آیه ۱۰۸ - سوره انعام

امام صادق (علیه السلام)- و بپرهیزید از دشنام دادن به دشمنان خدا، آنجا که از شما میشنوند: فَیَسُبُّوا اللهَ عَدْواً بِغَیْرِ عِلْمٍ و شایسته است که بدانید دشنام به خدا چه اندازه‌ای دارد و چگونه است؟ راستش، هرکس به اولیای خدا دشنام بدهد، دشنام به خدا را از پرده به در آورده، و چه کسی ستمکارتر است نزد خدا از آن کسی که برای خدا و دوستانش دشنام‌تراشی میکند؟!

امام رضا (علیه السلام)- ابراهیم‌بن‌ابی محمود گفت: به حضرت رضا (علیه السلام) عرض کردم: «ای پسر رسول خدا (صلی الله علیه و آله)! در نزد ما اخباری در فضایل امیرالمؤمنین و شما اهل بیت (علیهم السلام) هست که از طریق مخالفین روایت شده و چنین روایت‌هایی را ما از شما نشنیده‌ایم. آیا معتقد به آن روایات بشویم و آن‌ها را بپذیریم»؟ فرمود: «ای پسر ابی محمود! پدرم از پدر خود، از جدش نقل کرد که پیامبر اکرم (علیه السلام) فرمود: «هرکسی به سخن گوینده‌ای گوش بدهد، او را پرستش کرده؛ اگر سخنران از جانب خدا باشد، خدا را پرستش کرده و اگر از جانب شیطان باشد، شیطان را پرستیده است». سپس حضرت رضا (علیه السلام) فرمود: «مخالفین ما اخباری را در فضایل ما جعل کرده‌اند که به سه قسم تقسیم می‌شود: خبرهایی که غلو کرده‌اند؛ خبرهایی که درباره‌ی ما کوتاهی کرده‌اند؛ و خبرهایی که بر عیب‌های دشمنان ما تصریح دارند. وقتی مردم اخبار غلو آمیز و زیاده‌روی را بشنوند، شیعیان ما را تکفیر می‌کنند و آن‌ها را نسبت می‌دهند به اینکه امامان خود را، خدا می‌دانند. وقتی اخبار کوتاهی درباره‌ی ما را بشنوند، درباره ما معتقد به آن‌ها می‌شوند. وقتی معایب دشمنان ما را با تصریح بر اسمشان بشنوند، ما را نیز به نام دشنام می‌دهند، با اینکه خداوند در قرآن می‌فرماید: وَ لا تَسُبُّوا الَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللهِ فَیَسُبُّوا اللهَ عَدْواً بِغَیْرِ عِلْمٍ. ای پسر ابی محمود! وقتی مردم به طرف راست و چپ گرایش داشتند، تو از طریق ما منحرف نشو. هرکس دست از ما برندارد، ما نیز از او دست برنمی‌داریم و هرکه از ما جدا شود، ما نیز از او جدا می‌شویم. کمترین چیزی که شخص را از ایمان خارج می‌کند، این است که یک ریگ را بگوید دانه است، بعد درباره آن اعتقاد پیدا کند و از مخالفین خود بیزار شود. ای پسر ابی محمود! آنچه برایت توضیح دادم حفظ کن؛ خیر دنیا و آخرت را برای تو جمع نمودم».

امام صادق (علیه السلام)- عمر طیالسی گوید: از امام صادق (علیه السلام) درباره‎ی این کلام خداوند متعال: وَ لاَ تَسُبُّواْ الَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِ اللهِ فَیَسُبُّواْ اللهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ پرسیدم. پس فرمود: «ای عُمَر! آیا کسی را دیده‌ای که به خدا دشنام دهد»؟ گفتم: «خدا مرا فدای تو کند، چگونه ممکن است»؟ فرمود: «هرکه ولیّ خدا را دشنام دهد، خدا را دشنام داده است».

امام باقر (علیه السلام)- در تورات نوشته شده است در مناجاتی که خدای عزّوجلّ با موسی (علیه السلام) کرد، آمده: ای موسی (علیه السلام)! سِرّم را در رفتار خودت پنهان کن، و در علانیت، مدارا را با دشمن خودم و خودت بر مردم عیان کن، و نزد آنان برایم با پدیدار کردن راز نهانم دشنام متراش، تا با آنان در دشنام به من شریک نشوی.