آیه ۱۵۹ - سوره آل‌عمران

پیامبر (صلی الله علیه و آله) یک اعرابی به نزد فردی از بنی‌عامر آمد و از پیامبر (صلی الله علیه و آله) سراغ گرفت ... [به پیامبر (صلی الله علیه و آله) نوشت]: قوم من، مرا به عنوان پیشگام به‌سوی تو فرستادند. می‌خواهم که تو را قسم دهم ولی می‌ترسم که عصبانی شوی. فرمود: «من خشمگین نمی‌شوم. من کسی هستم که خداوند در تورات و انجیل، مرا محمّد، رسول، مجتبی و مصطفی نامیده است؛ کسی که فحّاش نیست و در بازار عربده نمی‌کشد، جوابِ بدی را به بدی نمی‌دهد، بلکه جواب بدی را با خوبی می‌دهد. پس هرچه می‌خواهی از من بپرس. من کسی هستم که خدا در قرآن در شأن او گفته است: وَلَوْ کُنتَ فَظًّا غَلِیظَ الْقَلْبِ لاَنفَضُّواْ مِنْ حَوْلِکَ پس هرچه می‌خواهی بپرس».

امام جواد (علیه السلام) از علی‌بن‌مهزیار نقل است که گوید: امام جواد (علیه السلام) به من نوشت از فلانی بخواه که نظری به من بدهد و پیش خود خیرخواهی کند چون [او] می‌داند در شهرش چه انجام داد و با سلاطین چه معامله‌ای می‌شود کرد. زیرا مشورت مبارک است و خدا به پیغمبرش در قرآن مجید فرمود: «آمرزش خواه براشان و در کار با آن‌ها مشورت کن و چون تصمیم گرفتی بر خدا توکّل کن که خدا دوست دارد اهل توکّل را فَبِما رَحْمَةٍ مِنَ اللهِ لِنْتَ لَهُمْ وَ لَوْ کُنْتَ فَظًّا غَلیظَ الْقَلْبِ لاَنْفَضُّوا مِنْ حَوْلِکَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَ شاوِرْهُمْ فِی الْأَمْرِ فَإِذا عَزَمْتَ فَتَوَکَّلْ عَلَی اللهِ إِنَّ اللهَ یُحِبُّ الْمُتَوَکِّلین و اگر آنچه او نظر دهد جایز است من نظر او را تصویب می‌کنم و اگر نه امید دارم او را به راه روشنی وادارم ان‌شاءاللهْ وَ شاوِرْهُمْ فِی الْأَمْر یعنی خیرخواهی کن».

پیامبر (صلی الله علیه و آله) هیچ هم‌نشینی مطمئن‌تر از مشورت کردن [با عاقلان] نیست.

امام سجّاد (علیه السلام) حقّ کسی که با تو مشورت می‌کند این است که اگر نظری برای او داری به آن اشاره کنی و اگر چیزی به نظرت نمی‌رسد او را به کسی که می‌داند راهنمایی کنی و حقّ کسی که تو با او مشورت می‌کنی این است که در مواردی که رأی او مخالف رأی توست متّهمش نسازی و اگر رأیش با رأی تو موافق شد خدای را سپاس گویی.

امام علی (علیه السلام) هرکس خود رأی باشد نابود است و هرکس با مردان مشورت کند شریک عقل آن‌ها گردد. نظر خواستن عین هدایت است و هرکس خود را از نظر دیگران بی‌نیاز ببیند به مخاطره می‌افتد».