آیه إِنَّ في خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافِ الَّيْلِ وَ النَّهارِ لَآياتٍ لِاُولِي الْأَلْبابِ [190]
به يقين در آفرينش آسمانها و زمين، و آمد‌و‌شد شب‌و‌روز، نشانه‌هاى [روشنى] براى خردمندان است.
الکاظم (علیه السلام)- ذَکَرَ أُولِی الْأَلْبَابِ بِأَحْسَنِ الذِّکْرِ وَ حَلَّاهُمْ بِأَحْسَنِ الْحِلْیَهًِْ فَقَالَ إِنَّ فِی خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ‌وَ اخْتِلافِ اللَّیْلِ وَ النَّهارِ لَآیاتٍ لِأُولِی الْأَلْباب.
امام کاظم (علیه السلام) خداوند خردمندان را به بهترین وجه ستوده و آن‌ها را با عالی‌ترین صفت‌ها آراسته است: یُؤْتِی الْحِکْمَةَ مَنْ یَشاءُ وَ مَنْ یُؤْتَ الْحِکْمَةَ فَقَدْ أُوتِیَ خَیْراً کَثِیراً وَ ما یَذَّکَّرُ إِلَّا أُولُوا الْأَلْباب.
الصّادق (علیه السلام)- یَا زَیْدُ إِذَا أَنْتَ نَظَرْتَ إِلَی السَّمَاءِ فَقُلْ (اللهم) ... وَ اجْعَلْ فِکْرِی فِی خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّیْلِ وَ النَّهارِ وَ لَا تَجْعَلْنِی مِنَ الْغَافِلِینَ وَ أَنْزِلْ عَلَیَّ بَرَکَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَ افْتَحْ لِیَ الْبَابَ الَّذِی إِلَیْکَ یَصْعَدُ مِنْهُ صَالِحُ عَمَلِی حَتَّی یَکُونَ ذَلِکَ إِلَیْکَ وَاصِلًا وَ قَبِیحَ عَمَلِی فَاغْفِرْهُ وَ اجْعَلْهُ هَبَاءً مَنْثُوراً مُتَلَاشِیاً وَ افْتَحْ لِی بَابَ الرَّوْحِ وَ الْفَرَجِ وَ الرَّحْمَهًِْ وَ انْشُرْ عَلَیَّ بَرَکَاتِکَ وَ کِفْلَیْنِ مِنْ رَحْمَتِکَ فَأْتِنِی وَ أَغْلِقْ عَنِّی الْبَابَ الَّذِی تُنْزِلُ مِنْهُ نِقْمَتَکَ وَ سَخَطَکَ وَ عَذَابَکَ الْأَدْنَی وَ عَذَابَکَ الْأَکْبَرَ إِنَّ فِی خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّیْلِ وَ النَّهارِإِلَی‌آخِرِ.
امام صادق (علیه السلام) ای زید! زمانی که به آسمان نگاه می‌کنی، بگو: خدایا ... تفکّرم را در آفرینش آسمانها و زمین و آمد و شد شب و روز قرار ده! و مرا از غافلان قرار نده! و بر من برکات را از آسمان نازل کن! و دری را برایم بازکن که اعمال صالحم به سوی تو بالا رود تا اینکه به تو برسد. و اعمال قبیح و زشتم را بیامرز و آن را همچون ذرّات و غبار پراکنده و متلاشی قرار ده! و در روح و فرح و رحمت را برایم بازکن و برکات و دو سهم از رحمتت را برمن بگستر و زیاد کن! و دری را که از آن بدبختی و خشم و عذاب کوچک و بزرگت می‌بارد، ببند! إِنَّ فی خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّیْلِ وَ النَّهارِ لَآیاتٍ لِأُولِی الْأَلْباب.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- إِنَّ رَسُولَ‌اللهِ (صلی الله علیه و آله) کَانَ إِذَا قَامَ مِنَ اللَّیْلِ یَسُوکُ ثُمَّ یَنْظُرُ إِلَی السَّمَاءِ ثُمَّ یَقُولُ: إِنَّ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَ الْإَرْضِ إِلَی قَوْلِهِ فَقِنا عَذابَ النَّارِ.
امام علی (علیه السلام) رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله) هنگامی‌که شب برمی‌خاست، مسواک می‌زد؛ سپس به آسمان نگاه می‌کرد و می‌فرمود: إِنَّ فِی خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ... فَقِنا عَذابَ النّارِ.
الباقر (علیه السلام)- قَالَ مَنْ لَمْ یَدُلَّهُ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلَافُ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ وَ دَوَرَانُ الْفَلَکِ وَ الشَّمْسِ وَ الْقَمَرِ وَ الْآیَاتُ الْعَجِیبَاتُ عَلَی أَنَّ وَرَاءَ ذَلِکَ أَمْراً أَعْظَمَ مِنْهُ فَهُوَ فِی الْآخِرَةِ أَعْمی وَ أَضَلُّ سَبِیلًا قَالَ: فَهُوَ عَمَّا لَمْ یُعَایِنْ أَعْمَی وَ أَضَل.
امام باقر (علیه السلام) کسی که آفرینش آسمان و زمین، درپی هم آمدن شب و روز، گردش فلک و خورشید و ماه و نشانه‌های بسیار عجیب، در نزد او دلالت بر این ندارد که در پشت تمام این‌ها حقیقتی بزرگ‌تر از این‌ها نهفته است در آخرت کور و گمراه‌تر خواهد بود و او در مقابل آن چیزهایی که ندیده است کورتر و گمراه‌تر خواهد بود.