آیه قُلْ إِنْ تُخْفُوا ما في صُدُورِكُمْ أَوْ تُبْدُوهُ يَعْلَمْهُ اللهُ وَ يَعْلَمُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ اللهُ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَديرٌ [29]
بگو: «اگر آنچه را در سينه‌هاى شماست، پنهان داريد يا آشكار كنيد، خداوند آن را مى‌داند؛ و [نيز] از آنچه در آسمان‌ها و زمين است، آگاه مى‌باشد؛ و خداوند بر هر چيزى تواناست».
الصّادق (علیه السلام)- عَنِ الحَارِثِ‌بنِ‌المُغَیرَهًِْ سَمِعَ أَبَاعَبدِ‌اللهِ (علیه السلام) یَقُولُ: إِنِّی لَأَعْلَمُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الْأَرْضِ وَ أَعْلَمُ مَا فِی الْجَنَّهًِْ وَ أَعْلَمُ مَا فِی النَّارِ وَ أَعْلَمُ مَا کَانَ وَ مَا یَکُونُ ثُمَ سَکَتَ هُنَیْئَهًًْ فَرَأَی أَنَّ ذَلِکَ کَبُرَ عَلَی مَنْ سَمِعَهُ مِنْهُ فَقَالَ: عَلِمْتُ ذَلِکَ مِنْ کِتَابِ اللَّهِ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ یَقُولُ فِیهِ تِبْیَانُ کُلِّ شَیْءٍ.
امام صادق (علیه السلام) من آنچه در آسمان‌ها و زمین است می‌دانم و آنچه در بهشت است می‌دانم و آنچه در جهنّم است می‌دانم و آنچه بوده و آنچه خواهد بود را می‌دانم. سپس لحظه‌ای کوتاه سکوت کرد؛ پس دید که این مطلب بر شنونده‌ها سنگین آمد؛ در نتیجه فرمود: «آن را از کتاب خدای عزّوجلّ دانستم که می‌فرماید: «در آن بیان همه چیز هست».
الباقر (علیه السلام)- کَانَ اللَّهُ وَ لَا شَیْءَ غَیْرُهُ وَ لَمْ یَزَلْ عَالِماً فَعِلْمُهُ بِهِ قَبْلَ کَوْنِهِ کَعِلْمِهِ بِهِ بَعْدَ کَوْنِهِ.
امام باقر (علیه السلام) خدای عزّوجلّ بود و جز او هیچ نبود. همواره به آنچه بودنی است، دانا بود. دانش او به بودنی‌ها قبل از وجود، همانند دانش او به بودنی‌ها بعد از وجود است.
الکاظم (علیه السلام)- أَ کَانَ یَعْلَمُ الْأَشْیَاءَ قَبْلَ أَنْ خَلَقَ الْأَشْیَاءَ وَ کَوَّنَهَا أَوْ لَمْ یَعْلَمْ ذَلِکَ حَتَّی خَلَقَهَا وَ أَرَادَ خَلْقَهَا وَ تَکْوِینَهَا فَعَلِمَ مَا خَلَقَ عِنْدَ مَا خَلَقَ وَ مَا کَوَّنَ عِنْدَ مَا کَوَّنَ فَوَقَّعَ بِخَطِّهِ لَمْ یَزَلِ اللَّهُ عَالِماً بِالْأَشْیَاءِ قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَ الْأَشْیَاءَ کَعِلْمِهِ بِالْأَشْیَاءِ بَعْدَ مَا خَلَقَ الْأَشْیَاءَ.
امام کاظم (علیه السلام) ایوب‌بن‌نوح از امام رضا (علیه السلام) پرسید: آیا خدای عزّوجلّ همه چیز را می‌دانست، پیش از آنکه همه چیز را بیافریند و به وجود آورد، یا نمی‌دانست آن را تا اینکه آن‌ها راخلق کرد و خواست آن‌ها را بیافریند و به وجود بیاورد و علم پیدا کرد به آنچه آفرید هنگامی که آفرید و آنچه را به وجود آورد هنگامی که به وجود آورد. پس امام (علیه السلام) به خط خود نگاشت: همیشه خدا دانا بود به همه چیز، پیش از آنکه اشیاء را بیافریند، مانند علم او به آن‌ها پس از آنکه همه چیز را آفرید».
الباقر (علیه السلام)- عَنْ فُضَیْلِ بْنِ سُکَّرَهًَْ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی جَعْفَرٍ (علیه السلام) جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنْ رَأَیْتَ أَنْ تُعَلِّمَنِی هَلْ کَانَ اللَّهُ جَلَّ وَجْهُهُ یَعْلَمُ قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَ الْخَلْقَ أَنَّهُ وَحْدَهُ فَقَدِ اخْتَلَفَ مَوَالِیکَ. فَقَالَ بَعْضُهُمْ قَدْ کَانَ یَعْلَمُ قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَ شَیْئاً مِنْ خَلْقِهِ وَ قَالَ بَعْضُهُمْ إِنَّمَا مَعْنَی یَعْلَمُ یَفْعَلُ فَهُوَ الْیَوْمَ یَعْلَمُ أَنَّهُ لَا غَیْرُهُ قَبْلَ فِعْلِ الْأَشْیَاءِ فَقَالُوا إِنْ أَثْبَتْنَا أَنَّهُ لَمْ یَزَلْ عَالِماً بِأَنَّهُ لَا غَیْرُهُ فَقَدْ أَثْبَتْنَا مَعَهُ غَیْرَهُ فِی أَزَلِیَّتِهِ فَإِنْ رَأَیْتَ یَا سَیِّدِی أَنْ تُعَلِّمَنِی مَا لَا أَعْدُوهُ إِلَی غَیْرِهِ. فَکَتَبَ (علیه السلام): مَا زَالَ اللَّهُ عَالِماً تَبَارَکَ وَ تَعَالَی ذِکْرُهُ.
امام باقر (علیه السلام) فضیل گوید: به امام باقر (علیه السلام) عرض کردم: «فدایت شوم اگر خواهی به من بیاموز! آیا خداوند متعال پیش از آنکه خلق را بیافریند می‌دانست که یگانه است؟ [چون] دوستانت اختلاف دارند. برخی گفته‌اند: «البتّه پیش از آنکه خلق را آفریند می‌دانست و برخی گویند: «یعنی اینکه می‌دانست و عمل می‌کرد و او امروز می‌داند که او بود و جز او نبود. نه پیش از آفریدن اشیاء. و گفته‌اند که اگر ثابت کنیم که او همیشه دانا بوده، اوست و جز او نیست در ازل چیزی را با او ثابت داشتیم پس اگر خواهی ای آقایم! به من بیاموز آن را که از آن به چیز دیگر تجاوز نکنم پس نوشت: «همیشه خدا تبارک‌وتعالی ذکره دانا بوده است».
الرّضا (علیه السلام)- عَنِ الْفَضْلِ قَالَ: سَمِعْتُ الرِّضَا عَلِیَّ‌بْنَ‌مُوسَی (علیه السلام) یَقُولُ فِی دُعَائِهِ: سُبْحَانَ مَنْ خَلَقَ الْخَلْقَ بِقُدْرَتِهِ أَتْقَنَ مَا خَلَقَ بِحِکْمَتِهِ وَ وَضَعَ کُلَّ شَیْءٍ مِنْهُ مَوْضِعَهُ بِعِلْمِهِ سُبْحَانَ مَنْ یَعْلَمُ خائِنَةَ الْأَعْیُنِ وَ ما تُخْفِی الصُّدُورُ وَ لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْءٌ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیر.
امام رضا (علیه السلام) پاک و منزّه است کسی که خلق را با قدرتش آفرید و آنچه را آفرید با حکمتش محکم کرد و هر چیزی را با علمش در جای خود قرارداد. پاک و منزّه است کسی که چشم‌هایی را که به خیانت می‌گردد و آنچه را سینه‌ها پنهان می‌دارند، می‌داند. (غافر/۱۹) و و هیچ‌چیز همانند او نیست و او شنوا و بیناست!. (شوری/۱۱)