آیه ذلِكَ أَنْ لَمْ يَكُنْ رَبُّكَ مُهْلِكَ الْقُرى بِظُلْمٍ وَ أَهْلُها غافِلُونَ [131]
اين به خاطر آن است كه پروردگارت هيچ‌گاه [بدون فرستادن پيامبران، مردم] شهرها و آبادى‌ها را به خاطر ستم‌ها [و گناهانشان] در‌حالى‌كه غافلند هلاك نمى‌كند.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ قَوْلُهُ ذلِکَ أَنْ لَمْ یَکُنْ رَبُّکَ مُهْلِکَ الْقُری بِظُلْمٍ وَ أَهْلُها غافِلُونَ یَعْنِی لَا یَظْلِمُ أَحَداً حَتَّی یُبَیِّنَ لَهُمْ مَا یُرْسِلُ إِلَیْهِمْ فَإِذَا لَمْ یُؤْمِنُوا هَلَکُوا.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- ذَلِکَ أَن لَّمْ یَکُن رَّبُّکَ مُهْلِکَ الْقُرَی بِظُلْمٍ وَ أَهْلُهَا غَافِلُونَ یعنی به کسی ظلم نمی‌کند، مگر پس از اینکه آنچه را به آنان می‌فرستد بیان کند و اگر ایمان نیاورند، هلاک می‌شوند.