آیه بَديعُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ أَنَّى يَكُونُ لَهُ وَلَدٌ وَ لَمْ تَكُنْ لَهُ صاحِبَةٌ وَ خَلَقَ كُلَّ شَيْ‌ءٍ وَ هُوَ بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ عَليمٌ [101]
او پديد آورنده‌ی آسمانها و زمين است؛ چگونه ممكن است فرزندى داشته باشد؟! حال آنكه همسرى نداشته، و همه چيز را آفريده؛ و او به هرچيزى داناست.
الباقر (علیه السلام)- عَنْ سَدِیرٍ الصَّیْرَفِیِّ قَالَ: سَمِعْتُ حُمْرَانَ بْنَ أَعْیَنَ یَسْأَلُ أَبَاجَعْفَرٍ (علیه السلام) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ بَدِیعُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ (علیه السلام) إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ ابْتَدَعَ الْأَشْیَاءَ کُلَّهَا بِعِلْمِهِ عَلَی غَیْرِ مِثَالٍ کَانَ قَبْلَهُ فَابْتَدَعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ وَ لَمْ یَکُنْ قَبْلَهُنَّ سَمَاوَاتٌ وَ لَا أَرَضُونَ أَ مَا تَسْمَعُ لِقَوْلِهِ تَعَالَی وَ کانَ عَرْشُهُ عَلَی الْماءِ.
امام باقر (علیه السلام)- سدیر صیرفی گوید: شنیدم حمران‌بن‌اعین از امام باقر (علیه السلام) در مورد این کلام خداوند عزّوجلّ: بَدِیعُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ می‌پرسید. امام باقر (علیه السلام) فرمود: «خدای عزّوجلّ با علم خود همه‌ی اشیاء را ایجاد کرده است؛ بدون اینکه نمونه‌ای قبل از آن باشد. آسمان ها و زمین ها را ابداع کرده است؛ درحالی‌که قبل از آن نه آسمان ها بود و نه زمین ها. مگر کلام خداوند را نشنیده‌ای که می‌گوید: وَ کَانَ عَرشُهُ عَلَی المَاءِ».
الباقر (علیه السلام)- بَدِیعُ السَّمَوَاتِ وَ الْأَرْضِ أَیْ مُبْدِعُهُمَا وَ مُنْشِأُهُمَا بِعِلْمِهِ ابْتِدَاءً لَا مِنْ شَیْءٍ وَ لَا عَلَی مِثَالٍ سَبَقَ.
امام باقر (علیه السلام)- بَدِیعُ السَّمَوَاتِ وَ الْأَرْضِ؛ بدون اینکه آن‌ها را از چیزی آفریده یا از روی الگویی به خلق آن‌ها دست زده باشد.