آیه إِنِّي وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذي فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ حَنيفاً وَ ما أَنَا مِنَ الْمُشْرِكينَ [79]
من روى خود را به‌سوى كسى متوجّه كردم كه آسمان‌ها و زمين را آفريده؛ در‌حالى‌كه ايمان من خالص است؛ و از مشركان نيستم».
الصّادق (علیه السلام)- وَ یَقُولُ بَعْدَ ثَلَاثِ تَکْبِیرَاتٍ مِنْ تَکْبِیرَاتِ الِافْتِتَاحِ مَا رَوَاهُ الْحَلَبِیُّ وَ غَیْرُهُ عَنِ الصادق (علیه السلام) اللَّهُمَّ أَنْتَ الْمَلِکُ الْحَق سُبْحَانَکَ رَبَّ الْبَیْتِ الْحَرَامِ ثُمَّ یُکَبِّرُ تَکْبِیرَتَیْنِ أُخْرَیَیْنِ کَمَا أَشَرْنَا إِلَیْهِ ثُمَّ یَتَوَجَّهُ کَمَا کُنَّا نَبَّهْنَا عَلَیْهِ وَ یَقُولُ وَجَّهْتُ وَجْهِیَ لِلَّذِی فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ عَلَی مِلَّهًِْ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) وَ دِینِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ مِنْهَاجِ عَلِیٍّ (علیه السلام) حَنِیفاً مُسْلِماً وَ ما أَنَا مِنَ الْمُشْرِکِینَ إِنَّ صلاتِی وَ نُسُکِی وَ مَحْیایَ وَ مَماتِی لِلهِ رَبِّ الْعالَمِینَ لا شَرِیکَ لَهُ وَ بِذلِکَ أُمِرْتُ وَ أَنَا مِنَ الْمُسْلِمِین.
امام صادق (علیه السلام)- گوید: پس از سه تکبیر از تکبیرات افتتاح آنچه را که حلبی و دیگران از امام صادق (علیه السلام) روایت کرده اند را می گوید سپس دو مرتبه تکبیر گفته، و می گوید: خدایا، تویی فرمانروای حقّ [آشکار] ای منزّه خداوندی که پروردگار خانه کعبه‌ای سپس دو مرتبه دیگر تکبیر می گوید، همان‌طور که اشاره کردیم. سپس همان‌گونه که آگاه کردیم روی می کند و می گوید: وَجَّهْتُ وَجْهِیَ لِلَّذِی فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ علی ملّهًْ إبراهیم و دین محمّد و منهاج علی حَنیفاً مُسْلِماً، و من از مشرکین نیستم، و به‌راستی نماز، تقوا، زنده‌بودن و مرگم از آن پروردگار رب‌العالمین است که هیچ شریکی برای او نیست، و به این امر شدم درحالی‌که از مسلمانان هستم.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- مَنْ لَمْ یَعْرِفْ تَأْوِیلَ الصَّلَاهًِْ فَصَلَاتُهُ خِدَاجٌ یَعْنِی نَاقِصَهًًْ قِیلَ لَهُ مَا مَعْنَی تَکْبِیرَهًِْ الِافْتِتَاحِ اللَّهُ أَکْبَرُ فَقَال سُبْحَانَکَ رَبِّ الْبَیْتِ یَعْنِی الْبَیْتَ الْمَعْمُورَ وَ بَیْتَ اللَّهِ بِمَکَّهًَْ وَجَّهْتُ وَجْهِی أَیْ أَقْبَلْتُ إِلَی رَبِّی وَ وَلَّیْتُ عَمَّا سِوَاهُ لِلَّذِی فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ یَعْنِی اخْتَرَعَ قَالَ کُنْ حَنِیفاً أَیْ ظَاهِراً عَلَی مِلَّهًِْ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) وَ الْمِلَّهًِْ الْحَنِیفِیَّهًِْ الَّتِی جَاءَ بِهَا إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) الْعَشَرَهًِْ الَّتِی لَا تُنْسَخُ وَ لَمْ تُنْسَخْ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَهًْ
امام علی (علیه السلام)- امیرمؤمنان (علیه السلام) فرمود: «کسی که تأویل نماز را نداند نمازش به‌سان سقط جنین است، یعنی ناقص است». به او خطاب شد: «معنای اللهُ أَکْبَر در تکبیر افتتاح چیست»؟ پس فرمود: «سُبْحَانَکَ رَبِّ الْبَیْتِ» منظور بیت المعمور و بیت الله در مکّه است، وَجَّهْتُ وَجْهِی؛ یعنی به‌سمت پروردگارم روی آوردم و به هرآنچه غیر اوست پشت کردم، لِلَّذِی فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ یعنی خلق و آفرینش را آفرید، فرمود: کُنْ حَنِیفاً؛ یعنی ظهورکننده آیین ابراهیم (علیه السلام)، و آیین دهگانه حنیفی که ابراهیم (علیه السلام) آورد و نه نسخ شده است و نه تا روز قیامت نسخ می گردد.