آیه وَإِنَّ مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ لَمَنْ يُؤْمِنُ بِاللهِ وَ ما أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ وَ ما أُنْزِلَ إِلَيْهِمْ خاشِعينَ لِلّهِ لا يَشْتَرُونَ بِآياتِ اللهِ ثَمَناً قَليلاً أُولئِكَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ إِنَّ اللهَ سَريعُ الْحِسابِ [199]
و از اهل كتاب، كسانى هستند كه به خدا، و آنچه بر شما نازل شده و آنچه بر خودشان نازل گرديده، ايمان دارند؛ در برابر [فرمان] خدا خاضعند و آيات خدا را به بهاى ناچيزى نمى‌فروشند. پاداش آن‌ها، نزد پروردگارشان است. خداوند، سريع‌الحساب است. [تمام اعمال نيك آن‌ها را به‌سرعت حساب مى‌كند، و پاداش مى‌دهد].
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- نَزَلَتْ فِی النَّجَاشِیِّ مَلِکِ الْحَبَشَهًِْ وَ اسْمُهُ أَصْحَمَهًُْ وَ هُوَ بِالْعَرَبِیِّ عَطِیَّهًُْ وَ ذَلِکَ أَنَّهُ لَمَّا مَاتَ نَعَاهُ جَبْرَئِیلُ لِرَسُولِ‌اللهِ (صلی الله علیه و آله) فی الْیَوْمِ الَّذِی مَاتَ فِیهِ فَقَالَ رَسُولُ‌اللهِ (صلی الله علیه و آله) اُخْرُجُوا فَصَلُّوا عَلَی أَخٍ لَکُمْ مَاتَ بِغَیْرِ أَرْضِکُمْ. قَالُوا: وَ مَنْ؟ قَالَ: النَّجَاشِیُّ. فَخَرَجَ رَسُولُ‌اللهِ (صلی الله علیه و آله) إلَی الْبَقِیعِ وَ کُشِفَ لَهُ مِنَ الْمَدِینَهًِْ إِلَی أَرْضِ الْحَبَشَهًِْ فَأَبْصَرَ سَرِیرَ النَّجَاشِیِّ فَقَالَ الْمُنَافِقُونَ: أُنْظُرُوا إِلَی هَذَا یُصَلِّی عَلَی عِلْجٍ نَصْرَانِیٍّ حَبَشِیٍّ لَمْ یَرَهُ قَطُّ وَ لَیْسَ عَلَی دِینِهِ فَأَنْزَلَ اللَّهُ هَذِهِ الْآیَهًَْ عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ وَ إبْنِ‌عَبَّاسٍ (رحمة الله علیه).
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه) این آیه درباره‌ی نجاشی پادشاه حبشه نازل شد و نام او اصحمه است و آن به عربی عطیّه می‌باشد. هنگامی‌که او از دنیا رفت، جبرئیل (علیه السلام) در روزی‌که او از دنیا رفت خبر مرگش را به پیامبر (صلی الله علیه و آله) داد. رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «بیرون روید و بر برادرتان که در غیر سرزمین شما از دنیا رفته است نماز گزارید». گفتند: «چه کسی»؟ فرمود: «نجاشی». رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله) به‌سوی بقیع رفت و از مدینه تا سرزمین حبشه برای ایشان نمایان شد و تابوت نجاشی را دید و بر او نماز خواند. منافقان گفتند: «به این مرد نگاه کنید. بر کافر مسیحی حبشی که هرگز او را ندیده و بر دین او نیست نماز می‌خواند». خداوند این آیه را نازل فرمود.