آیه يَعْتَذِرُونَ إِلَيْكُمْ إِذا رَجَعْتُمْ إِلَيْهِمْ قُلْ لا تَعْتَذِرُوا لَنْ نُؤْمِنَ لَكُمْ قَدْ نَبَّأَنَا اللهُ مِنْ أَخْبارِكُمْ وَ سَيَرَى اللهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلى عالِمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ فَيُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ [94]
هنگامى‌كه به‌سوى آن‌ها [كه از جهاد تخلّف كردند] بازگرديد، براى شما عذر [و بهانه] مى‌آورند، بگو: «عذر نياوريد، ما هرگز [سخن] شما را باور نخواهيم كرد! چرا كه خدا ما را از اخبارتان آگاه ساخته و خدا و پيامبرش، اعمال شما را خواهند ديد، سپس به‌سوى كسى كه داناى پنهان و آشكار است بازگشت داده مى‌شويد و او شما را به آنچه انجام مى‌داديد، آگاه مى‌كند [و جزا مى‌دهد]».
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- نَزَلَتِ الْآیَهًُْ فِی جَدِّ بْنِ قَیْسٍ وَ مُعَتِّبِ بْنِ قُشَیْرٍ وَ أَصْحَابِهِمَا مِنَ الْمُنَافِقِینَ وَ کَانُوا ثَمَانِینَ رَجُلًا.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- این آیه درباره‌ی جدّبن‌قیس و معتب‌بن‌قشیر و یاران آن‌ها که همگی از منافقان بودند، نازل شد و آن‌ها هشتاد نفر بودند.
السّجّاد (علیه السلام)- وَ اعْلَمُوا أَنَّکُمْ لَا تَخْرُجُونَ مِنْ قُدْرَهًِْ اللَّهِ إِلَی غَیْرِ قُدْرَتِهِ وَ سَیَرَی اللهُ عَمَلَکُمْ ثُمَّ إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ.
امام سجّاد (علیه السلام)- و بدانید که نمی‌توانید از قدرت خدا گریخته به قدرت دیگری پناهنده شوید، به‌زودی اعمالتان بر خدا عرضه می‌گردد، و به‌سوی او محشور می‌شوید.
العسکری (علیه السلام)- فَاعْمَلُوا مِنْ بَعْدِ مَا شِئْتُمْ فَ سَیَرَی اللهُ عَمَلَکُمْ وَ رَسُولُهُ وَ المُؤمِنُونَ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلی عالِمِ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَةِ فَیُنَبِّئُکُمْ بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ وَ الْعاقِبَهًُْ لِلْمُتَّقِینَ.
امام عسکری (علیه السلام)- بدانید بعد از آنچه که خواستید [و انجام دادید] خدا و پیامبرش اعمال شما را خواهند دید، سپس به‌سوی کسی که دانای پنهان و آشکار است بازگشت داده می‌شوید و او شما را به آنچه انجام می‌دادید، آگاه می‌کند [و جزا می‌دهد]. و عاقبت نیک برای پرهیزگاران است.
الصّادق (علیه السلام)- الْغَیْبُ مَا لَمْ یَکُنْ وَ الشَّهَادَةِ: مَا قَدْ کَانَ.
امام صادق (علیه السلام)- الْغَیْبُ؛ آن چیزی است که هنوز اتّفاق نیفتاده و الشَّهَادَة؛ آن چیزی است که اتّفاق افتاده است.