آیه قُلْ مَنْ يُنَجِّيكُمْ مِنْ ظُلُماتِ الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ تَدْعُونَهُ تَضَرُّعاً وَ خُفْيَةً لَئِنْ أَنْجانا مِنْ هذِهِ لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرينَ [63]
بگو: «چه كسى شما را از تاريكي‌هاى صحرا و دريا رهايى مى‌بخشد؟! در‌حالى‌كه او را با حالت تضرّع [و آشكارا] و در پنهانى مى‌خوانيد؛ [و مى‌گوييد]: اگر از اين [خطرات و تاريكى‌ها] ما را رهايى بخشد، از شكرگزاران خواهيم بود».
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- قوله قُلْ مَنْ یُنَجِّیکُمْ مِنْ ظُلُماتِ الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ تَدْعُونَهُ تَضَرُّعاً وَ خُفْیَةً إلی قوله ثُمَّ أَنْتُمْ تُشْرِکُونَ فإنه محکم.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- قُلْ مَنْ یُنَجِّیکُمْ مِنْ ظُلُماتِ الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ تَدْعُونَهُ تَضَرُّعاً وَ خُفْیَةً ... ثُمَّ أَنْتُمْ تُشْرِکُون؛ از جمله آیه‌های محکم است.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- خَیْرُ الذِّکْرِ الْخَفِیُّ وَ خَیْرُ الرِّزْقِ مَا یَکْفِی وَ مَرَّ (علیه السلام) بِقَوْمٍ رَفَعُوا أَصْوَاتَهُمْ بِالدُّعَاءِ فَقَالَ إِنَّکُمْ لَا تَدْعُونَ أَصَمَ وَ لَا غَائِباً وَ إِنَّمَا تَدْعُونَ سَمِیعاً قَرِیباً.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- بهترین دعاها دعای پنهانی است و بهترین روزی آن است که بی‌نیاز کند. و پیامبر (صلی الله علیه و آله) به گروهی گذر می‌کرد که صدایشان را به دعاکردن بلند کرده بودند. فرمود: «شما کر و غائبی را نمی‌خوانید؛ بلکه شنوایی را که نزدیک است می‌خوانید».
الصّادق (علیه السلام)- وَ دُعَاءُ التَّضَرُّعِ أَنْ تُحَرِّکَ إِصْبَعَکَ السَّبَّابَهًَْ مِمَّا یَلِی وَجْهَکَ وَ هُوَ دُعَاءُ الْخِیفَهًِْ.
امام صادق (علیه السلام)- دعای تضرّع این است که انگشت سبابه را در برابر رویت بجنبانی و آن دعای خیفه [و هراس] است.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- قُلْ یَا مُحَمَّدُ (صلی الله علیه و آله) لِهؤُلَاءِ الْکُفَّارِ مَنْ یُنَجِّیکُمْ مَنْ یُخَلِّصُکُمْ وَ یُسَلِّمُکُمْ مِنْ ظُلُماتِ الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ أَیْ مِنْ شَدَائِدِهِمَا وَ أَهْوَالِهِمَا.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- ای محمّد (صلی الله علیه و آله)! به این کافران [بگو]: مَنْ یُنَجِّیکُمْ؛ چه کسی شما را رهایی می‌بخشد و سالم نگه می‌دارد. مِنْ ظُلُماتِ الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ؛ یعنی از سختی‌ها و خطرهای آن دو.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- تَدْعُونَهُ أَیْ تَدْعُونَ اللَّهَ عِنْدَ مُعَایَنَهًِْ هَذِهِ الْأَهْوَالِ تَضَرُّعاً وَ خِیفَةً عَلَانِیَهًًْ وَ سِرّاً.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- تَدْعُونَهُ؛ یعنی هنگام دیدن این امور وحشتناک خدا را می‌خوانید، تَضَرُّعاً وَ خُفْیَةً؛ آشکارا و در پنهانی.