آیه وَ إِذا جاءَتْهُمْ آيَةٌ قالُوا لَنْ نُؤْمِنَ حَتَّى نُؤْتى مِثْلَ ما أُوتِيَ رُسُلُ اللهِ اللهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسالَتَهُ سَيُصيبُ الَّذينَ أَجْرَمُوا صغارٌ عِنْدَ اللهِ وَ عَذابٌ شَديدٌ بِما كانُوا يَمْكُرُونَ [124]
و هنگامى‌كه آيه‌اى براى آن‌ها بيايد، مى‌گويند: «ما هرگز ايمان نمى‌آوريم، مگر اينكه همانند چيزى كه به پيامبران خدا داده شده، به ما داده شود». خداوند آگاه‌تر است كه رسالت خويش را در كجا [و به عهده‌ی چه كسى] قرار دهد. به‌زودى كسانى كه مرتكب گناه شدند، [و مردم را از راه حق منحرف ساختند]، در برابر مكر [و فريب و نيرنگى] كه مى‌كردند، گرفتار حقارت در پيشگاه خدا، و عذاب شديد خواهند شد.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- أَتَی أَهْلُ مَکَّهًَْ النَّبِیَّ (صلی الله علیه و آله) فَقَالُوا مَا وَجَدَ اللَّهُ رَسُولًا غَیْرَکَ مَا نَرَی أَحَداً یُصَدِّقُکَ فِیمَا تَقُولُ وَ قَالَ أَبُوجَهْلٍ زَاحَمَنَا بَنُوعَبْدِمَنَافٍ فِی الشَّرَفِ حَتَّی إِذَا صرْنَا کَفَرَسَیْ رِهَانٍ قَالُوا مِنَّا نَبِیٌّ یُوحَی إِلَیْهِ وَ اللَّهِ لَا نُؤْمِنُ بِهِ وَ لَا نَتَّبِعُهُ أَبَداً إِلَّا أَنْ یَأْتِیَنَا وَحْیٌ کَمَا یَأْتِیهِ فَنَزَلَ وَ إِذا جاءَتْهُمْ آیَةٌ قالُوا لَنْ نُؤْمِنَ حَتَّی نُؤْتی الْآیَةَ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- کلبی گوید: «اهل مکّه نزد پیامبر (صلی الله علیه و آله) آمدند و گفتند: «ای محمّد (صلی الله علیه و آله)! خدا پیامبر دیگری غیر از تو نیافته است که بفرستد؟! ما کسی را نمی‌بینیم که گفته‌های تو را باور کند»... ابوجهل گفت: «فرزندان عبدمناف در شرافت و بزرگی با ما رقابت کردند تا جایی که ما و آنان مانند اسب های مسابقه (شرط بندی) بودیم». گفتند: «از میان ما پیامبری است که به او وحی می شود». به خدا سوگند به او ایمان نمی آوریم و هرگز از او پیروی نمی کنیم مگر اینکه برای ما وحی ای بیاید همانطور که برای او وحی می آید. پس آیه: وَ إِذا جاءَتْهُمْ آیَةٌ قالُوا لَنْ نُؤْمِنَ حَتَّی نُؤْتی مِثْلَ ما أُوتِیَ رُسُلُ اللهِ اللهُ أَعْلَمُ حَیْثُ یَجْعَلُ رِسالَتَهُ سَیُصیبُ الَّذینَ أَجْرَمُوا صغارٌ عِنْدَ اللهِ وَ عَذابٌ شَدیدٌ بِما کانُوا یَمْکُرُونَ نازل شد.
الصّادق (علیه السلام)- وَ إِذا جاءَتْهُمْ آیَةٌ قالُوا لَنْ نُؤْمِنَ حَتَّی نُؤْتی مِثْلَ ما أُوتِیَ رُسُلُ اللهِ قَالَ قَالَ الْأَکَابِرُ لَنْ نُؤْمِنَ حَتَّی نُؤْتَی مِثْلَ مَا أُوتِیَ الرُّسُلُ مِنَ الْوَحْیِ وَ التَّنْزِیلِ.
امام صادق (علیه السلام)- وَ إِذَا جَاءتْهُمْ آیَةٌ قَالُواْ لَن نُّؤْمِنَ حَتَّی نُؤْتَی مِثْلَ مَا أُوتِیَ رُسُلُ اللهِ. اکابر (رؤسا) گفتند: ما ایمان نمیآوریم مگر اینکه مانند پیامبران وحی و کلام خدا بر ما نازل شود.
الصّادق (علیه السلام)- سَیُصِیبُ الَّذِینَ أَجْرَمُوا صغارٌ عِنْدَ اللهِ وَ عَذابٌ شَدِیدٌ بِما کانُوا یَمْکُرُونَ أَیْ یَعْصُونَ اللَّهَ فِی السِّرِّ.
امام صادق (علیه السلام)- سَیُصِیبُ الَّذِینَ أَجْرَمُواْ صَغَارٌ عِندَ اللهِ وَ عَذَابٌ شَدِیدٌ بِمَا کَانُواْ یَمْکُرُونَ یعنی خدا را در نهان معصیت می‌کنند.