آیه يَوْمَ يُحْمى عَلَيْها في نارِ جَهَنَّمَ فَتُكْوى بِها جِباهُهُمْ وَ جُنُوبُهُمْ وَ ظُهُورُهُمْ هذا ما كَنَزْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ فَذُوقُوا ما كُنْتُمْ تَكْنِزُونَ [35]
در آن روز كه آن [اندوخته‌ها] را در آتش جهنّم، گرم و سوزان كرده و با آن پيشانى و پهلو و پشت آنان را داغ مى‌نهند [و به آن‌ها مى‌گويند] اين همان چيزى است كه براى خود اندوختيد و گنج ساختيد! پس بچشيد چيزى را كه براى خود مى‌اندوختيد!
الجواد (علیه السلام)- عَنْ عَبْدِ الْعَظِیمِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْحَسَنِیِّ (رحمة الله علیه) قَالَ: حَدَّثَنِی أَبُو جَعْفَرٍ (علیه السلام) قَالَ: سَمِعْتُ أَبِی یَقُولُ: سَمِعْتُ أَبِی مُوسَی بْنَ جَعْفَرٍ (علیه السلام) یَقُولُ: دَخَلَ عَمْرُوبْنُ‌عُبَیْدٍ عَلَی أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) فَلَمَّا سَلَّمَ وَ جَلَسَ تَلَا هَذِهِ الْآیَهًَْ الَّذِینَ یَجْتَنِبُونَ کَبائِرَ الْإِثْمِ وَ الْفَواحِشَ ثُمَّ أَمْسَکَ فَقَالَ لَهُ أَبُوعَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) مَا أَسْکَتَکَ قَالَ أُحِبُّ أَنْ أَعْرِفَ الْکَبَائِرَ مِنْ کِتَابِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ فَقَالَ نَعَمْ ... وَ مَنْعُ الزَّکَاهًِْ الْمَفْرُوضَهًِْ لِأَنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ یَقُولُ فَتُکْوی بِها جِباهُهُمْ وَ جُنُوبُهُمْ وَ ظُهُورُهُم.
امام جواد (علیه السلام)- از امام کاظم (علیه السلام) روایت است که فرمود: «عمروبن‌عبید خدمت امام صادق (علیه السلام) رسید، و چون سلام کرد و نشست، این آیه را خواند: آن کسانی که کناره‌گیری می‌کنند از گناهان کبیره و از هرزگی‌ها (نجم/۳۲). سپس دم بست، پس امام صادق (علیه السلام) به او فرمود: «چه چیزی تو را به سکوت واداشت»؟ گفت: «من می‌خواهم گناهان کبیره را از روی قرآنِ خدای عزّوجلّ بشناسم». امام (علیه السلام) فرمود: «آری! ... منع زکات واجب، زیرا خدای عزّوجلّ می‌فرماید: و با آن پیشانی و پهلو و پشت آنان را داغ می‌نهند».
الباقر (علیه السلام)- فِی رِوَایَهًِْ أَبِی الْجَارُودِ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (علیه السلام) ... قَالَ کَانَ أَبُوذَرٍّ الْغِفَارِیُّ (رحمة الله علیه) یَغْدُو کُلَّ یَوْمٍ وَ هُوَ بِالشَّامِ فَیُنَادِی بِأَعْلَی صَوْتِهِ بَشِّرْ أَهْلَ الْکُنُوزِ بِکَیٍّ فِی الْجِبَاهِ وَ کَیٍّ بِالْجُنُوبِ وَ کَیٍّ بِالظُّهُورِ أَبَداً حَتَّی یَتَرَدَّدَ الْحَرَقُ فِی أَجْوَافِهِمْ.
امام باقر (علیه السلام)- در روایت ابوالجارود آمده است: امام باقر (علیه السلام) فرمود: ... ابوذر غفاری (رحمة الله علیه) هرروز صبح و شام با صدای بلند فریاد می‌زد به کسانی که درهم و دینار را گنج می‌کنند بشارت دهید که آن‌ها را بر پیشانی‌ها و پهلوها و پشت می‌چسبانند و سوزش آن‌ها به باطن‌ها می‌رسد.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَا مِنْ عَبْدٍ لَهُ مَالٌ وَ لَا یُؤَدِّی زَکَاتَهُ إِلَّا جَمَعَ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ صَفَائِحَ یُحْمی عَلَیْها فِی نارِ جَهَنَّمَ فَتُکْوی بِها جَبْهَتُهُ وَ جَنْبَاهُ وَ ظَهْرُهُ حَتَّی یَقْضِیَ اللَّهُ بَیْنَ عِبَادِهِ فِی یَوْمٍ کانَ مِقْدارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ ثُمَّ یَرَی سَبِیلَهُ إِمَّا إِلَی الْجَنَّهًِْ وَ إِمَّا إِلَی النَّارِ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هیچ بنده‌ی مال‌داری که زکات نداده باشد نیست مگر اینکه روز قیامت با آهن‌های گداخته در آتش جهنّم پیشانی و دو پهلو و پشت او را پیوسته داغ می‌کنند، در آن روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است!. (توبه/۴). آنگاه راه خود را خواهد دید که باید به بهشت برود یا به دوزخ.