آیه ۱۷۱ - سوره آل‌عمران

آیه يَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَةٍ مِنَ اللهِ وَ فَضْلٍ وَ أَنَّ اللهَ لا يُضيعُ أَجْرَ الْمُؤْمِنينَ [171]

و از نعمت خدا و فضل او [نسبت به خودشان نيز] مسرورند؛ و [مى‌بينند كه] خداوند، پاداش مؤمنان را ضايع نمى‌كند.

آن‌ها به خاطر نعمت‌هایی که خداوند از فضل خود به ایشان بخشیده است

۱ -۱
(آل‌عمران/ ۱۷۱)

السّجّاد (علیه السلام)- ذِکْرُ زِیَارَهًِْ عَلِیِّ‌بْنِ‌الْحُسَیْنِ (علیه السلام) ... صَلَّی اللَّهُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الصِّدِّیقُ الشَّهِیدُ الْمُکَرَّمُ وَ السَّیِّدُ الْمُقَدَّمُ الَّذِی عَاشَ سَعِیداً وَ مَاتَ شَهِیداً وَ ذَهَبَ فَقِیداً فَلَمْ تَتَمَتَّعْ مِنَ الدُّنْیَا إِلَّا بِالْعَمَلِ الصَّالِحِ وَ لَمْ تَتَشَاغَلْ إِلَّا بِالْمَتْجَرِ الرَّابِحِ أَشْهَدُ أَنَّکَ مِنَ الْفَرِحِینَ بِما آتاهُمُ اللهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ یَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِینَ لَمْ یَلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ وَ تِلْکَ مَنْزِلَهًُْ کُلِّ شَهِیدٍ فَکَیْفَ مَنْزِلَهًُْ الْحَبِیبِ إِلَی اللَّهِ الْقَرِیبِ إِلَی رسول‌الله (صلی الله علیه و آله) زَادَکَ اللَّهُ مِنْ فَضْلِه.

امام سجّاد (علیه السلام) بیان زیارت علیّ‌بن‌حسین (علیه السلام): «... درود خدا بر تو ای بسیار راستگو، شهیدِ تکریم‌شده و آقای بزرگی که سعادتمند زندگی کرد و شهید شد و پس، از دنیا جز به عمل صالح بهره‌مند نشدی و جز به تجارتی سودمند مشغول نگشتی!. گواهی می‌دهم که تو از کسانی هستی که به‌خاطر نعمت‌هایی که خداوند از فضل خود به ایشان بخشیده است، خوشحالند و به‌خاطر کسانی که هنوز به آن‌ها ملحق نشده‌اند، شادمانند. و آن مقام و منزلت هر شهیدی است پس مقام و منزلت دوست خداوند و کسی که به رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله) نزدیک است چگونه می‌باشد. خداوند از فضلش برای تو افزود ...».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۸۲۶
بحارالأنوار، ج۹۸، ص۲۴۲

خوشحالند؛ و به خاطر کسانی‌که هنوز به آن‌ها ملحق نشده‌اند مجاهدان و شهیدان آینده)، شادمانند؛ که نه ترسی بر آنهاست، و نه اندوهی خواهند داشت

۲ -۱
(آل‌عمران/ ۱۷۱)

الصّادق (علیه السلام)- یَسْتَبْشِرُونَ وَ اللَّهِ فِی الْجَنَّهًِْ بِمَنْ لَمْ یَلْحَقْ بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ فِی الدُّنْیَا.

امام صادق (علیه السلام) به خدا سوگند در بهشت به خاطر کسانی از مؤمنین که در دنیا هستند و هنوز به آن‌ها ملحق نشده‌اند، شادمانند.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۸۲۸
بحارالأنوار، ج۶، ص۲۱۸/ القمی، ج۱، ص۲۰
۲ -۲
(آل‌عمران/ ۱۷۱)

الباقر (علیه السلام)- هُمْ وَ اللَّهِ شِیعَتُنَا حِینَ صَارَتْ أَرْوَاحُهُمْ فِی الْجَنَّهًِْ وَ اسْتَقْبَلُوا الْکَرَامَهًَْ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عَلِمُوا وَ اسْتَیْقَنُوا أَنَّهُمْ کَانُوا عَلَی الْحَقِّ وَ عَلَی دِینِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ اسْتَبْشَرُوا بِمَنْ لَمْ یَلْحَقْ بِهِمْ مِنْ إِخْوَانِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ أَلَّا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لَا هُمْ یَحْزَنُون.

امام باقر (علیه السلام) ایشان به خدا سوگند! همان شیعیان ما هستند آن هنگام که روحشان به بهشت رود و از سوی خداوند عزّوجلّ پذیرایی شوند، خواهند دانست و یقین می‌کنند که بر حقّ و بر دین الهی بوده‌اند و مژده‌ی شادی به برادران پسین خود دهند که هنوز به آن‌ها نپیوسته‌اند أَلَّا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لَا هُمْ یَحْزَنُون.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۸۲۸
الکافی، ج۱۵۶، ص۸/ نورالثقلین/ البرهان/ بحارالأنوار، ج۶۵، ص۱۰/ القمی، ج۱، ص۱۲۷
بیشتر