آیه وَ لَقَدْ نَصَرَكُمُ اللهُ بِبَدْرٍ وَ أَنْتُمْ أَذِلَّةٌ فَاتَّقُوا اللهَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ [123]
خداوند شما را در «بدر» يارى كرد [و پيروز شديد]؛ درحالى‌كه شما [نسبت به آن‌ها]، ناتوان بوديد. پس، از [مخالفت فرمان] خدا بپرهيزيد، تا شكر نعمت او را به‌جا آورده باشيد!
الصّادق (علیه السلام)- نَزَلَت فِی عَلِیٍّ (علیه السلام) وَ لَقَدْ نَصَرَکُمُ اللهُ بِبَدْرٍ وَ أَنْتُمْ أَذِلَّةٌ.
امام صادق (علیه السلام) وَ لَقَدْ نَصَرَکُمُ اللهُ بِبَدْرٍ وَ أَنْتُمْ أَذِلَّةٌ؛ درباره‌ی علی (علیه السلام) نازل شد.
الصّادق (علیه السلام)- مَا کَانُوا أَذِلَّهًًْ وَ فِیهِمْ رسول‌الله (صلی الله علیه و آله) وَ إِنَّمَا نَزَلَ وَ لَقَدْ نَصَرَکُمُ اللهُ بِبَدْرٍ وَ أَنْتُمْ ضُعَفَاءُ.
امام صادق (علیه السلام) با وجود رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله) در میانشان، خوار و ذلیل نبودند. تأویل آیه‌ی وَ لَقَدْ نَصَرَکُمُ اللهُ بِبَدْرٍ وَ أَنْتُمْ ضُعَفَاءُ؛ نازل شده است.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- وَ لَقَدْ عَاتَبَ اللَّهُ أَصْحَابَ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) فِی غَیْرِ آیٍ مِنَ الْقُرْآنِ وَ مَا ذَکَرَ عَلِیّاً (علیه السلام) إِلَّا بِخَیْرٍ وَ ذَلِکَ نَحْوُ قَوْلِهِ وَ لَقَدْ نَصَرَکُمُ اللهُ بِبَدْرٍ وَ أَنْتُمْ أَذِلَّة.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه) خداوند اصحاب محمّد (صلی الله علیه و آله) را در آیات متعددی از قرآن مورد عتاب و سرزنش قرار داده ولی علی (علیه السلام) را جز به نیکی یاد نکرده است و یاد او به نیکی مثل این سخن خداوند است: وَ لَقَدْ نَصَرَکُمُ اللهُ بِبَدْرٍ وَ أَنْتُمْ أَذِلَّة.