آیه وَ كَذلِكَ نُوَلِّي بَعْضَ الظَّالِمينَ بَعْضاً بِما كانُوا يَكْسِبُونَ [129]
ما اين‌گونه بعضى از ستمكاران را بر بعض ديگر مى‌گماريم به سبب اعمالى كه انجام مى‌دادند.
الباقر (علیه السلام)- مَا انْتَصَرَ اللَّهُ مِنْ ظَالِمٍ إِلَّا بِظَالِمٍ وَ ذَلِکَ قَوْلُهُ عَزَّوَجَلَّ وَ کَذلِکَ نُوَلِّی بَعْضَ الظَّالِمِینَ بَعْضاً.
امام باقر (علیه السلام)- خداوند هیچ‌گاه از ظالم انتقام نمی‌گیرد، مگر به‌وسیله‌ی انتقام از ظالمی دیگر و این همان فرموده خدای عزّوجلّ است: وَ کَذَلِکَ نُوَلِّی بَعْضَ الظَّالِمِینَ بَعْضًا.
الصّادق (علیه السلام)- وَ لِلَّهِ عُقُوبَتَانِ إِحْدَاهُمَا مِنْ أَمْرِ الرُّوحِ وَ الْأُخْرَی تَسْلِیطُ بَعْضِ النَّاسِ عَلَی بَعْضٍ فَمَا کَانَ مِنْ قِبَلِ الرُّوحِ فَهُوَ السُّقْمُ وَ الْفَقْرُ وَ مَا کَانَ مِنْ تَسْلِیطٍ فَهُوَ النَّقِمَهًُْ وَ ذَلِکَ قَوْلُهُ تَعَالَی وَ کَذلِکَ نُوَلِّی بَعْضَ الظَّالِمِینَ بَعْضاً بِما کانُوا یَکْسِبُونَ مِنَ الذُّنُوبِ فَمَا کَانَ مِنْ ذَنْبِ الرُّوحِ مِنْ ذَلِکَ سُقْمٌ وَ فَقْرٌ وَ مَا کَانَ مِنْ تَسْلِیطٍ فَهُوَ النَّقِمَهًُْ وَ کُلُّ ذَلِکَ لِلْمُؤْمِنِ عُقُوبَهًٌْ لَهُ فِی الدُّنْیَا وَ عَذَابٌ لَهُ فِیهَا وَ أَمَّا الْکَافِرُ فَنَقِمَهًٌْ عَلَیْهِ فِی الدُّنْیَا وَ سُوءُ الْعَذَابِ فِی الْآخِرَهًِْ وَ لَا یَکُونُ ذَلِکَ إِلَّا بِذَنْبٍ وَ الذَّنْبُ مِنَ الشَّهْوَهًِْ وَ هِیَ مِنَ الْمُؤْمِنِ خَطَأٌ وَ نِسْیَانٌ وَ أَنْ یَکُونَ مُسْتَکْرَهاً وَ مَا لَا یُطِیقُ وَ مَا کَانَ فِی الْکَافِرِ فَعَمْدٌ وَ جُحُودٌ وَ اعْتِدَاءٌ وَ حَسَدٌ.
امام صادق (علیه السلام)- خدا دارای دو کیفر است؛ یکی از روح و دیگری مسلّط‌کردن مردم به یکدیگر. و آنچه از طرف روح است بیماری و نداری است و آنچه از تسلّط است نقمتی است که خداوند متعال فرموده: ما این‌گونه بعضی از ستمکاران را بر بعض دیگر می‌گماریم به سبب اعمالی که از گناهان انجام می‌دادند. و آنچه گناه روح است بیماری و نداری است. و تسلّط مردم نقمت است، و همه‌ی این‌ها برای مؤمن کیفری در دنیا و عذابی در آن است. و برای کافر نقمتی در دنیا و عذاب بدی در دیگر سرا است، و جز به سزای گناه نمی‌باشد، و گناه از دلخواه است و آن برای مؤمن از خطا و فراموشی و واداری و بی‌تابی می‌باشد و آنچه از کافر است تعمّد و جحود و تجاوز و حسودی است.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ کَذلِکَ نُوَلِّی بَعْضَ الظَّالِمِینَ بَعْضاً بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ قَالَ: نُوَلِّی کُلَّ مَنْ تَوَلَّی أَوْلِیَاءَهُمْ فَیَکُونُونَ مَعَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ کَذَلِکَ نُوَلِّی بَعْضَ الظَّالِمِینَ بَعْضًا بِمَا کَانُواْ یَکْسِبُونَ؛ هرکه را که اولیای آنان را دوست بدارد [و از آنان پیروی و اطاعت کند]، سرپرست آنان می کنیم. پس در روز قیامت در کنار آنان قرار می‌گیرند.