آیه ۷۶ - سوره توبه

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- [خدای تعالی] خسیسان را ذکر کرد و آنان را منافق و دروغگو خواند. سپس فرمود: وَ مِنْهُمْ مَنْ عاهَدَ اللهَ لَئِنْ آتانا مِنْ فَضْلِهِ لَنَصَّدَّقَنَّ وَ لَنَکُونَنَّ مِنَ الصَّالِحینَ* فَلَمَّا آتاهُمْ مِنْ فَضْلِهِ بَخِلُوا بِهِ وَ تَوَلَّوْا وَ هُمْ مُعْرِضُونَ* فَأَعْقَبَهُمْ نِفاقاً فی قُلُوبِهِمْ إِلی یَوْمِ یَلْقَوْنَهُ بِما أَخْلَفُوا اللهَ ما وَعَدُوهُ وَ بِما کانُوا یَکْذِبُون.

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- از ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه) و ابن‌جبیر و قتاده چنین روایت شده است که؛ ثعلبه وارد مجلسی از گروه انصار شد و از آن‌ها گواهی گرفت که اگر خداوند از فضل خویش به من نعمتی عنایت کند من زکات آن را خواهم داد و حقّ صاحبان حق را تمام و کمال پرداخت خواهم نمود و با آن صله رحم انجام می‌دهم. خداوند او را امتحان کرد و بعد پسر عموی ثعلبه مرد و وارث اموال او گردید امّا او به وعده‌های خود جامه عمل نپوشاند. بعد از این واقعه خداوند این آیات را نازل کرد.