آیه يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَكُونُوا كَالَّذينَ كَفَرُوا وَ قالُوا لِإِخْوانِهِمْ إِذا ضَرَبُوا فِي الْأَرْضِ أَوْ كانُوا غُزّىً لَوْ كانُوا عِنْدَنا ما ماتُوا وَ ما قُتِلُوا لِيَجْعَلَ اللهُ ذالِكَ حَسْرَةً في قُلُوبِهِمْ وَ اللهُ يُحْيي وَ يُميتُ وَ اللهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصيرٌ [156]
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! همانند كافران نباشيد كه چون برادرانشان به مسافرتى مى‌روند [و مى‌ميرند] يا در جنگ شركت مى‌كنند [و كشته مى‌شوند]، مى‌گويند: «اگر آن‌ها نزد ما بودند، نمى‌مردند و كشته نمى‌شدند»! [شما از اين‌گونه سخنان نگوييد]، تا خدا اين حسرت را بر دل آن‌ها بگذارد. خداوند، زنده مى‌كند و مى‌ميراند؛ [و زندگى و مرگ، به دست اوست]؛ و خدا به آنچه انجام مى‌دهيد، بيناست.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَکُونُوا کَالَّذینَ کَفَرُوا یَعْنِی عَبْدَاللَّهِ‌بْنَ‌أُبَیٍّ وَ أَصْحَابَهُ الَّذِینَ قَعَدُوا عَنِ الْحَرْبِ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه) یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَکُونُوا کَالَّذینَ کَفَرُوا عبدالله‌بن‌ابی و یارانش که از جنگ دست کشیدند.