و رنگارنگ می‌خورند و بر چهارپایان سوار می‌شوند و همانند زنی که برای همسرش خود را می‌آراید خویشتن را آرایش می‌کنند و همانند زنان زینت خود را به دیگران می‌نمایانند و به‌مانند پادشاهان ستمگر رفتار می‌کنند آنان در آخر الزمان منافقان این امّت هستند. قهوه‌ها می‌نوشند و نردبازی می‌کنند بر مرکب شهوت‌ها سوار می‌شوند. و حضور در جماعت‌های مسلمین را ترک می‌کنند، شامگاهان را در خواب به سر می‌برند و بامداد را به سهل‌انگاری می‌گذرانند ... ای پسر مسعود بر آنان از طرف من نفرین باد و از طرف تمام پیامبران و فرشتگان مقرّب. و خشم خدا و بدی حساب در دنیا و آخرت بر ایشان است و خداوند فرمود: لُعِنَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ بَنِی إِسْرائِیلَ تا وَ لَاکِنَّ کَثِیرًا مِّنهْمْ فَسِقُون ای پسر مسعود: آنان حرص فراوان و حسد آشکار نشان می‌دهند و قطع رحم می‌کنند و به کارهای خوب رغبتی ندارند».