آیه قُلْ يَاقَوْمِ اعْمَلُواْ عَلىَ مَكاَنَتِكُمْ إِنّي عَامِلٌ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ مَن تَكُونُ لَهُ عَقِبَةُ الدَّارِ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الظَّلِمُون [135]
بگو: «اى قوم من! هرچه در توان داريد، انجام دهيد! من [هم به وظيفه‌ی خود] عمل مى‌كنم؛ امّا به‌زودى خواهيد دانست كه سرانجام نيك [و رستگارى] از آن كيست! به‌يقين، ستمكاران رستگار نخواهند شد»!
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- وَ الَّذِی نَفْسُ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) بِیَدِهِ مَا طَرَفْتُ عَیْنَایَ إِلَّا ظَنَنْتُ أَنَّ شُفْرَیَّ لَا یَلْتَقِیَانِ حَتَّی یَقْبِضَ اللَّهُ رُوحِی وَ لَا رَفَعْتُ طَرْفِی وَ ظَنَنْتُ أَنِّی خَافِضَهًٌْ حَتَّی أُقْبَضَ وَ لَا تَلَقَّمْتُ لُقْمَهًًْ إِلَّا ظَنَنْتُ أَنِّی لَا أُسِیغُهَا حَتَّی أَغُصَّ بِهَا مِنَ الْمَوْتِ ثُمَّ قَالَ یَا بَنِی آدَمَ إِنْ کُنْتُمْ تَعْقِلُونَ فَعُدُّوا أَنْفُسَکُمْ مِنَ الْمَوْتَی وَ الَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ إِنَّ ما تُوعَدُونَ لَآتٍ وَ ما أَنْتُمْ بِمُعجزِینَ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- سوگند به خدایی که جان محمّد (صلی الله علیه و آله) در دست او می‌باشد، هنگامی‌که پلک‌های دیدگان من از هم جدا می‌شوند امید پیوستن آن دو را ندارم و انتظار مرگ را می‌کشم، هنگامی‌که لقمه بر دهان می‌گذارم احتمال فروبردن آن را نمی‌دهم هر آن امکان دارد مرگ برسد و لقمه در گلو گیر کند، ای فرزند آدم (علیه السلام) اگر عقل دارید خود را از مردگان به حساب آورید، سوگند به خدایی که جانم در دست او می‌باشد إِنَّ ما تُوعَدُونَ لَآتٍ وَ ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزِینَ».
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ قَوْلُهُ إِنَّ مَا تُوعَدُونَ لَآتٍ یَعْنِی مِنَ الْقِیَامَهًِْ وَ الثَّوَابِ وَ الْعِقَابِ وَ مَا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِینَ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- إِنَّ مَا تُوعَدُونَ لآتٍ؛ از قیامت و پاداش و کیفر[غافل نیست]. وَ مَا أَنتُم بِمُعْجِزِینَ.