آیه إِنَّ الَّذينَ كَفَرُوا بَعْدَ إيمانِهِمْ ثُمَّ ازْدادُوا كُفْراً لَنْ تُقْبَلَ تَوْبَتُهُمْ وَ أُولئِكَ هُمُ الضّالُّونَ [90]
كسانى كه پس از ايمان آوردن، كافر شدند و سپس بر كفر [خود] افزودند، هيچ‌گاه توبه آنان، [كه از روى ناچارى يا در آستانه‌ی مرگ صورت مى‌گيرد]، پذيرفته نمى‌شود؛ و آن‌ها گمراهان [واقعى]اند.
السّجّاد (علیه السلام)- تَقَدَّمَ الحُسَینُ (علیه السلام) حَتَّی وَقَفَ بِإِزَاءِ القَومِ فَجَعَلَ یَنظُرُ إلَی صُفُوفِهِم کَأَنَّهُمُ السّیل ... فَنِعْمَ الرَّبُّ رَبُّنَا وَ بِئْسَ الْعَبِیدُ أَنْتُمْ أَقْرَرْتُمْ بِالطَّاعَهًِْ وَ آمَنْتُمْ بِالرَّسُولِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) ثُمَّ إِنَّکُمْ زَحَفْتُمْ إِلَی ذُرِّیَّتِهِ وَ عِتْرَتِهِ تُرِیدُونَ قَتْلَهُمْ لَقَدِ اسْتَحْوَذَ عَلَیْکُمُ الشَّیْطَانُ فَأَنْسَاکُمْ ذِکْرَ اللَّهِ الْعَظِیمِ فَتَبّاً لَکُمْ وَ لِمَا تُرِیدُونَ إِنَّا لِلهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ هَؤُلَاءِ قَوْمٌ کَفَرُوا بَعْدَ إِیمانِهِمْ فَبُعْداً لِلْقَوْمِ الظَّالِمِینَ.
امام سجّاد (علیه السلام) سپس امام حسین (علیه السلام) جلو آمد تا در مقابل آن لشکر از خدا بی‌خبر قرار گرفت ... خدای ما بهترین پروردگار است ولی شما بد مردمی هستید. زیرا به گمان خود اقرار به اطاعت کردید و به حضرت محمّد (صلی الله علیه و آله) ایمان آوردید سپس پشت به ذرّیّه و عترت پیامبر (علیهم السلام) خود نمودید و می‌خواهید آنان را شهید نمایید. حقا که شیطان بر شما مسلّط شده و شما را از یاد خدای بزرگ برده است. شما و این اراده‌ای که دارید نابود شوید! ما از آنِ خداییم و به‌سوی او بازمی‌گردیم»!. (بقره/۱۵۶) شما قومی هستید که از بعد از ایمان کفر ورزیدید پس نابود باد! قوم کافران!
الصّادق (علیه السلام)- نَزَلَتْ فِی أَهْلِ الْکِتَابِ الَّذِینَ کَانُوا یُؤْمِنُونَ بِالنَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) قَبْلَ مَبْعَثِهِ ثُمَّ کَفَرُوا بِهِ بَعْدَ الْبِعْثَهًِْ حَسَداً وَ بَغْیاً.
امام صادق (علیه السلام) [این آیه] درباره‌ی اهل کتاب که قبل از بعثت پیامبر (صلی الله علیه و آله) ایمان آورده بودند ولی پس از بعثت از روی حسد و طغیان و ستم کفر ورزیدند، نازل شد.