آیه لَهُمْ دارُ السَّلامِ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ هُوَ وَلِيُّهُمْ بِما كانُوا يَعْمَلُونَ [127]
براى آن‌ها نزد پروردگارشان [در بهشت] سراى امن و آرامش خواهد بود؛ و به خاطر اعمال [نيكى] كه انجام مى‌دادند، او ولىّ و ياور آنهاست.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- لَهُمْ دارُ السَّلامِ قَالَ یَعْنِی الْجَنَّهًَْ وَ سُمِّیَتْ دَارَ السَّلَامِ لِلسَّلَامَهًِْ فِیهَا مِنَ الْأَحْزَانِ وَ الْآلَامِ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- لَهُمْ دارُ السَّلام؛ یعنی بهشت، و به خاطر آرامشی که از اندوه و دردها در آن دارند، به آن دَارُ السَّلَامِ گفته می‌شود.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- دَارُ السَّلَامِ الْجَنَّهًُْ وَ أَهْلُهَا لَهُمُ السَّلَامَهًُْ مِنْ جَمِیعِ الْآفَاتِ وَ الْعَاهَاتِ وَ الْأَمْرَاضِ وَ الْأَسْقَامِ وَ لَهُمُ السَّلَامَهًُْ مِنَ الْهَرَمِ وَ الْمَوْتِ وَ تَغَیُّرِ الْأَحْوَالِ عَلَیْهِمْ وَ هُمُ الْمُکْرَمُونَ الَّذِینَ لَا یُهَانُونَ أَبَداً وَ هُمُ الْأَعِزَّاءُ الَّذِینَ لَا یَذِلُّونَ أَبَداً وَ هُمُ الْأَغْنِیَاءُ الَّذِینَ لَا یَفْتَقِرُونَ أَبَداً وَ هُمُ السُّعَدَاءُ الَّذِینَ لَا یَشْقَوْنَ أَبَداً وَ هُمُ الْفَرِحُونَ الْمَسْرُورُونَ الَّذِینَ لَا یَغْتَمُّونَ وَ لَا یَهْتَمُّونَ أَبَداً وَ هُمُ الْأَحْیَاءُ الَّذِینَ لَا یَمُوتُونَ أَبَدا.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- مقصود از دَارُ السَّلَامِ بهشت است، و اهل آن از هر جهت سالم هستند، یعنی از تمامی آسیب‌ها، ناخوشی‌ها، بیماری‌ها، و رنج‌ها به دور و سلامت هستند، از ضعف پیری و مرگ و دگرگونی احوال که به زیان ایشان باشد، آسوده‌اند، و آنان بزرگوارانی هستند که هرگز به خواری دچار نمی‌گردند، بی‌نیازانی که هرگز تهیدست و نیازمند نمی‌گردند، و خوشبختانی هستند که به نکبت و بدبختی دچار نمی‌شوند، و مسرورانی که به اندوه و غم مبتلا نمی‌گردند، و آنان زندگانی هستند که هرگز مرگ به سراغشان نمی‌رود».