آیه لَنْ يَضُرُّوكُمْ إِلّا أَذىً وَ إِنْ يُقاتِلُوكُمْ يُوَلُّوكُمُ الْأَدْبارَ ثُمَّ لا يُنْصَرُونَ [111]
آن‌ها (اهل كتاب، مخصوصاً يهود) هرگز نمى‌توانند به شما زيان برسانند، جز آزارهاى مختصر؛ و اگر با شما پيكار كنند، به شما پشت خواهند كرد [و شكست مى‌خورند]؛ سپس يارى نخواهند شد.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- وَ فِی قَوْلِهِ تَعَالَی لَنْ یَضُرُّوکُمْ إِلاَّ أَذیً قَالَ مُقَاتِلٌ: إِنَّ رُءُوسَ الْیَهُودِ مِثْلُ کَعْبِ بْنِ الْأَشْرَفِ وَ أَبِی رَافِعٍ وَ أَبِی یَاسِرٍ وَ کِنَانَهًَْ وَ ابْنِ صُورِیَا عَمَدُوا إِلَی مُؤْمِنِیهِمْ کَعَبْدِ اللَّهِ بْنِ سَلَامٍ وَ أَصْحَابِهِ فَأَنْبُوهُمْ عَلَی إِسْلَامِهِمْ فَنَزَلَتْ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه) لَنْ یَضُرُّوکُمْ إِلَّا أَذیً؛ مقاتل گفت: «سران یهود از قبیل کعب‌بن‌اشرف و ابورافع و ابویاسر و کنانه و ابن‌صوریا شروع کردند به سرزنش‌کردن یهودان که مسلمان شده‌بودند این آیه در مورد همین جریان نازل شد که هرگز آن‌ها نمی‌توانند به شما آسیبی جز آزار برسانند».
الکاظم (علیه السلام)- فِی مُهَجِ الدَّعَوَاتِ عُوذَهًُْ مَوْلَانَا الْکَاظِمِ (علیه السلام) لَمَّا أُلْقِیَ فِی بِرْکَهًِْ السِّبَاع ... غُلِبَتْ أَعْدَاءُ اللَّهِ بِکَلِمَهًِْ اللَّهِ فَلَجَتْ حُجَّهًُْ اللَّهِ عَلَی أَعْدَاءِ اللَّهِ الْفَاسِقِینَ وَ جُنُودِ إِبْلِیسَ أَجْمَعِینَ لَنْ یَضُرُّوکُمْ إِلَّا أَذیً وَ إِنْ یُقاتِلُوکُمْ یُوَلُّوکُمُ الْأَدْبارَ ثُمَّ لا یُنْصَرُونَ* ضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ الذِّلَّةُ أَیْنَ ما ثُقِفُوا. أُخِذُوا وَ قُتِّلُوا تَقْتِیلًا. لا یُقاتِلُونَکُمْ جَمِیعاً إِلَّا فِی قُریً مُحَصَّنَةٍ أَوْ مِنْ وَراءِ جُدُرٍ بَأْسُهُمْ بَیْنَهُمْ شَدِیدٌ تَحْسَبُهُمْ جَمِیعاً وَ قُلُوبُهُمْ شَتَّی ذلِکَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا یَعْقِلُون.
امام کاظم (علیه السلام) [در کتاب محجع الدعوات] حرز مولایمان امام کاظم (علیه السلام): «... دشمنان خدا به‌وسیله‌ی سخن خداوند مغلوب شدند. حجّت خدا بر دشمنان فاسق خدا و بر همه‌ی سپاهیان شیطان غلبه کرد. لَنْ یَضُرُّوکُمْ إِلَّا أَذیً وَ إِنْ یُقاتِلُوکُمْ یُوَلُّوکُمُ الْأَدْبارَ ثُمَّ لا یُنْصَرُونَ ضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ الذِّلَّةُ، هرجا یافته شوند گرفته خواهند شد و به سختی به قتل خواهند رسید! آن‌ها هرگز با شما به‌صورت گروهی نمی‌جنگند جز در دژهای محکم یا از پشت دیوارها! پیکارشان در میان خودشان شدید است امّا در برابر شما ضعیف! آن‌ها را متّحد می‌پنداری، درحالی‌که دل‌هایشان پراکنده است این به خاطر آن است که آن‌ها قومی هستند که تعقّل نمی‌کنند»!.