آیه وَ إِنْ أَحَدٌ مِنَ الْمُشْرِكينَ اسْتَجارَكَ فَأَجِرْهُ حَتَّى يَسْمَعَ كَلامَ اللهِ ثُمَّ أَبْلِغْهُ مَأْمَنَهُ ذلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا يَعْلَمُونَ [6]
و اگر كسى از مشركان از تو پناه بخواهد، به او پناه ده تا سخن خدا را بشنود [و در آن بينديشد] سپس او را به محلّ امنش برسان، چرا كه آن‌ها گروهى ناآگاهند.
الصّادق (علیه السلام)- إِذَا أَرَادَ أَنْ یَبْعَثَ سَرِیَّهًًْ دَعَاهُمْ فَأَجْلَسَهُمْ بَیْنَ یَدَیْهِ ثُمَّ یَقُولُ سِیرُوا بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ عَلَی مِلَّهًِْ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ لَا تَغُلُّوا وَ لَا تُمَثِّلُوا وَ لَا تَغْدِرُوا وَ لَا تَقْتُلُوا شَیْخاً فَانِیاً وَ لَا صَبِیّاً وَ لَا امْرَأَهًًْ وَ لَا تَقْطَعُوا شَجَراً إِلَّا أَنْ تُضْطَرُّوا إِلَیْهَا وَ أَیُّمَا رَجُلٍ مِنْ أَدْنَی الْمُسْلِمِینَ أَوْ أَفْضَلِهِمْ نَظَرَ إِلَی رَجُلٍ مِنَ الْمُشْرِکِینَ فَهُوَ جَارٌ حَتَّی یَسْمَعَ کَلامَ اللَّهِ فَإِنْ تَبِعَکُمْ فَأَخُوکُمْ فِی الدِّینِ وَ إِنْ أَبَی فَأَبْلِغُوهُ مَأْمَنَهُ وَ اسْتَعِینُوا بِاللَّهِ عَلَیْهِ.
امام صادق (علیه السلام)- هنگامی‌که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) یک گردان جنگی را به مأموریّت دشمن می‌فرستاد، آنان را فرا می خواند و در مقابل خود قرار می داد. سپس می‌فرمود: «به‌نام خدا و با یاری خدا حرکت کنید و در راه خدا و بر روش رسول خدا (صلی الله علیه و آله) پیکار کنید، مراقب باشید که پیمان خود را نشکنید، در غنائم جنگی خیانت نکنید، گوش و بینی کسی را نبرید، درختان دشمن را قطع نکنید، مگر آنکه ناچار شوید. پیران و کودکان و زنان را نکشید. هر مسلمانی، چه بی‌نام و نشان باشد و یا با نام و نشان باشد، اگر به یک تن از افراد دشمن نظر حمایت بدوزد، چه آن دشمن درین لشکر باشد و یا پیشاپیش صفوف، خون آن دشمن در حمایت این مرد مسلمان محترم خواهد بود، تا آن هنگام که سخن خدا را بشنود. اگر بعد از شنیدن کلام خدا، از دین شما پیروی کرد، برادر دینی شما خواهد بود. و اگر امتناع کرد، از خدا یاری بجویید و او را به محلّ امن او بازگردانید».
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- عَنِ ابْنِ‌عَبَّاس (رحمة الله علیه) ... حَیْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ ... قَالَ ثُمَّ اسْتَثْنَی فَنَسَخَ مِنْهُمْ فَقَالَ وَ إِنْ أَحَدٌ مِنَ الْمُشْرِکِینَ اسْتَجارَکَ فَأَجِرْهُ حَتَّی یَسْمَعَ کَلامَ اللهِ قَالَ مَنْ بُعِثَ إِلَیْکَ مِنْ أَهْلِ الشِّرْکِ یَسْأَلُکَ لِتُؤْمِنَهُ حَتَّی یَلْقَاکَ فَیَسْمَعَ مَا تَقُولُ وَ یَسْمَعَ مَا أُنْزِلَ إِلَیْکَ فَهُوَ آمِنٌ فَأَجِرْهُ حَتَّی یَسْمَعَ کَلامَ اللَّهِ وَ هُوَ کَلَامُکَ بِالْقُرْآنِ ثُمَّ أَبْلِغْهُ مَأْمَنَهُ یَقُولُ حَتَّی یَبْلُغَ مَأْمَنَهُ مِنْ بِلَادِه.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- حَیْثُ وَجَدتُّمُوهُمْ ... (توبه/۵)، سپس استثناء قائل شده و فرموده است: وَ إِنْ أَحَدٌ مِنَ المُشْرِکِینَ اسْتَجارَکَ فَأَجِرْهُ حَتَّی یَسْمَعَ کَلامَ اللهِ، یعنی: اگر کسی از مشرکان از تو امان خواست تا بیاید و با تو دیدار کند و سخن تو را بشنود، و آیاتی را که بر تو نازل گردیده گوش کند، او را امان ده تا کلام خدا را بشنود؛ ثُمَّ أَبْلِغْهُ مَأْمَنَه یعنی: تا در کمال امنیّت به سرزمین خود برگردد».
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- أَنَّ رَجُلًا قَالَ لِعَلِیِّ‌بْنِ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) فَمَنْ أَرَادَ مِنَّا أَنْ یَلْقَی رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) فِی بَعْضِ الْأَمْرِ بَعْدَ انْقِضَاءِ الْأَرْبَعَهًِْ فَلَیْسَ لَهُ عَهْدٌ قَالَ عَلِیٌّ (علیه السلام) بَلَی لِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَی قَالَ وَ إِنْ أَحَدٌ مِنَ الْمُشْرِکِینَ اسْتَجارَکَ فَأَجِرْهُ ...
امام علی (علیه السلام)- در تفسیر قشیری آمده است؛ مردی به علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) گفت: «آیا اگر کسی از ما بعد از گذشت این چهارماه مهلت بخواهد برای کاری با رسول خدا (صلی الله علیه و آله) دیدار کند، آیا در امان است»؟ علی (علیه السلام) فرمود: «بلی! چون خداوند متعال فرموده است: وَ إِنْ أَحَدٌ مِنَ الْمشْرِکِینَ اسْتَجارَکَ فَأَجِرْهُ حَتَّی یَسْمَعَ کَلامَ اللهِ ثُمَّ أَبْلِغْهُ مَأمنهُ ذلِکَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا یَعْلَمُونَ.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- ثُمَّ قَالَ وَ إِنْ أَحَدٌ مِنَ الْمُشْرِکِینَ اسْتَجَارَکَ فَأَجِرْهُ حَتَّی یَسْمَعَ کَلَامَ اللهِ ثُمَ أَبْلِغْهُ مَأْمَنَهُ قَالَ: اقْرَأْ عَلَیْهِ وَ عَرِّفْهُ لَا تَتَعَرَّضْ لَهُ حَتَّی یَرْجِعَ إِلَی مَأْمَنِهِ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- إِنْ أَحَدٌ مِنَ الْمشْرِکِینَ اسْتَجارَکَ فَأَجِرْهُ حَتَّی یَسْمَعَ کَلامَ اللهِ ثُمَّ أَبْلِغْهُ مَأمنهُ، بر او بخوان و آن را تعریف کن، سپس تا برگشتن او به جایگاه امنش، متعرّض او نشو.