آیه قُلْ يا أَهْلَ الْكِتابِ تَعالَوْا إِلى كَلِمَةٍ سَواءٍ بَيْنَنا وَ بَيْنَكُمْ أَلّا نَعْبُدَ إِلَّا اللهَ وَ لا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئاً وَ لا يَتَّخِذَ بَعْضُنا بَعْضاً أَرْباباً مِنْ دُونِ اللهِ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنّا مُسْلِمُونَ [64]
بگو: «اى اهل كتاب! بياييد بهسوى سخنى كه ميان ما و شما يكسان است؛ كه جز خداوند يگانه را نپرستيم و چيزى را همتاى او قرار ندهيم؛ و بعضى از ما، بعض ديگر را غير از خداى يگانه به ربوبيّت نپذيرد». هرگاه [از اين دعوت]، سرباز زنند، بگوييد: «گواه باشيد كه ما مسلمانيم».
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- ثُمَّ دَعَا بِکِتَابِ رسولالله (صلی الله علیه و آله) الَّذِی بَعَثَ بِهِ دِحْیَهًَْ إِلَی عَظِیمِ بُصْرَی فَدَفَعَهُ إِلَی هِرَقْلَ فَقَرَأَهُ فَإِذَا فِیهِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ مِنْ مُحَمَّدٍ رسولالله (صلی الله علیه و آله) عَبْدِهِ وَ رَسُولِهِ إِلَی هِرَقْلَ عَظِیمِ الرُّومِ وَ سَلَامٌ عَلی مَنِ اتَّبَعَ الْهُدی أما بَعْدُ فَإِنِّی أَدْعُوکَ بِدِعَایَهًِْ الْإِسْلَامِ أَسْلِمْ تَسْلَمْ أَسْلِمْ یُؤْتِکَ اللَّهُ أَجْرَکَ مَرَّتَیْنِ فَإِنْ تَوَلَّیْتَ فَإِنَّ عَلَیْکَ إِثْمَ الْیَرِیسِینَ وَ یا أَهْلَ الْکِتابِ تَعالَوْا إِلی کَلِمَةٍ سَواءٍ بَیْنَنا وَ بَیْنَکُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللهَ وَ لا نُشْرِکَ بِهِ شَیْئاً وَ لا یَتَّخِذَ بَعْضُنا بَعْضاً أَرْباباً مِنْ دُونِ اللهِ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله) [نامه پیامبر (صلی الله علیه و آله) به هرقل:] سپس هرقل (پادشاه روم) نامهی رسولخدا (صلی الله علیه و آله) را که دحیه را به همراه آن نامه بهسوی بزرگِ بُصری (اسم محلی در شام و از توابع سوریه است) فرستاد و بزرگ بُصری آن را به هرقل داد خواست و آن را خواند. ناگهان دیدم که در آن نوشته است: «به نام خداوند بخشایندهی مهربان. از محمّد رسولخدا (صلی الله علیه و آله) بندهی خدا و رسول او، به هرقل (هراکلیوس) بزرگ روم. سلام و درود بر آنکس باد که از هدایت پیروی میکند! همانا من تو را به تبلیغ اسلام فرا میخوانم اسلام آور تا در امان باشی و اسلام آور تا خداوند پاداشت را دو چندان دهد و اگر روی برتابی، گناه رؤساء و اُمرا بر تو خواهد بود. و یا أَهْلَ الْکِتابِ تَعالَوْا إِلی کَلِمَةٍ سَواءٍ بَیْنَنا وَ بَیْنَکُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللهَ وَ لا نُشْرِکَ بِهِ شَیْئاً وَ لا یَتَّخِذَ بَعْضُنا بَعْضاً أَرْباباً مِنْ دُونِ الله فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُون».
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- لَمَّا نَزَلَتْ هَذِهِ الْآیَهًُْ قَالَ عَدِیُّ بْنُ حَاتِمٍ: مَا کُنَّا نَعْبُدُهُمْ یَا رَسُولَاللهِ (صلی الله علیه و آله) فَقَالَ: أَمَا کَانُوا یَحِلُّونَ لَکُمْ وَ یُحَرِّمُونَ فَتَأْخُذُونَ بِقَوْلِهِمْ؟ فَقَالَ: نَعَمْ. فَقَالَ النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله) هُوَ ذَاکَ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله) هنگامیکه این آیه نازل شد عدیبنحاتم گفت: «ای رسولخدا (صلی الله علیه و آله)! ما آنها (علمای مسیحی) را نمیپرستیدیم». پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «آیا برایتان حلال و حرام تعیین نمیکردند و شما از سخنانشان پیروی نمیکردید»؟ گفت: «بله»! پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «این قبول حکمِ آنها همان پرستیدن آنها است».
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) یَا عِبَادَ اللَّهِ اتَّبِعُوا أَخِی وَ وَصِیِّی عَلِیَبْنَأَبِیطَالِبٍ (علیه السلام) بِأَمْرِ اللَّهِ وَ لَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ اتَّخَذُوا أَرْبَاباً مِنْ دُونِ اللَّهِ تَقْلِیداً لِجُهَّالِ آبَائِهِمُ الْکَافِرِینَ بِاللَّه.
پیامبر (صلی الله علیه و آله) ای مردم! پیرو برادر و وصیّ من علیّبنابیطالب (علیه السلام) باشید طبق دستور خدا و مانند آنها که جز خدا دیگران را ارباب خویش دانستند نباشید! که تقلید از پدران نادان و کافر خود کردند.