آیه ۸۲ - سوره انعام

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در روز غدیر فرمود: [خداوند به من دستور داده است تا] به هر سفید و سیاهی اعلام کنم که علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) برادر، وصیّ و جانشین من و امام بعد از من است... ای مردم علی (علیه السلام) و پاکان از فرزندانم «ثقل اصغر» و قرآن «ثقل اکبر» است... دوستانشان همان مؤمنانی هستند که خداوند عزّوجلّ در کتابش بیان کرد و فرمود: هیچ قومی را که ایمان به خدا و روز رستاخیز دارند نمی‌یابی که با دشمنان خدا و رسولش دوستی کنند، هرچند پدران یا فرزندان یا برادران یا خویشاوندانشان باشند آنان کسانی هستند که خدا ایمان را بر صفحه دل‌هایشان نوشته و با روحی از ناحیه‌ی خودش آن‌ها را تقویت فرموده، و آن‌ها را در باغ‌هایی از بهشت وارد می‌کند که نهرها از زیر [درختانش] جاری است، جاودانه در آن می‌مانند خدا از آن‌ها خشنود است، و آنان نیز از خدا خشنودند آن‌ها حزب اللهِ اند بدانید حزب اللهِ پیروزان و رستگارانند. (مجادله/۲۲). دوستان آن‌ها کسانی هستند که خدای عزّوجلّ آن‌ها را توصیف کرد و فرمود: الَّذِینَ آمَنُوا وَ لَمْ یَلْبِسُوا إِیمانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولئِکَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَ هُمْ مُهْتَدُونَ.

امام صادق (علیه السلام)- ابومریم گوید: از امام صادق (علیه السلام) درباره‌ی مصداق آیه: الَّذِینَ ءَامَنُوا وَ لَمْ یَلْبِسُواْ إِیمَانَهُم بِظُلْمٍ أُوْلَئکَ لَهُمُ الأَمْنُوَهُم مُّهْتَدُون سؤال کردم. فرمود: «ای ابومریم، به خدا سوگند مصداق این آیه اختصاصاً علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) است که او هرگز ایمان خود را به شرک، ظلم و دروغ، دزدی و خیانت آلوده نساخت».

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- جابر جعفی از کسی که برایش حدیث کرده نقل می‌کند: یکی از روزها رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در راهی حرکت می‌کرد که ناگهان از دور سیاهی به چشم خورد، رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «این سیاهی که از دور به نظر می‌رسد با ما رفاقتی ندارد و تاکنون با ما مأنوس نبوده است». هنگامی‌که آن مرد رسید سلام کرد، رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «کجا می‌روی». گفت: «می‌خواهم به یثرب بروم». فرمود: «در آنجا چه کار داری»؟ گفت: «می‌خواهم نزد محمّد (صلی الله علیه و آله) بروم». فرمود: «من محمّد (صلی الله علیه و آله) هستم». آن مرد گفت: «سوگند به خدایی که تو را مبعوث کرد من هفت روز است آدمی ندیده‌ام و غذایی نخورده‌ام، مگر از گیاهانی که چارپایم خورده است». رسول خدا (صلی الله علیه و آله) اسلام را بر وی عرضه کرد و او هم مسلمان شد، دراین‌هنگام مرکبش او را گاز گرفت و او بلافاصله درگذشت، رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) امر کرد او را غسل دادند و کفن کردند و بعد خود بر او نماز گزارد هنگامی‌که او را در قبر می‌گذاشتند رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: این مرد از جمله کسانی است که ایمان آورده و ایمان خود را با هیچ ستم [و شرک] نیالوده است.

امام صادق (علیه السلام)- عبدالرّحمن‌بن‌کثیر نقل می‌کند: امام صادق (علیه السلام) فرمود: «همه‌ی ایمان به یک‌باره از هم گسیخته نمیشود و از بین نمیرود، بلکه رفته‌رفته به‌سوی گمراهی و کفر میرود [بخشی از آن در گمراهی و بخشی دیگر در کفر قرار میگیرد]». عرض کردم: «آیا بین گمراهی و کفر درجه‌ای وجود دارد»؟ فرمود: «دستگیره‌ها و دست آویزهای ایمان چه بسیارند»!

امام علی (علیه السلام)- سلمان (رحمة الله علیه) نقل می‌کند: به امیرالمؤمنین (علیه السلام) عرض کردم: «أَصْلَحَکَ اللهُ، آیا مؤمن عارف داعی داخل آتش می‌شود»؟ فرمود: «نه». عرض کردم: «آیا کسی که امامش را نشناسد داخل بهشت می‌شود»؟ فرمود: «نه، مگر آنکه خدا بخواهد». عرض کردم: «آیا کافر یا مشرک داخل بهشت می‌شوند»؟ فرمود: «جز کافر کسی داخل آتش نمی‌شود مگر آنکه خدا بخواهد». عرض کردم: «أَصْلَحَکَ اللهُ، هرکس با ایمان به خدا و معرفت به امامش و اطاعت او خدا را ملاقات کند، از اهل بهشت است»؟ فرمود: «آری، اگر خدا را ملاقات کند و از مؤمنینی باشد که خداوند عزّوجلّ می‌فرماید: آن‌ها که ایمان آورده، و کارهای شایسته انجام داده‌اند. (بقره/۸۲)، همان‌ها که ایمان آوردند، و [از مخالفت فرمان خدا] پرهیز می‌کردند. (یونس/۶۳). الَّذِینَ آمَنُوا وَ لَمْ یَلْبِسُوا إِیمانَهُمْ بِظُلْمٍ عرض کردم: «هرکس از آنان که خدا را با گناهان کبیره ملاقات کند چه می‌شود»؟ فرمود: «او در اختیار مشیّت خداوند است، اگر او را عذاب کند به خاطر گناه اوست و اگر از او بگذرد به رحمت خویش است».

امام صادق (علیه السلام)- ابوبصیر گوید: به امام صادق (علیه السلام) عرض کردم: در این آیه: الَّذِینَ آمَنُواْ وَ لَمْ یَلْبِسُواْ إِیمَانَهُم بِظُلْمٍ آیا زنا از جمله ظُلم است؟ فرمود: «به خدا از آنان پناه می‌برم. خیر، بلکه گناه است و اگر بنده از آن توبه کند، خدا توبه‌ی او را می‌پذیرد». و فرمود: «شخص معتاد به زنا و سرقت و آدم می‌خواره، مانند بت‌پرست است».

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- ابراهیم‌بن‌علقمه نقل می‌کند: امام صادق (علیه السلام) فرمود: هنگامی‌که این آیه: الَّذِینَ آمَنُوا وَ لَمْ یَلْبِسُوا إِیمانَهُمْ بِظُلْمٍ نازل شد. آن بر اصحاب پیامبر (صلی الله علیه و آله) سخت شد و گفتند: «کدام‌یک از ما به خودش ظلم نکرده است»؟! رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: آنگونه که شما گمان می‌کنید نیست؛ آن همانگونه است که لقمان به پسرش گفت: «پسرم! چیزی را همتای خدا قرار مده که شرک، ظلم بزرگی است. (لقمان/۱۳)».

فقه الرّضا (علیه السلام)- این آیه: الَّذِینَ آمَنُوا وَ لَمْ یَلْبِسُوا إِیمانَهُمْ بِظُلْمٍ درباره‌ی کسانی نازل شده که اهل شک و تردید می‌باشند، کسانی که درباره‌ی آخرت شک می‌کنند، مانند کسانی هستند که در آغاز هم گرفتار می‌باشند، از خداوند خواهانیم که ما را ثبات و حسن یقین عطا کند.

امام صادق (علیه السلام)- الَّذِینَ آمَنُواْ وَ لَمْ یَلْبِسُواْ إِیمَانَهُم بِظُلْمٍ؛ زراره و اصحاب او در زمره‌ی این گروه هستند [که ایمان خود را با ظلم درنیامیختند].

امام صادق (علیه السلام)- ابوبصیر گوید: از امام صادق (علیه السلام) درباره‎ی این آیه: الَّذِینَ آمَنُواْ وَ لَمْ یَلْبِسُواْ إِیمَانَهُم بِظُلْمٍ، سؤال کردم. فرمود: «ای ابوبصیر! پناه می‌برم به خدای تبارک‌وتعالی از اینکه از جمله کسانی باشی که ایمانشان را با ظلم در آمیختهاند». سپس فرمود: «آنان خوارج و اصحاب ایشان هستند».