آیه ۱۳ - سوره توبه

آیه أَ لا تُقاتِلُونَ قَوْماً نَكَثُوا أَيْمانَهُمْ وَ هَمُّوا بِإِخْراجِ الرَّسُولِ وَ هُمْ بَدَؤُكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ أَ تَخْشَوْنَهُمْ فَاللهُ‌ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَوْهُ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنينَ [13]

آيا با گروهى كه پيمان‌هاى خود را شكستند و تصميم به اخراج پيامبر گرفتند، پيكار نمى‌كنيد؟! درحالى‌كه نخستين بار، آن‌ها [پيكار با شما را] آغاز كردند، آيا از آن‌ها مى‌ترسيد؟! با اينكه اگر ايمان داريد، خداوند سزاوارتر است كه از او بترسيد.

۱
(توبه/ ۱۳)

الزّهراء (سلام الله علیها)- عَنْ زَیْدِ‌بْنِ‌عَلِیٍّ عَنْ عَمَّتِهِ زَیْنَبَ بِنْتِ الْحُسَیْنِ (سلام الله علیها)، قَالَتْ: لَمَّا بَلَغَ فَاطِمَهًَْ (سلام الله علیها) إِجْمَاعُ أَبِی‌بَکْرٍ عَلَی مَنْعِهَا فَدَکَ ... قالت (علیه السلام) ... إِیهاً بَنِی‌قَیْلَهًَْ أَ‌أُهْضِمَ تُرَاثُ أَبِیَه ... وَ أَنْتُمُ الْأَوْلَی یحبه {نُخْبَهًُْ} اللَّهِ الَّتِی انْتَجَبَ لِدِینِهِ وَ أَنْصَارُ رَسُولِهِ (صلی الله علیه و آله)، وَ أَهْلُ الْإِسْلَامِ، وَ الْخِیَرَهًُْ الَّتِی اخْتَارَ لَنَا أَهْلَ الْبَیْتِ، فَبَادَیْتُمُ الْعَرَبَ، وَ نَاهَضْتُمُ الْأُمَمَ، وَ کَافَحْتُمُ الْبُهَمَ، لَا نَبْرَحُ نَأْمُرُکُمْ وَ تَأْتَمِرُونَ، حَتَّی دَارَتْ لَکُمْ بِنَا رَحَی الْإِسْلَامِ، وَ دَرَّ حَلَبُ الْأَنَامِ، وَ خَضَعَتْ نَعْرَهًُْ الشِّرْکِ، وَ بَاخَتْ نِیرَانُ الْحَرْبِ، وَ هَدَأَتْ دَعْوَهًُْ الْهَرْجِ، وَ اسْتَوْثَقَ نِظَامُ الدِّینِ، فَأَنَّی جُرْتُمْ بَعْدَ الْبَیَانِ، وَ نَکَصْتُمْ بَعْدَ الْإِقْدَامِ، وَ أَسْرَرْتُمْ بَعْدَ الْإِعْلَانِ، لِقَوْمٍ نَکَثُوا أَیْمَانَهُمْ أَ‌تَخْشَوْنَهُمْ فَاللهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَوْهُ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ أَلَا قَدْ أَرَی أَنْ قَدْ أَخْلَدْتُمْ إِلَی الْخَفْضِ، وَ رَکَنْتُمْ إِلَی الدَّعَهًِْ، فَعُجْتُمْ‌عنِ الدِّینِ، وَ مَجَجْتُمُ الَّذِی وَعَیْتُمْ، وَ وَسَّعْتُمُ الَّذِی سُوِّغْتُم.

حضرت زهرا (سلام الله علیها)- زیدبن‌علی از عمّه‌اش زینب‌بنت‌الحسین (سلام الله علیها) نقل می‌کند که فرمود: «هنگامی که به فاطمه (سلام الله علیها) خبر رسید که ابوبکر تصمیم گرفته است فدک را از وی بگیرد ... فرمود: «... ای گروه انصار، آیا شما حاضر و ناظر هستید و میراث پدرم مورد دستبرد دیگران واقع شود و مرا از آن منع کنند؟! ... با اینکه شما در گذشته، آن گروه منتخب مخصوص خدا بودید که برای دینش برگزید و شما انصار رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و اهل اسلام هستید. شما برگزیدگانی بودید که خداوند برای مااهل بیت برگزید. شما بااعراب جاهلی به جنگ پرداخته و در این راه هر سختی و مشقّت را به جان خریدید، و با طوایف مختلف مبارزه کردید و با دلیرانشان به جدال پرداختید، و پیوسته گوش به فرمان ما اهل بیت بودید، و مشتاقانه اوامر ما را اجرا می‌کردید، تا اینکه عاقبت نظم جامع اسلام برقرار گردید، و خیرات روزگار تراوش نمود، و مشرکان سر تسلیم فرود آوردند، و جوشش دروغ و باطل آرام شد، و شعله‌های کفر خاموش گشت، و هرج و مرج خاتمه یافت، و نظام دین محکم شد. چرا پس از روشنی حقیقت، حیران شدید؟ و پس از اظهار، آن را پنهان داشتید؟ و بعد از پیشروی، عقب‌نشینی کردید؟ و پس از ایمان، به شرک افتادید، آنهم برای گروهی که سوگندهای خود را شکستند؟! أَ تَخْشَوْنَهُمْ فَاللهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَوْهُ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ آری، می‌بینم که شما میل به رفاه و آسایش دنیا نموده و خود را از مسئولیّت تکالیف و حدود و وظایف دینی رها نمودید و آزاد ساختید، و هرآنچه دیده و شنیده و می‌دانستید را به دورانداختید».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۶، ص۵۲
بحار الأنوار، ج۲۹، ص۲۲۹/ بحار الأنوار، ج۲۹، ص۲۴۴/ المناقب، ج۲، ص۲۰۶/ دلایل الإمامهًْ، ص۳۷
بیشتر