آیه قَدْ خَسِرَ الَّذينَ كَذَّبُوا بِلِقاءِ اللهِ حَتَّى إِذا جاءَتْهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً قالُوا يا حَسْرَتَنا عَلى ما فَرَّطْنا فيها وَ هُمْ يَحْمِلُونَ أَوْزارَهُمْ عَلى ظُهُورِهِمْ أَلا ساءَ ما يَزِرُونَ [31]
كسانى كه لقاى پروردگار را تكذيب كردند، مسلّماً زيان ديدند؛ تا هنگامى‌كه ناگهان قيامت به سراغشان بيايد؛ مى‌گويند: «اى افسوس بر ما كه درباره‌ی آن، كوتاهى كرديم»! و آن‌ها [بار سنگين] گناهانشان را بر دوش مى‌كشند آگاه باشيد؛ چه بد بارى بر دوش خواهند داشت!
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- الْأَعْمَشُ عَنْ أَبِی صَالِحٍ عَنِ النَّبِیّ (صلی الله علیه و آله) فی هَذِهِ الْآیَهًِْ قَالَ: یَرَی أَهْلُ النَّارِ مَنَازِلَهُمْ مِنَ الْجَنَّهًِْ فَیَقُولُونَ یَا حَسْرَتَنَا.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- از پیامبر (صلی الله علیه و آله) درباره‌ی این آیه روایت شده که فرمود: «اهل آتش خانه‌های بهشتی خود را [از داخل جهنّم] می‌بینند و می‌گویند: یا حَسْرَتَنا».
الرّضا (علیه السلام)- یَعْنِی آثَامَهُمْ.
امام رضا (علیه السلام)- یعنی گناهانشان را [بر دوش می‌کشند].