آیه لكِنِ الَّذينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ لَهُمْ جَنّاتٌ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدينَ فيها نُزُلاً مِنْ عِنْدِ اللهِ وَ ما عِنْدَ اللهِ خَيْرٌ لِلْأَبْرارِ [198]
ولى كسانى كه [ايمان دارند، و] از [نافرمانى] پرودگارشان مى‌پرهيزند، براى آن‌ها باغ‌هايى بهشتى است، كه از پاى درختانش نهرها جارى است؛ جاودانه در آن خواهند بود. اين، [نخستين] پذيرايى است كه از سوى خداوند به آن‌ها مى‌رسد؛ و آنچه در نزد خداست، براى نيكان بهتراست!
الباقر (علیه السلام)- عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ، عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (علیه السلام) قَال قُلْتُ لَهُ أَخْبِرْنِی عَنِ الْکَافِرِ الْمَوْتُ خَیْرٌ لَهُ أَمِ الْحَیَاهًُْ فَقَالَ الْمَوْتُ خَیْرٌ لِلْمُؤْمِنِ وَ الْکَافِرِ قُلْتُ وَ لِمَ قَالَ لِأَنَّ اللَّهَ یَقُولُ وَ ما عِنْدَ اللَّهِ خَیْرٌ لِلْأَبْرارِ وَ یَقُولُ وَ لا یَحْسَبَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا أَنَّما نُمْلِی لَهُمْ خَیْرٌ لِأَنْفُسِهِمْ إِنَّما نُمْلِی لَهُمْ لِیَزْدادُوا إِثْماً وَ لَهُمْ عَذابٌ مُهِینٌ.
امام باقر (علیه السلام) محمّدبن‌مسلم گوید: به امام باقر (علیه السلام) عرض کردم: «درباره‌ی کافر به من خبر بده که مرگ برای او بهتر است یا زندگی»؟ فرمود: «مرگ برای مؤمن و کافر بهتر است». عرض کردم: «برای چه»؟ فرمود: زیرا خداوند می‌فرماید: وَ ما عِنْدَ اللهِ خَیْرٌ لِلْأَبْرار و می‌فرماید: آن‌ها که کافر شدند، [و راه طغیان پیش گرفتند]، تصوّر نکنند اگر به آنان مهلت می‌دهیم، به سودشان است! ما به آنان مهلت می‌دهیم فقط برای اینکه بر گناهان خود بیفزایند و برای آن‌ها، عذاب خوارکننده‌ای [آماده شده] است!. (آل عمران/۱۷۸)
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- الْمَوْتُ خَیْرٌ لِلْمُؤْمِنِ وَ الْکَافِرِ أَمَّا الْمُؤْمِنُ فَیَتَعَجَّلُ لَهُ النَّعِیمُ وَ أَمَّا الْکَافِرُ فَیَقِلُّ عَذَابُهِ وَ آیَهًُْ ذَلِکَ مِنْ کِتَابِ اللَّهِ تَعَالَی: وَ مَا عِنْدَ اللهِ خَیْرٌ لِلْأَبْرارِ. وَ لَا یَحْسَبَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا أَنَّ ما نُمْلِی لَهُمْ خَیْرٌ لِأَنْفُسِهِمْ إِنَّمَا نُمْلِی لَهُمْ لِیَزْدادُوا إِثْماً.
امام علی (علیه السلام) مرگ برای مؤمن و کافر بهتر است؛ امّا مؤمن، پس نعمت‌ها زودتر به او می‌رسد و کافر، عذابش کم می‌شود و آیه آن در کتاب خدای تعالی است: وَ ما عِنْدَ اللهِ خَیْرٌ لِلْأَبْرار و آیه: آن‌ها که کافر شدند، [و راه طغیان پیش گرفتند]، تصوّر نکنند اگر به آنان مهلت می‌دهیم، به سودشان است! ما به آنان مهلت می‌دهیم فقط برای اینکه بر گناهان خود بیفزایند و برای آن‌ها، عذاب خوارکننده‌ای [آماده‌شده] است!. (آل عمران/۱۷۸).
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- عَنِ الْأَصْبَغِ بْنِ نُبَاتَهًَْ قَالَ قَالَ: أَلَا وَ إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ عِنْدَ اللَّهِ تَعَالَی أَفْضَلَ الثَّوَابِ وَ أَحْسَنَ الْجَزَاءِ وَ الْمَآبِ لَمْ یَجْعَلِ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی الدُّنْیَا لِلْمُتَّقِینَ ثَوَاباً وَ ما عِنْدَ اللهِ خَیْرٌ لِلْأَبْرارِ.
امام علی (علیه السلام) اصبغ‌بن‌نباته گوید: امام علی (علیه السلام) فرمود: آگاه باشید! برای پرهیزکاران نزد خداوند متعال بهترین ثواب و نیکوترین پاداش و سرانجام است. خداوند تبارک‌وتعالی دنیا را ثواب پرهیزکاران مقرّر نکرده است وَما عِنْدَ اللهِ خَیْرٌ لِلْأَبْرارِ.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- لما ضربه ابن ملجم لعنه الله ... وَ اللَّهِ مَا فَجَأَنِی مِنَ الْمَوْتِ وَارِدٌ کَرِهْتُهُ وَ لَا طَالِعٌ أَنْکَرْتُهُ وَ مَا کُنْتُ إِلَّا کَقَارِبٍ وَرَدَ وَ طَالِبٍ وَجَدَ وَ ما عِنْدَ اللهِ خَیْرٌ لِلْأَبْرارِ.
امام علی (علیه السلام) پس از آنکه ابن‌ملجم که لعنت خدا بر او باد او را ضربت زده بود: «امام (علیه السلام) فرمود: ... به خدا که با مردن چیزی به سر وقت من نیامد که آن را نپسندم و نه چیزی پدید گردید که آن را نشناسم بلکه چون جوینده‌ی آب به شب هنگام بودم که ناگهان به آب رسد یا خواهانی که آنچه را خواهان است بیابد وَ ما عِنْدَ اللهِ خَیْرٌ لِلْأَبْرارِ.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنْ عَلِی (علیه السلام) قَالَ رسول‌الله (صلی الله علیه و آله) أَنْتَ الثَّوَابُ وَ أَصْحَابُکَ الْأَبْرَار.
پیامبر (صلی الله علیه و آله) [در خطاب به امام علی (علیه السلام)]: ای علی (علیه السلام) تو ثوابی و اصحاب تو ابرارند.
الباقر (علیه السلام)- أَمَّا الْجِنَانُ الْمَذْکُورَهًُْ فِی الْکِتَابِ فَإِنَّهُنَ جَنَّهًُْ عَدْنٍ وَ جَنَّهًُْ الْفِرْدَوْسِ وَ جَنَّهًُْ نَعِیمٍ وَ جَنَّهًُْ الْمَأْوَی قَالَ وَ إِنَّ لِلَّهِ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ جِنَاناً مَحْفُوفَهًًْ بِهَذِهِ الْجِنَانِ وَ إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَیَکُونُ لَهُ مِنَ الْجِنَانِ مَا أَحَبَّ وَ اشْتَهَی یَتَنَعَّمُ فِیهِنَّ کَیْفَ یَشَاء.
امام باقر (علیه السلام) امّا بهشت‌هایی که در قرآن ذکر شده، عبارت است از: بهشت عدن، بهشت فردوس، بهشت نعیم، بهشت مأوی. خدای عزّوجلّ بهشت‌های دیگری دارد که این بهشت‌ها را دربرگرفته و هر مؤمنی به هر اندازه که بخواهد بهشت دارد.