آیه قوله تعالي: وَمُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْراةِ وَ لِأُحِلَّ لَكُمْ بَعْضَ الَّذي حُرِّمَ عَلَيْكُمْ وَ جِئْتُكُمْ بِآيَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ فَاتَّقُوا اللهَ وَ أَطيعُونِ [50]
و آنچه را پيش از من از تورات بوده، تصديق مى‌كنم؛ و [آمده‌ام] تا پاره‌اى از چيزهايى را كه [بر اثر ظلم و گناه]، بر شما حرام شده، [مانند گوشت بعضى از حيوانات] حلال كنم؛ و نشانه‌اى ازطرف پروردگار شما، برايتان آورده‌ام؛ از [نافرمانى] خدا بپرهيزيد، و مرا اطاعت‌كنيد.
علیّ‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- وَ لِأُحِلَّ لَکُمْ بَعْضَ الَّذِی حُرِّمَ عَلَیْکُمْ؛ هُوَ السَّبْتُ وَ الشُّحُومُ وَ الطَّیْرُ الَّذِی حَرَّمَهُ اللَّهُ عَلَی بَنِی إِسْرَائِیلَ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه) وَ لِأُحِلَّ لَکُم بَعضَ الَّذِی حُرِّمَ علَیْکُمْ منظور روز شنبه است و چربی حیوان و پرنده که خداوند آن‌ها را بر بنی‌اسرائیل، حرام گردانیده است.
الصّادق (علیه السلام)- کَانَ بَیْنَ دَاوُدَ وَ عِیسَی‌ابْنِ‌مَرْیَمَ (علیها السلام) أَرْبَعُمِائَهًِْ سَنَهًٍْ وَ کَانَ شَرِیعَهًُْ عِیسَی (علیه السلام) أَنَّهُ بُعِثَ بِالتَّوْحِیدِ وَ الْإِخْلَاصِ وَ بِمَا أَوصِیَ بِهِ نُوحٌ وَ إِبْرَاهِیمُ وَ مُوسَی (علیهم السلام) وَ أُنْزِلَ عَلَیْهِ الْإِنْجِیلُ وَ أُخِذَ عَلَیْهِ الْمِیثَاقُ الَّذِی أُخِذَ عَلَی النَّبِیِّینَ وَ شُرِّعَ لَهُ فِی الْکِتَابِ إِقَامُ الصَّلَاهًِْ مَعَ الدِّینِ وَ الْأَمْرُ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْیُ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ تَحْرِیمُ الْحَرَامِ وَ تَحْلِیلُ الْحَلَالِ وَ أُنْزِلَ عَلَیْهِ فِی الْإِنْجِیلِ مَوَاعِظُ وَ أَمْثَالٌ وَ لَیْسَ فِیهَا قِصَاصٌ وَ لَا أَحْکَامُ حُدُودٍ وَ لَا فَرْضُ مَوَارِیثَ وَ أُنْزِلَ عَلَیْهِ تَخْفِیفُ مَا کَانَ نَزَلَ عَلَی مُوسَی (علیه السلام) فِی التَّوْرَاهًِْ وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ فِی الَّذِی قَالَ عِیسَی‌ابْنُ‌مَرْیَمَ (علیه السلام) لِبَنِی إِسْرَائِیلَ وَ لِأُحِلَّ لَکُمْ بَعْضَ الَّذِی حُرِّمَ عَلَیْکُمْ وَ أَمَرَ عِیسَی (علیه السلام) مَنْ مَعَهُ مِمَّنِ اتَّبَعَهُ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ أَنْ یُؤْمِنُوا بِشَرِیعَهًِْ التَّوْرَاهًِْ وَ الْإِنْجِیلِ.
امام صادق (علیه السلام) بین داود (علیه السلام) و عیسی‌بن‌مریم (علیه السلام) چهارصد سال فاصله است. دین عیسی (علیه السلام) این بود که او با توحید و اخلاص و آن چیزهایی که نوح و ابراهیم و موسی (علیهم السلام) وصیت کرده بودند، مبعوث شد. انجیل بر او نازل شد و از او عهد و پیمان گرفته شد؛ همان عهد و پیمانی که از پیامبران (علیهم السلام) گرفته شده بود. در این کتاب، اقامه‌ی نماز به همراه دین و امر به معروف و نهی از منکر و حرام‌دانستن حرام و حلال‌دانستن حلال، برای او بیان شده بود. در انجیل بر او مواعظ و امثال و حدود نازل کرد و قصاص و احکام حدود و واجبات ارث در این احکام نبود. همچنین بر او چیزهایی نازل کرد که در مقایسه‌ی با آنچه که در تورات بر موسی (علیه السلام) نازل شده بود به او تخفیف داده شده بود و این همان گفته‌ی خداوند متعال است درباره‌ی آن چیزی که عیسی‌بن‌مریم (علیه السلام) به بنی‌اسرائیل گفت: وَ لِأُحِلَّ لَکُمْ بَعْضَ الَّذِی حُرِّمَ عَلَیْکُمْ و عیسی (علیه السلام) به کسانی از پیروانش که با او بودند دستور داد که به شریعت تورات و انجیل ایمان بیاورند.